Πριν λίγες μέρες ο Ντόναλντ Τραμπ εκμυστηρεύτηκε ότι παίρνει προληπτικά για τον κορωνοϊό υδροξυχλωροκίνη, ένα φάρμακο που χορηγείται για την αντιμετώπιση της ελονοσίας και κάποιων αυτοάνοσων νοσημάτων και που δοκιμάστηκε (όχι βέβαια προληπτικά) για τον νέο κορωνοϊό.
Πριν ένα μήνα, ο ίδιος είχε προτείνει δημόσια να εξεταστεί το ενδεχόμενο ενέσεων με απολυμαντικά(!) λέγοντας «βλέπω ότι το απολυμαντικό εξοντώνει τον ιό σε ένα λεπτό. Ένα λεπτό. Υπάρχει τρόπος κάνουμε κάτι τέτοιο, με ένεση ή κάτι τέτοιο». Ακόμα, είχε παροτρύνει να εξεταστεί η θεραπεία του ιού με χρήση… φωτός ή θερμότητας, λέγοντας «ας υποθέσουμε ότι φέρνετε το φως μέσα στο σώμα, είτε από το δέρμα είτε με άλλο τρόπο».
Προκύπτει ένα απλό ερώτημα. Γιατί αυτές οι δηλώσεις Τραμπ; Η ερμηνεία ότι είναι απλώς ένας ηλίθιος, προφανώς δεν στέκει. Όχι μόνο γιατί δεν είναι ακριβώς ηλίθιος ο άνθρωπος που κατάφερε να επικρατήσει έναντι μεγάλου μέρους του κατεστημένου των ΗΠΑ και να βρεθεί στην προεδρία των ΗΠΑ. Αλλά και γιατί καθένας καταλαβαίνει ότι έχει γύρω του πλήθος συμβούλων και αποκλείεται κανείς να μην του είπε «μη βγεις και πεις αυτή τη μπαρούφα, δεν στέκει». Γιατί λοιπόν;
Η απάντηση ίσως δεν είναι και τόσο δύσκολη. Μέσα από αυτές τις δηλώσεις παράγεται μια γενικευμένη σχετικοποίηση της αντιμετώπισης του ιού και γενικά κάθε ασθένειας. Αφού ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι έτοιμος να κάνει ένεση με χλωρίνη ή παίρνει μόνος του μια ουσία που κανείς γιατρός δεν χορηγεί προληπτικά, γιατί ο καθένας να μην πειραματιστεί με ό,τι μπορεί; Και αφού ο καθένας μπορεί να πειραματιστεί, τελικά η θεραπεία παύει να είναι ευθύνη και υπόθεση ενός συστήματος που την παρέχει με συγκεκριμένες μεθόδους, πλαίσια και πρωτόκολλα. Μπορεί κάλλιστα να είναι ατομική υπόθεση και ευθύνη του καθένα.
Φυσικά ο μόνος πλούσιος που (υποτίθεται ότι) θα καταφύγει σε αυτές τις θεραπείες είναι ο Τραμπ. Κατά τα άλλα, όποιος ανήκει στα πιο ευκατάστατα στρώματα και έχει ιδιωτική ασφάλιση, θα τύχει μιας κανονικής περίθαλψης ή θεραπείας. Οι υπόλοιποι, οι μη έχοντες πρόσβαση στο υγειονομικό σύστημα μπορούν να επιλέξουν μόνοι τους τον τρόπο. Να πάρουν όποια ουσία τους φαίνεται δυνατή ή είδαν κάπου στο ίντερνετ, να φωτίσουν υποδόρια τον οργανισμό τους ή να προσευχηθούν. Κατά μόνας ή εντασσόμενοι σε μια από τις δεκάδες θρησκείες ή σέχτες που προσφέρονται. Είναι απλό.
Γ.Π.
