Ως Φελπς θα τον θυμάμαι… Θα μου πείτε οι Επικίνδυνες Αποστολές ήταν μια αμερικανιά, συχνά ψυχροπολεμική. Όμως -όπως και να το κάνουμε- έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της παιδικής μας ηλικίας. Από την προηγούμενη Κυριακή ο ηθοποιός Πίτερ Γκρέιβς, δεν είναι πια εδώ.
Πέθανε σε ηλικία 83 ετών. Καθόλου ηρωικά! Καρδιακή προσβολή έξω από το σπίτι του, μετά από μια κυριακάτικη βόλτα με την οικογένειά του.
Ο ήρωας που με την ομάδα του έκανε το αδύνατο, δυνατό:
Μήπως από τότε και για πάντα το αγαπημένο μου σύνθημα είναι: «Ας γίνουμε ρεαλιστές ζητώντας το αδύνατο;».
Η νοσταλγία μεταμορφώνει και εξιδανικεύει το παρελθόν. Ναι, ήταν χούντα. Και βλέπαμε Μάχη, Σήραγγα του Χρόνου, Εκδικητές, Άγνωστο Πόλεμο… Η τηλεόραση είχε μόλις μπει στη ζωή μας. Δεν την είχε ισοπεδώσει όμως. Οι αγαπημένες μας σειρές, γίνονταν τα παιχνίδια μας στο δρόμο και στο διάλειμμα του σχολείου.Θα τολμήσω να πω ότι ήταν ένα είδος λαϊκής ψυχαγωγίας που δεν υπάρχει σήμερα. Τα σκηνικά, η υπόθεση, που τώρα μοιάζουν αρκετά αφελή ακόμη και κακότεχνα, έχουν πάνω τους ακόμη τη σφραγίδα του χειροποίητου. Δεν υποκρίνονται κάτι που δεν είναι!
Γυρνάω πίσω στο χρόνο: Ευτυχώς στο γραπτό μπορείς να το κάνεις. Στη ζωή όχι. Το σώμα σε προδίδει. Και η Σήραγγα του Χρόνου ήταν μια απλή επινόηση.
Δεκαετία του ’70: Μια φορά την εβδομάδα, είχα ειδική άδεια ξενυχτιού. Καθόμασταν οικογενειακώς και βλέπαμε Επικίνδυνες Αποστολές. Τρώγαμε έτοιμες σούπες (ανθυγιεινή απόλαυση) ή πίναμε τσάι που το συνοδεύαμε με ψωμί ψημένο με τυρί.
Λίγες οι διαφημίσεις τότε. Μια μυσταγωγία που ξεκινούσε με το αξέχαστο σήμα της σειράς. Απολαμβάναμε την τότε ασπρόμαυρη σιωπή… Δεν ακουγόταν κιχ! Και τώρα, μεγαλώνουμε, μεγαλώνουμε και οι ήρωες μας, καλοί, κακοί, στραβοί, ανάποδοι μας αφήνουν μόνους σιγά-σιγά.
Καληνύχτα Φελπς…
Κώστας Στοφόρος
