του Βύρωνα Λάμπρου
Απαρατήρητη και κυρίως ασχολίαστη πέρασε η είδηση για τον διορισμό της κυρίας Tang Yu ως CEO στην κινέζικη εταιρεία Fujian NetDragon Websoft Co. Η εν λόγω κυρία είναι εικονικό «προϊόν» της Τεχνητής Νοημοσύνης.
Η τοποθέτηση ενός ρομπότ (δεν γνωρίζω αν αυτός ο όρος είναι δόκιμος στη συγκεκριμένη περίπτωση) θα βάλει τις βάσεις για «ένα ανοιχτό, διαδραστικό και εξαιρετικά διαφανές μοντέλο διαχείρισης καθώς σταδιακά μετασχηματιζόμαστε σε μια εργασιακή κοινότητα βασισμένη στο Metaverse, κάτι που θα μας επιτρέψει να προσελκύσουμε μια πολύ ευρύτερη βάση ταλέντων παγκοσμίως και μας έφερε σε θέση να πετύχουμε μεγαλύτερους στόχους», όπως δήλωσε ο Δρ. Dejian Liu, πρόεδρος της εταιρείας.
Μια νέα εργασιακή κοινότητα. Αυτός είναι ο στόχος.
Γιατί ένα ρομπότ (που θα βελτιώνεται διαρκώς με νέους αλγόριθμους) δεν κάνει λάθη. Θα κρίνει και θα επιλέγει τους καλύτερους εργαζόμενους με κριτήρια που δεν θα επιδέχονται ενστάσεις και αμφισβητήσεις. Δεν αναγνωρίζει ανθρώπινες ανάγκες, ανθρώπινα λάθη, διακοπές στην εργασία για να πάρει κάποιος λίγες στιγμές ανάσας, πτώσεις στην απόδοση.
Γιατί ένα ρομπότ λειτουργεί σε 24ωρη βάση. Μπορεί να παρακολουθεί και να καταγράφει όλες τις κινήσεις όλων των εργαζομένων κάθε στιγμή. Μιας και πρόκειται για εταιρεία παραγωγής games που δουλεύουν μέσω υπολογιστών, αναγνωρίζει την πρόοδο όλων σε πραγματικό χρόνο, όπως προφανώς θα γνωρίζει και το επίπεδο δουλειάς του κάθε υπαλλήλου.
Γιατί ένα ρομπότ είναι ο πιο άμεμπτος αξιολογητής. Η αξιολόγηση αποκτά αντικειμενικότητα. Δεν θα μας κρίνει πλέον ένας κομματικά ή ρουσφετολογικά εγκάθετος αλλά η «ίδια η επιστήμη». Οι 6.000 υπάλληλοί της θα επιλέγονται και θα αμείβονται με βάση τις νόρμες που θα θέτουν κάθε φορά οι αλγόριθμοι. Προφανώς η κυρία Tang Yu δεν θα αξιολογεί τους μετόχους της εταιρείας. Αυτοί είναι στο απυρόβλητο. Δεν κινδυνεύει με απόλυση η ίδια, αν τα κέρδη δεν είναι τα ζητούμενα. Το deep learning (αυτοβελτίωση) και το machine learning (αποφασίζει η μηχανή χωρίς την ανθρώπινη βοήθεια) την προστατεύουν. Παρότι πρωτόβγαλτη κατέχει υψηλή θέση. Να ένα άλλο στοιχείο της νεοφιλελεύθερης αντίληψης. Ο ικανός, ο άξιος δεν αντιμετωπίζουν ιεραρχικά εμπόδια και δυσκαμψίες μιας παρελθούσας εποχής. Όπως ακριβώς το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό ανοίγουν πόρτες εις βάρος της εμπειρίας.
Βρισκόμαστε ένα βήμα πιο κοντά προς τον πλήρη έλεγχο της πνευματικής εργασίας. Μετά τη διάσπαση της χειρωνακτικής εργασίας σε απλές κινήσεις, επιχειρείται το ίδιο σε εκείνο το δυναμικό που συνέβαλε τα μέγιστα για την κυριαρχία της επιστήμης πάνω στην πρώτη. Κλάδοι, όπως αυτός της εκπαίδευσης (κατά τη διάρκεια της πανδημίας το ρομπότ Άλφα έκανε την τηλεκπαίδευση στο ΠΑΜΑΚ), της ιατρικής, της δικηγορίας βρίσκονται στο επίκεντρο. Μαζί τους και εκατομμύρια θέσεις χειρωνακτικής εργασίας.
Η Μεγάλη Επανεκκίνηση που επιχειρείται από όλες τις άρχουσες τάξεις σε πλανητικό επίπεδο, είναι ένα σχέδιο με τρομακτικές συνέπειες για το 99% του παγκόσμιου πληθυσμού. Το κύριο πρόβλημά τους είναι η διαχείριση και η αντιμετώπιση των αντιδράσεων. Εντάξει, ο καπιταλισμός είναι καπιταλισμός. Αλλά δεν αρκεί αυτό, γιατί αλλάζει, διαμορφώνει συνειδήσεις σε όλα τα επίπεδα, υπάγει την επιστήμη υπό την κυριαρχία του, ελέγχει και χρησιμοποιεί τις κρίσεις για μια νέα έφοδο στο μετά(verse). Έχουν προσχεδιάσει το μέλλον κατά τα μέτρα τους. Το πρόβλημα είναι κατά πόσο γίνεται αντιληπτό από τους εργαζόμενους και τους λαούς και ποια θα μπορούσε να είναι μια διαφορετική προοπτική.
