Ο Άλαν Γκαρσία διατέλεσε πρόεδρος του Περού το 1985-1990 και το 2006-2011. Δεν ήταν ο μοναδικός που βούτηξε την κουτάλα βαθιά στο βάζο με το μέλι επί δεκαετίες. Όμως η τελευταία μεγάλη μίζα που πήρε (από τον βραζιλιάνικο κατασκευαστικό κολοσσό Odebrecht), σε συνδυασμό με τον ασίγαστο πόλεμο μεταξύ των αντιμαχόμενων φατριών της άρχουσας τάξης, αποδείχτηκε μοιραία. Όταν οι αστυνομικοί πήγαν να τον συλλάβουν αυτήν την Τετάρτη, επιχείρησε να αυτοκτονήσει. Δεν τα κατάφερε αμέσως – πέθανε στο νοσοκομείο ώρες αργότερα…
Όπως οι περισσότεροι σύγχρονοι πρόεδροι αυτής της χώρας, πέρα από τη διαφθορά ο εκλιπών είχε διαπρέψει και σε άλλο ένα πεδίο: στην απίστευτης αγριότητας καταστολή του επαναστατικού και ιθαγενικού κινήματος. Στην πρώτη κιόλας θητεία του, ο Άλαν Γκαρσία χρηματοδότησε και εξόπλισε παραστρατιωτικές συμμορίες και έλυσε τα χέρια του στρατού προκειμένου να εξοντώσει τα αντάρτικα του Κ.Κ. Περού (γνωστό ως Φωτεινό Μονοπάτι) στην ύπαιθρο και του MRTA στις πόλεις, και να πνιγούν στο αίμα οι ιθαγενικές εξεγέρσεις. Αποκορύφωμα της δράσης του υπήρξε η δολοφονία 300 αιχμάλωτων μαοϊκών ανταρτών, καθώς και μαζικές σφαγές εκατοντάδων χωρικών και ιθαγενών, όπως και η βομβιστική επίθεση που κατέστρεψε τα γραφεία της εφημερίδας El Diario – την οποία το καθεστώς του θεωρούσε «φερέφωνο των τρομοκρατών».
Στη δεύτερη θητεία του ο Γκαρσία επιχείρησε να επαναφέρει τη θανατική ποινή για τις εκατοντάδες «τρομοκρατών» που εδώ και δεκαετίες εξακολουθούν να σαπίζουν σε υπόγειες στρατιωτικές φυλακές. Ήδη στην προεκλογική εκστρατεία του δήλωνε ότι «θα εξαλείψει πλήρως το μαοϊκό καρκίνωμα από το Περού»… Επίσης έδωσε προσωπικά εντολή για «δυναμική δράση» του στρατού στην επαρχία Μπάγκουα, όπου οι ιθαγενείς αντιστέκονταν στο ξερίζωμά τους από πολυεθνικές εταιρίες – το αποτέλεσμα ήταν 100 ιθαγενείς νεκροί, μεταξύ των οποίων και γυναικόπαιδα.
Για όλους αυτούς τους λόγους, δεν βρέθηκαν πολλοί Περουβιάνοι να θρηνήσουν τον χαμό του. Όμως μια «νεκρολογία» έχει προκαλέσει σάλο στο Περού. Γράφτηκε από τον Γκιγιέρμο Μπερμέγιο Ρόχας, ηγέτη του κινήματος χωρικών Todas las Voces, που πρόπερσι συνελήφθη (και προφυλακίστηκε επί ενάμιση χρόνο) ως ύποπτος για «συνεργασία με τα υπολείμματα του Φωτεινού Μονοπατιού». Συγκεκριμένα, οι περουβιάνικες μυστικές υπηρεσίες ισχυρίζονταν ότι ο Ρόχας σχεδίαζε με τους μαοϊκούς να δολοφονήσει τον Άλαν Γκαρσία! Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για άλλη μία απόπειρα φίμωσης ενός ενοχλητικού ηγέτη κοινωνικού κινήματος μέσω της κατηγορίας ότι είναι «συνοδοιπόρος των τρομοκρατών». Στο πλαίσιο μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο που έγραψε προχθές ο Ρόχας, προκαλώντας οργή στους αρχιερείς της διαφθοράς και της κρατικής τρομοκρατίας.
