Με μοναδικό ατού στο χαρτοφυλάκιο της ελληνικής αντιπροσωπείας την πρόθεση για μεγαλύτερη υπαγωγή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ πραγματοποιήθηκε την περασμένη βδομάδα ο 5ος Γύρος Στρατηγικού Διαλόγου μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας. Θυμίζουμε ότι η διαδικασία αυτή ξεκίνησε τον Δεκέμβρη του 2018 στην Ουάσιγκτον από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Έκτοτε ακολούθησαν τρεις ακόμα συναντήσεις (τον Οκτώβρη του 2019 στην Αθήνα, τον Οκτώβρη του 2021 στην Ουάσιγκτον και τον Φλεβάρη 2023 στην Αθήνα) και το πρακτικό αποτέλεσμα ήταν η μετατροπή της χώρας σε απέραντο χώρο στρατοπέδευσης αμερικανο-ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων.
Κρίσιμη η ατζέντα του 5ου γύρου
Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις η ατζέντα του τωρινού γύρου διαλόγου περιλάμβανε όλα τα κρίσιμα θέματα γεωπολιτικών συγκρούσεων της περιόδου. Η κοινή ανακοίνωση των δύο χωρών για τα αποτελέσματα του διαλόγου αναδεικνύει τις επικίνδυνες δεσμεύσεις που συνομολόγησε η ελληνική πλευρά.
Περιφερειακά ζητήματα: Σύμφωνα με το κοινό ανακοινωθέν «Η Ελλάδα και οι Ηνωμένες Πολιτείες ανανέωσαν τη δέσμευσή τους για την προαγωγή της σταθερότητας, της ειρήνης και της ευημερίας στην Ευρώπη και την ευρύτερη περιοχή, ιδίως μετά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου κατά του Ισραήλ, τις τρομοκρατικές ενέργειες των Χούθι που απειλούν τη ναυσιπλοΐα στην Ερυθρά Θάλασσα και τον συνεχιζόμενο πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας… Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξέφρασαν την εκτίμησή τους για την ανθρωπιστική βοήθεια της Ελλάδας στη Γάζα, την ισχυρή υποστήριξη του Ισραήλ και τη συμμετοχή της στην επιχείρηση Prosperity Guardian και εξήραν την Ελλάδα για τον ηγετικό της ρόλο στη νέα ναυτική επιχείρηση της Ε.Ε., EUNAVFOR Aspides. Οι δύο κυβερνήσεις συζήτησαν τη σημασία στήριξης της Ουκρανίας, υπογραμμίζοντας τις αρχές της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας». Με την ανακοίνωση αυτή ομολογείται απροκάλυπτα η εμβάθυνση της εμπλοκής της χώρας στις στρατιωτικές συγκρούσεις της περιοχής. Η Ελλάδα θυσιάζει τις ιστορικές της σχέσεις με τις αραβικές χώρες για να στηρίξει, ως χρήσιμος ηλίθιος, τη γενοκτονία του Ισραήλ στην Παλαιστίνη και τα αμερικάνικα σχέδια για τη Μέση Ανατολή. Ανατινάζει με αυτό τον τρόπο κάθε δυνατότητα δημιουργίας συμμαχιών έναντι των επεκτατικών βλέψεων της Τουρκίας. Ταυτόχρονα αναδεικνύεται σε επίσημο και νόμιμο στόχο της Ρωσίας ως «εχθρική χώρα» που συμβάλει σημαντικά στη συνέχιση ενός πολέμου στην καρδιά της Ευρώπης με ήδη οδυνηρές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες και κυρίως εξαιρετικά απρόβλεπτη κατάληξη.
