Ενώ συμβαίνουν τρομερά και τρομακτικά πράγματα γύρω μας, τα ΜΜΕ ασχολούνται στα δελτία ειδήσεων, για πάνω από τη μισή τους διάρκεια, με την έξαρση των εγκλημάτων και δολοφονιών στη χώρα. Εξαιρετικές λεπτομέρειες για την υπόθεση της Πάτρας, τεράστια έκταση στη δίκη για την δολοφονία της Καρολάιν, ρεπορτάζ για τα εγκλήματα στη Μονεμβασιά και τις γυναικοκτονίες σχεδόν σε όλη τη χώρα.
Παράλληλα, ενώ πληθαίνουν τα περιστατικά αιφνίδιων θανάτων σε τελείως υγιείς ανθρώπους και σε παιδιά, κι ενώ αρχίζουν και γίνονται παραδεκτές πολλές από τις επιπτώσεις της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, ο «διαιτητής» έχει σφυρίξει λήξη προσώρας (από Σεπτέμβριο βλέπουμε), ενώ καμία δικαστική αρχή δεν έχει κινηθεί να ερευνήσει τόσες καταγγελίες και ζητήματα. Σχεδόν κανένας επίσημος δεν νοιάζεται για την αύξηση των θανάτων από όλες τις αιτίες τον τελευταίο χρόνο, και οι επιστημονικοί σύλλογοι έχουν μουγγαθεί για τα θέματα αυτά.
Δεν μπορεί να ξεχνιέται ότι η συγκεκριμένη διαχείριση έφερε μεγαλύτερη διάλυση στο σύστημα υγείας και απομάκρυνση των πολιτών από τα νοσοκομεία, τους διαγνωστικούς ελέγχους, ακόμα και από αναγκαίες χειρουργικές επεμβάσεις – με παράλληλη ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα για «όσους μπορούν». Ταυτόχρονα παρατηρείται μια τεράστιας κλίμακας επιβάρυνση της ψυχικής υγείας, συνέπεια της διαταραχής των ανθρώπινων και κοινωνικών σχέσεων που έφερε ο διαρκής εγκλεισμός. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τους χιλιάδες θανάτους από κορωνοϊό το τελευταίο διάστημα, συνιστούν πραγματικό Καιάδα, ειδικά για τους πιο αδύναμους.
Την ίδια στιγμή η αστυνομία εισβάλλει –με προσχεδιασμένο σόου– στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, πετά οβίδες κρότου-λάμψης και δακρυγόνα σε κλειστό χώρο(!), τραυματίζει πάνω από 20 φοιτητές… και η Σύγκλητος του ΑΠΘ με τηλεδιάσκεψη καταδικάζει ομόφωνα τους «βάνδαλους»! Η κυβέρνηση ορέγεται να κάνει τα ΑΕΙ σαν της γειτονικής Τουρκίας και να παίξει το παιχνίδι «ασφάλεια» με κατάληψη των ΑΕΙ από την πανεπιστημιακή αστυνομία (το συνιστούν όλοι οι σύμβουλοι για θωράκιση της Ν.Δ. από τα δεξιά…).
Προχθές στη Βουλή δόθηκαν όρκοι ΝΑΤΟφροσύνης και εγκρίθηκε η νέα συμφωνία για τη στρατιωτική «συνεργασία» με την Ουάσιγκτον. Η χώρα μετατρέπεται σε ορμητήριο των ΗΠΑ ακριβώς τη στιγμή που αυτές προτίθενται να ενισχύσουν την Τουρκία σε όλες τις διεκδικήσεις της, «για το καλό της συμμαχίας». Αυτό θα τονίσει καθαρά και ξάστερα ο Μπάιντεν στον Μητσοτάκη όταν ο τελευταίος μεταβεί στις ΗΠΑ. Θα πιεστεί κι άλλο η Ελλάδα να συνδράμει πολλαπλά στον πόλεμο της Ουκρανίας, αποστέλλοντας όπλα και ό,τι άλλο χρειαστεί. Και θα πρέπει να δίνει όρκους αιώνιας εχθρότητας προς τη Ρωσία και τον Πούτιν για να θεωρείται αξιόπιστος σύμμαχος (σωστότερα, κολαούζος)…
Κι ενώ η ανθρωπότητα μπαίνει σε μια επικίνδυνη κούρσα πολέμων, πρωτοφανών έκτακτων μέτρων, ισχυρών εκδηλώσεων κρίσης (επισιτιστικής, εφοδιαστικής, ενεργειακής κ.λπ.), ενώ κινδυνεύει με εξάπλωση και μονιμοποίηση του πολέμου και φτωχοποίηση της τεράστιας πλειοψηφίας, ο πολιτικός μας κόσμος ετοιμάζεται για εκλογές. Κάνει μάλιστα «προθέρμανση» με τα συνέδρια και αμερικανοποιείται όλο και περισσότερο. Πρωτοπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ, με την αμερικανικής έμπνευσης εκλογή της νέας Κεντρικής Επιτροπής του, ενώ προσχώρησε κι αυτός στην εκλογή του προέδρου από τη «βάση»…
Αυτό που λείπει –και λείπει σε τραγικό βαθμό– είναι ένα μεγάλο κίνημα ειρήνης και αφοπλισμού, ένα κίνημα αντιπολεμικό, ένα κίνημα για μια μεγάλη στροφή στη διεθνή ζωή. Λείπει ένα κίνημα υπεράσπισης της εθνικής κυριαρχίας, διεξόδου της χώρας, ένα κίνημα για συγκεκριμένες διεκδικήσεις στην κατεύθυνση απόκτησης βαθμών κυριαρχίας, προστασίας του λαού από την ακρίβεια και την ενεργειακή κρίση, προστασίας της ζωής και του περιβάλλοντος.
Όλη η κατάσταση πιέζει για τη δημιουργία μιας νέας κοινής λογικής, για το άπλωμά της σε όλους τους ζωτικούς τομείς της σύγχρονης ζωής, χωρίς διχαστικές λογικές και χωρίς υπόκλιση στις υπάρχουσες στρατοπεδεύσεις και στους σημερινούς συσχετισμούς. Για να σωθούμε, πρέπει να σωθεί η ανθρωπότητα. Για να σωθούμε, πρέπει να αντισταθούμε. Για να σωθούμε, πρέπει να αγωνιστούμε. Η διαχείριση της πανδημίας «νάρκωσε» τις κοινωνίες και κατάργησε τον δημόσιο χώρο. Ο πόλεμος καλλιεργεί την παράλυση των ανθρώπων μπροστά στη φρίκη, διευκολύνοντας έτσι τους εμπνευστές του να επιβάλλουν «λύσεις» καταστροφικές.
Καιρός να αφυπνιστούμε, να αποναρκωθούμε, να αναπτύξουμε μια νέα συνείδηση. Μια νέα κοινή λογική ενάντια στις δυνάμεις του πολέμου, της εκμετάλλευσης, της καταστροφής της ζωής.