Ε.Φ.
Τι φοβόσουν, Άλαν;
του Γκιγιέρμο Μπερμέγιο Ρόχας
Τι φοβόσουν επιτέλους; Ότι θα σε πήγαιναν στα κατ’ όνομα κρατητήρια για υψηλά ιστάμενους, όπου θα σου έδιναν μια άνετη σουίτα, αντί να σε χώσουν στα κελιά όπου στη διάρκεια των κυβερνήσεών σου στοιβάχτηκαν, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν εκατοντάδες Περουβιάνοι; Τι φοβόσουν; Ότι μετά θα σε καταδίκαζαν και θα σε πήγαιναν στην πολυτελή έπαυλη όπου κρατούνται οι κλεπτομανείς πρόεδροι, τους οποίους απαγορεύεται να αποκαλούμε εγκληματίες; Εκεί όπου ο καθένας σας κοστίζει καθημερινά χίλια σολ στους Περουβιάνους φορολογούμενους, κι όπου μπορείτε να δέχεστε επισκέψεις 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, 7 μέρες την εβδομάδα;
Ας μην έρθει με κλαψουρίσματα κανείς να μου πει ότι δεν πρέπει να χαίρομαι επειδή, έστω και με καθυστέρηση, ο Άλαν Γκαρσία πλήρωσε έστω ένα μέρος των εγκλημάτων του. Να λυπηθώ, για ποιον; Για αυτόν που μακέλεψε φυλακισμένους και ολόκληρες ιθαγενικές κοινότητες; Για αυτόν που έδωσε εντολή στο στρατό να δολοφονεί αιχμαλώτους και να βιάζει τις γυναίκες τους; Για αυτόν που σκότωσε εν ψυχρώ φοιτητές και νέους στις φτωχογειτονιές; Για αυτόν που μας λήστευε κι από πάνω μας ζητούσε μέχρι χθες με κυνισμό και τα ρέστα; Για αυτόν που θα τα ξανάκανε όλα αυτά αν του δινόταν η ευκαιρία;
Όχι, και να με συγχωρείτε για την ειλικρίνεια. Ο Γκαρσία ποτέ δεν νοιάστηκε για οποιονδήποτε, περιλαμβανομένης της οικογένειάς του. Μας το έδειξε όταν ταπείνωνε επανειλημμένα και δημόσια τη σύζυγό του. Ακόμη και τους οπαδούς του, τους αντιμετώπιζε απλώς ως σκαλοπάτια που θα του επέτρεπαν να πραγματοποιήσει το επόμενο έγκλημά του.
Να τον λυπηθούμε, λένε, επειδή αυτοκτόνησε. Ναι, κι ο καημένος ο Χίτλερ δεν είχε αντέξει την πίεση. Ας το πουν: Είχε σκοτώσει εκατομμύρια, αλλά κατά βάθος ήταν κι αυτός άνθρωπος. Και δεν θα έπρεπε να χαίρεται κανείς για τον θάνατο οποιουδήποτε ανθρώπινου όντος, ναι; Μα, πόσο αναίσθητοι αυτοί οι Ρώσοι στρατιώτες, που χόρευαν πάνω στο μπούνκερ του! Και γιατί παρακαλώ; Μόνο και μόνο επειδή ο Χίτλερ σκότωσε 25 εκατομμύρια συμπατριώτες τους; Μα τι τρομερή αυτή η έλλειψη ενσυναίσθησης! Χόρευαν, αντί να απευθύνουν τα συλλυπητήριά τους στους ναζί.
Να με συγχωρείτε, αλλά σήμερα γιορτάζω όπως γιόρταζαν οι φαντάροι του Κόκκινου Στρατού όταν πάτησαν το Βερολίνο. Όπως οι παρτιζάνοι όταν κρεμούσαν τον Μουσολίνι. Όπως εκείνο το αγόρι που έφτυσε το φέρετρο του Πινοσέτ. Γιορτάζω όπως γιόρτασα τη μέρα που καταδικάστηκε ο Φουτζιμόρι. Ας πήγαινες φυλακή Άλαν. Και, μια και δεν ήθελες να πας φυλακή, ας σαπίζεις αιώνια στον τελευταίο κύκλο της Κόλασης! Στην υγειά μας!
