«Ούτε ο Τσίπρας θέλει να συγκυβερνήσουμε ούτε ο Μητσοτάκης. Θέλουν τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ, δεν θέλουν το ΠΑΣΟΚ. Ένα ισχυρό ΠΑΣΟΚ βάζει όρους, όρους για μια άλλη πολιτική που δεν θέλουν να ακολουθήσουν»: Με αυτή του τη δήλωση ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ν. Ανδρουλάκης, επιμένοντας στη θέση του ότι δεν θα συνεργαστεί σε κυβερνητικό σχήμα με πρωθυπουργό τον Αλ. Τσίπρα ή τον Κ. Μητσοτάκη, έδωσε συνέχεια στον ιδιότυπο διάλογο που έχει ανοίξει μεταξύ των πολιτικών αρχηγών με θέμα την αρχιτεκτονική των μετεκλογικών κυβερνητικών συνεργασιών. Έχουν προηγηθεί επαναλαμβανόμενες δηλώσεις του Κ. Μητσοτάκη και του Αλ. Τσίπρα, που λένε πως ο πρωθυπουργός της όποιας επόμενης κυβέρνησης πρέπει να είναι ο αρχηγός του πρώτου σε ψήφους κόμματος, κλείνοντας, προεκλογικά τουλάχιστον, την πόρτα σε σενάρια υπερκομματικού πρωθυπουργού.
Οι παραπάνω δηλώσεις είναι ενδεικτικές των διεργασιών που έχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό στο πολιτικό σύστημα της χώρας, με αντικείμενο τη σύνθεση της κυβέρνησης που θα προκύψει μετά τις επόμενες ή ακόμη και τις μεθεπόμενες επαναληπτικές εκλογές. Η «απλή αναλογική», η χαμηλή συσπείρωση των κομμάτων και η φθορά τόσο του Μητσοτάκη όσο και του Τσίπρα, κάνουν πολύ δύσκολο τον σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης. Τα σενάρια, αλλά και το μασάζ, προς τα κομματικά επιτελεία και την κοινωνία, για συνεργατικές ή ακόμη και οικουμενικές λύσεις δίνουν και παίρνουν, παραμένοντας υπόγεια όσο βρισκόμαστε σε προεκλογικό χρόνο και η πόλωση λειτουργεί ως μοχλός εκλογικής ενίσχυσης.
Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ ποντάρουν στην πόλωση, ελπίζοντας πως με αυτό των τρόπο θα καταφέρουν να συσπειρώσουν το κομματικό τους ακροατήριο, αφού λείπει το ηγεμονικό πολιτικό αφήγημα και από τις δύο πλευρές. Στόχος τους κατ’ αρχήν να αφαιρέσουν δύναμη από ενδιάμεσες και μικρότερες δυνάμεις, τόσο πριν τις πρώτες εκλογές όσο και σε περίπτωση επαναληπτικών εκλογών. Δημοσκοπήσεις του τελευταίου διαστήματος μάλιστα, δείχνουν σημαντική ενίσχυση και των δύο βασικών διεκδικητών, σε περίπτωση επαναληπτικών εκλογών, σε βάρος των μικρότερων κομμάτων.
Η υπόθεση των υποκλοπών, έφερε τον Ν. Ανδρουλάκη εκ των πραγμάτων σε σύγκρουση με το σύστημα Μητσοτάκη. Το πλησίασμα όμως με τον ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί αναταράξεις σε μερίδα του κόμματος και των ψηφοφόρων του, που καλοβλέπουν μια συνεργατική, με τη Ν.Δ., επάνοδο στην εξουσία
Αυτός είναι και ο βασικός φόβος του Ν. Ανδρουλάκη, που προσπαθεί να συγκροτήσει έναν ενδιάμεσο χώρο, μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ. Η υπόθεση των υποκλοπών, τον έφερε εκ των πραγμάτων σε σύγκρουση με το σύστημα Μητσοτάκη. Το πλησίασμα όμως με τον ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί αναταράξεις σε μερίδα του κόμματος και των ψηφοφόρων του, που καλοβλέπουν μια συνεργατική, με τη Ν.Δ., επάνοδο στην εξουσία. Το ΠΑΣΟΚ, επιδιώκει στη Βουλή, αλλά και με τις προγραμματικές του προτάσεις, να εμφανίσει ένα προφίλ σοβαρής και αξιόπιστης δύναμης, καταγγέλλοντας το «δίδυμο του λαϊκισμού» όπως χαρακτηρίζει τους Τσίπρα-Μητσοτάκη. Είναι όμως βέβαιο πως όσο πλησιάζουμε στις εκλογές, και ειδικά μετά από αυτές οι πιέσεις θα συνεχιστούν. Ήδη στελέχη του χώρου, όπως ο βουλευτής και πρ. υπουργός Α. Λοβέρδος, αλλά και η ευρωβουλευτής Ε. Καϊλή, ρίχνουν τις πρώτες τροχιοδεικτικές βολές, με τον Ν. Ανδρουλάκη, να προειδοποιεί πως «η δημοκρατική παράταξη ονόμασε αυτή τη διαδικασία αποστασία. Όσοι, λοιπόν, σκέφτονται τέτοια σενάρια, ας θυμηθούν το τέλος των αποστατών».
Η γεωπολιτική αστάθεια, ο αυξανόμενος πληθωρισμός, η κρίση εμπιστοσύνης στο σύνολο του πολιτικού κόσμου, τα σκάνδαλα με φόντο τον ανταγωνισμό των ντόπιων ολιγαρχών για το μοίρασμα των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων, δημιουργούν ένα περιβάλλον μεγάλης πολιτικής αστάθειας, παρά την εντυπωσιακή ομοφωνία των πολιτικών κομμάτων στις βασικές επιλογές για τη χώρα, παρά την από κοινού εφαρμογή των βασικών κατευθύνσεων που θέτει η «εθνική επιλογή» να στηρίξουμε τη «σωστή πλευρά της ιστορίας», παρά το συμπληρωματικό σε γενικές γραμμές οικονομικό πρόγραμμα των βασικών κομμάτων. Σε κάθε περίπτωση κοινός στόχος τους είναι να μείνει στο περιθώριο η ίδια η κοινωνία, να μην γίνει υλική δύναμη η εντεινόμενη δυσαρέσκεια και οργή, να συνεχίσει ο δημόσιο διάλογος να καναλιζάρεται και να εκφυλίζεται σε ένα περιβάλλον γενικευμένης σήψης και μικρών εμφυλίων.
