Το κρίσιμο διακύβευμα για τον ΣΥΡΙΖΑ
Του Λουκά Αξελού*
Είναι γεγονός ότι η Αριστερά, για πρώτη φορά μετά δεκαετίες, είναι προ των κυβερνητικών πυλών και θα κληθεί να αναλάβει τις ευθύνες της. Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ οφείλει περισσότερο από κάθε άλλη φορά να εστιαστεί στα μεγάλα προτάγματα, χωρίς να παγιδευτεί από τα επικοινωνιακά τεχνάσματα των αντιπάλων, αλλά και χωρίς η ίδια να ενδίδει στον τακτικισμό και την πολιτική των εύκολων εντυπώσεων.
Είναι πολλά τα ανοιχτά μέτωπα που οφείλουν να καλυφθούν. Αναγκαστικά όμως θα σταθώ σε τρία καίρια, κατά τη γνώμη μου, ζητήματα στα οποία πιστεύω ότι υπάρχει άμεση ανάγκη βελτιωτικών παρεμβάσεων και πιο καθαρής και ουσιαστικής αντιμετώπισής τους.
Ραγδαία αποικιοποίηση
Ζήτημα Πρώτο: Τόσο στο Συνέδριό του, όσο και σε όλες τις ακολουθήσασες Κ.Ε., ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καθαρά τοποθετηθεί ότι το χρέος και τα μνημόνια λειτουργούν ως εργαλεία υποταγής, γεγονός που αποτυπώνεται στη ραγδαία αποικιοποίηση της Ελλάδας και που στρατηγικά οδηγεί στην πλήρη υποβάθμιση της χώρας μας, στο γεωπολιτικό γίγνεσθαι και τον παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας. Γι’ αυτό και πρέπει να ανατραπούν. Αυτή οφείλει να είναι η τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ, ενισχυμένη από τις επιμέρους τοποθετήσεις του Αλέξη Τσίπρα, που δεν ξεχνά να την υπενθυμίζει στις δημόσιες τοποθετήσεις και συνεντεύξεις του.
Η πραγματικότητα όμως αυτή, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, σκιάζεται από μιαν αναπτυσσόμενη πολυγλωσσία που δημιουργεί προβλήματα σε κάθε κατεύθυνση. Στις υποτελείς τάξεις που αισθάνονται αμήχανα, υποψιαζόμενες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «μασάει τα λόγια του», στην αριστοκρατία του χρήματος που χαίρεται σαν τον λύκο στην αναμπουμπούλα.
Λογική «κουκιών»;
Ζήτημα Δεύτερο: Σε σχέση με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και τη μη συγκέντρωση των απαιτουμένων 180 ψήφων από την συγκυβέρνηση, το ζήτημα είναι προφανώς ιδιαίτερα σημαντικό, αρκεί να μην υποκαθιστά την όλη στρατηγική. Ορθώς επισημαίνεται ότι δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ, παθητικά, να περιμένει να περάσει ο ενάμισης χρόνος που θα οδηγήσει στην πλήρη ξεθεμελίωση και υποταγή της χώρας.
Εν τούτοις, δεν μπορεί να μην επισημανθεί ότι σε ορισμένες περιπτώσεις το σωστό αυτό αίτημα δείχνει να υποτάσσεται σε μια λογική «κουκιών», ανεξαρτήτως ποια είναι αυτά. Καταστάσεις που όχι απλώς έχουν συνεργήσει στην επιβολή των μνημονίων, αλλά και τα έχουν έμπρακτα υπηρετήσει, θα πρέπει σοβαρά να προβληματίσουν, διότι θέτουν σε δοκιμασία τη δεδηλωμένη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για ανάδειξη της ηθικής σε μείζον πολιτικό πρόταγμα. Και αυτό είναι το κύριο πλεονέκτημά του, το οποίο κανείς, απολύτως κανείς, δεν επιτρέπεται να θέσει σε δοκιμασία.
Σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να προβληματίσει και η λαθεμένη εικόνα ανοχής που καλλιεργείται απέναντι στην αναθεωρητική ιστορική σχολή. Σχολή που βάλλει ευθέως κατά της δημοκρατικής, πατριωτικής, ριζοσπαστικής και διεθνιστικής παράδοσης του ΕΑΜικού Κινήματος, που αποτελεί για το κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς αφετηριακό σημείο αναφοράς. Σχολή με έωλα και εμφανή αντιεπιστημονικά επιχειρήματα, που αν και καθημερινά διαψεύδεται και αποδοκιμάζεται από τις εξελίξεις, προσπαθεί να απομακρύνει τον ΣΥΡΙΖΑ από τις αξιακές του πηγές.