Άμυνα και Ασφάλεια: «Οι δύο χώρες τόνισαν τη δέσμευσή τους να ενισχύσουν τη συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας μέσω των προσπαθειών στρατιωτικού εκσυγχρονισμού της Ελλάδας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξήραν την Ελλάδα για την υπέρ το δέον τήρηση της δέσμευσής της στη Σύνοδο Κορυφής της Ουαλίας, δαπανώντας άνω του 3,5% του ΑΕΠ της για την άμυνα, με πλέον του 45% αυτού του ποσού να χρησιμοποιείται για την αγορά σημαντικού εξοπλισμού… Οι Ηνωμένες Πολιτείες σημείωσαν τη συνεχιζόμενη επιτυχία της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA), η οποία ενισχύει την ικανότητα του ΝΑΤΟ να προστατεύει τη νοτιοανατολική του πτέρυγα και παρέχει στρατηγικά σημαντική πρόσβαση, βάσεις και δυνατότητα διέλευσης για τις αμερικανικές δυνάμεις.». Δικαιολογημένα οι ΗΠΑ δηλώνουν ευχαριστημένες. Το κρίσιμο είναι ότι αυτές οι δαπάνες μιας ήδη χρεωκοπημένης χώρας υπηρετούν κυρίως την ενίσχυση και διαλειτουργικότητα του ΝΑΤΟ και όχι την προστασία της από υπαρκτούς κινδύνους. Συμβάλει δε σημαντικά στην κερδοφορία της στρατιωτικής βιομηχανίας των ΗΠΑ χωρίς καμία δέσμευση από την τελευταία.
Προάγγελος οδυνηρών παραχωρήσεων
Από την ατζέντα των συζητήσεών δεν έλειψε και η πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η ελληνική πλευρά παρουσίασε τη «θετική εξέλιξη» του ελληνοτουρκικού διαλόγου και οι δύο χώρες δήλωσαν την πρόθεση τους «να συνεχίσουν την προώθηση της περιφερειακής ολοκλήρωσης, του κράτους δικαίου, των σχέσεων καλής γειτονίας, της σταθερότητας και της ασφάλειας στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου, καθώς και τον συντονισμό μέσω του σχήματος 3+1 (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και Ηνωμένες Πολιτείες)…».
Δεν αξιολογήθηκε σημαντικό να γίνει οποιαδήποτε αναφορά στην επιλογή της Τουρκίας για οριστική διχοτόμηση της Κύπρου ούτε βέβαια για την απαίτηση αφοπλισμού των νησιών και αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων σε Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο. Η αμερικάνικων προδιαγραφών «σταθερότητα» στην περιοχή άλλωστε προβλέπει εξευμενισμό της Άγκυρας και ικανοποίηση των τουρκικών βλέψεων με συνεκμετάλλευση πόρων στο Αιγαίο και παραίτηση της Ελλάδας από δικαιώματα θαλάσσιων περιοχών στη Μεσόγειο.
Αποκαλυπτικές ήταν οι δηλώσεις του Αμερικάνου υπηρεσιακού υφυπουργού, αρμόδιου για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας, Τζ. Χακ, όταν ρωτήθηκε σχετικά σε συνέντευξή του σε Έλληνες ανταποκριτές: «Είμαστε ικανοποιημένοι από τη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. (…) Οι θετικές εξελίξεις των τελευταίων μηνών για να ξεπεραστούν οι μακροχρόνιες διαφωνίες και να αναζητηθεί μια νέα προσέγγιση, οφείλονται στον ηγετικό ρόλο και το όραμα των κ. Μητσοτάκη και Ερντογάν».
Σε αυτή τη λογική των «νέων προσεγγίσεων» δεν θα προξενήσει κατάπληξη η επιτάχυνση των βημάτων σημαντικών παραχωρήσεων στην Τουρκία από την ελληνική πλευρά, ίσως και πριν τις ευρωεκλογές του Ιουνίου, με πιθανό «αντάλλαγμα» τη συνυπογραφή μια διακήρυξης φιλίας και μη επίθεσης ανάμεσα στις δύο χώρες. Το ερώτημα που παραμένει είναι πόσο διαρκεί μια «φιλία» προϊόν παραχωρήσεων σε ωμούς εκβιασμούς. Και κυρίως πόσο μια τέτοια στάση κλείνει εκκρεμότητες ή ανοίγει και άλλο την όρεξη της Τουρκίας και των «συμμάχων» μας για νέες πιέσεις και παραχωρήσεις…