Εθνικά και γεωπολιτικά ζητήματα
Ζήτημα Τρίτο: Τέλος, θα ήθελα να σημειώσω ότι τα οξυμένα μέχρι θανάτου οικονομικά προβλήματα δεν πρέπει να οδηγούν σε υποβάθμιση των εθνικών και ευρύτερων γεωπολιτικών ζητημάτων. Ζητήματα που είναι σφόδρα πιθανό να αποτελέσουν τη χειροβομβίδα που θα σκάσει στα χέρια μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, όπως και στο παρελθόν έχω επισημάνει. Γι’ αυτό και δημιουργεί προβληματισμό η μερική ή και αισθητή ενίοτε απουσία λειτουργικής παρέμβασης στα δρώμενα στην Κύπρο, τη Θράκη, το Αιγαίο, αλλά και την Ουκρανία, την Εγγύς και Μέση Ανατολή και προπαντός τη γειτονιά μας, τα Βαλκάνια.
Για λόγους, όμως, δικαιοσύνης είναι αναγκαίο να σημειωθεί ότι από τον Φεβρουάριο του 2014, πολλά μέλη της Κ.Ε., της Π.Γ., βουλευτές, στελέχη κ.λπ., ύψωσαν τη φωνή τους στα ζητήματα αυτά και υπερασπίστηκαν σθεναρά τα δίκαια της Κυπριακής Δημοκρατίας, γεγονός που αποτυπώθηκε στο κείμενο 40 χρόνια από την τουρκική εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή. 10 χρόνια από την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν. Αναγκαία όσο ποτέ η σύγκλιση Ελλάδας-Κύπρου ενάντια στην κατοχή, τα δεσμά της τρόικας και των μνημονίων που υπέγραψαν 62 ευρωβουλευτές, βουλευτές, μέλη της Π.Γ. και της Κ.Ε. και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και δημοσιεύτηκε στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο της 24ης Ιουλίου 2014.
Θέλω, λοιπόν, χωρίς πρόθεση στείρας αντιπαράθεσης, να υπενθυμίσω ότι πριν στεγνώσει το μελάνι κάποιων άλλων υπογραφών, ο Νταγίπ Ερντογάν έσπευσε όχι απλώς φραστικά να απαξιώσει ως κρατική οντότητα την Κυπριακή Δημοκρατία, κυρίαρχο κράτος-μέλος του ΟΗΕ και της Ε.Ε., αλλά και να επιβεβαιώσει την αναθεωρητική του στάση παραβιάζοντας βάναυσα και απροκάλυπτα την ΑΟΖ της Κύπρου με επιθετικές-πειρατικές ενέργειες, γεγονός που πολύ σωστά αποδοκιμάστηκε από τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και το σύνολο των κυπριακών πολιτικών σχηματισμών.
Αυτό δεν είναι κάτι που το ισχυρίζονται ορισμένοι αριστεροί, κάποιας αντίληψης περί τα γεωπολιτικά, είναι κάτι που το επιβεβαιώνει ολόκληρη η διεθνής κοινότητα, πλην των Τούρκων και των υποστηρικτών τους.
Σε αποφασιστικό σταυροδρόμι
Δεν χρήζει, φρονώ, ιδιαίτερης αποδείξεως το γεγονός ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε ένα αποφασιστικό σταυροδρόμι. Είναι αλήθεια ότι έχει διανύσει μιαν όχι μικρή διαδρομή και έχει αρκετά καταφέρει, με δεδομένο το πού βρισκόταν πριν από τρία χρόνια. Είναι, επίσης, αλήθεια ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σταθερά το τελευταίο διάστημα ένα -τουλάχιστον- βήμα πιο μπροστά από το υπόλοιπο κόμμα. Αυτά είναι ζητήματα που οφείλουν άμεσα να αντιμετωπισθούν. Όμως, το κρίσιμο διακύβευμα είναι οι εξετάσεις που ο ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει στα μεγάλα προτάγματα και αυτά, δίκην συνοψίσεως, είναι:
Η καθαρή του στάση απέναντι στο χρέος και τα μνημόνια. Η τροχιοδρόμηση της εξωτερικής του πολιτικής, με βάση το εθνικό και κοινωνικό συμφέρον, χωρίς επανάληψη των περί του ρόλου της Τουρκίας αυταπατών, όπως και για τη δυνατότητα ύπαρξης «καλού σχεδίου Ανάν», και τέλος η αποσαφήνιση της πολιτικής των συμμαχιών, το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς δογματισμούς και ιεροεξεταστικά προαπαιτούμενα στη μεγάλη κοινωνική και πολιτική ενδοχώρα, αλλά και η ξεκάθαρη τοποθέτηση ότι στον αστερισμό του δεν έχουν θέση οι άνθρωποι των μνημονίων και της πολιτικής που υποδούλωσε και υποδουλώνει τον τόπο.
* Ο Λουκάς Αξελός είναι μέλος της Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ και το άρθρο εμπεριέχει την ομιλία του στην τελευταία συνεδρίαση της Κ.Ε. της 18-19 Οκτωβρίου 2014
