Μετά την κατάρρευση των χωρών του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και την εξαγγελία της αμερικάνικης Νέας Τάξης εκατοντάδες πόλεμοι, μεσαίας και μεγάλης ισχύος συντάραξαν κάθε γειτονιά του πλανήτη. Πόλεμοι δια αντιπροσώπων, πόλεμοι από ιδιωτικούς μισθοφορικούς στρατούς, πόλεμοι που εξαπολύονταν από «τοπικές εξουσίες» σε πλήρη εξάρτηση από τα κέντρα ιμπεριαλιστικής ισχύος. Πόλεμοι με τη σφραγίδα του ΟΗΕ και άλλοι υποστηριζόμενοι από «συμμαχίες προθύμων», κατέστρεψαν ολόκληρες χώρες και περιοχές, σκόρπισαν θάνατο και όλεθρο. Ήταν η «απόδειξη» της βεβαιότητας ότι το τέλος του «βιασμού της ιστορίας», που σηματοδότησαν οι επαναστάσεις του 19ου και 20ού αιώνα, θα έφερναν παγκόσμια την ειρήνη και την ευημερία.
Σήμερα όλα αυτά φαίνονται λίγα. Έχουμε αλλάξει επίπεδο. Στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών κυριαρχούν οι προσπάθειες να οδηγηθεί ο πλανήτης σε ένα νέο ολοκληρωτικό πόλεμο. Ζούμε τα προεόρτια ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου. Ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος.
Στη Γάζα η γενοκτονία των Παλαιστινίων συνεχίζεται απρόσκοπτη, με την αμέριστη οικονομική, στρατιωτική και ηθική στήριξη των ιθυνόντων του δυτικού κόσμου. Να σημειώσουμε εδώ με έμφαση ότι ούτε η Ρωσία και η Κίνα έχουν κάνει τίποτα ουσιαστικό ώστε να σταματήσει η σφαγή στην Παλαιστίνη.
Και ενώ η βαρβαρότητα στα κατεχόμενα εδάφη της Παλαιστίνης κάθε μέρα γνωρίζει νέα όρια η ισραηλινή ηγεσία διαμηνύει την πρόθεση της να εξαπολύσει πόλεμο και στο Λίβανο. Με απλά λόγια να τινάξει στον αέρα ολόκληρη τη Μέση Ανατολή καθώς αναπόφευκτα, σε αυτή την περίπτωση, θα εμπλακούν ισχυρές περιφερειακές δυνάμεις, ανάμεσα τους το Ιράν και η Τουρκία, που δρουν στην περιοχή με διαφορετικά σχέδια.
Οι δραματικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή συνδέονται αδιάρρηκτα με το μεγάλο πόλεμο στην Ουκρανία. Ο πακτωλός χρημάτων και εξοπλισμών με δυτικά όπλα υψηλής τεχνολογίας συντηρούν και κλιμακώνουν ένα πόλεμο που διαρκεί 2,5 χρόνια. Πρόκειται για πόλεμο που συντηρείται και κλιμακώνεται προκειμένου να διασφαλιστεί η κλυδωνιζόμενη ισχύς των ΗΠΑ και ταυτόχρονα να επιβληθεί πλήρης έλεγχος στην Ε.Ε. μέσω της υπαγωγή της στους στρατηγικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε. διακηρύσσουν την αποφασιστικότητά τους να καταφέρουν ένα στρατηγικό πλήγμα στη Ρωσία συντηρώντας τον πόλεμο μέχρι τον «τελευταίο Ουκρανό στρατιώτη» και διατηρώντας σε επιφυλακή μια δύναμη 500.000 δυτικών στρατιωτών. Και στρατηγικό πλήγμα δεν είναι παρά η διάλυση της Ρωσικής Ομοσπονδίας με τη σημερινή της μορφή και η τιμωρία Πούτιν. Κάτι που καθιστά για τη Ρωσία τη νίκη στο πόλεμο της Ουκρανίας ως μοναδική επιλογή. Και όταν δύο πυρηνικές δυνάμεις δεν έχουν άλλη επιλογή παρά τη νίκη η ανθρωπότητα δεν μπορεί να ησυχάζει για το μέλλον της.
Πόλεμος δεν είναι μόνο οι σφαγές στα πεδία των μαχών. Πόλεμος είναι η στρατιωτικοποίηση της οικονομίας και της κοινωνίας. Θύματα του πολέμου είναι οι λαοί της Ευρώπης από τις πολιτικές λιτότητας, περικοπών του κοινωνικού κράτους και ιδιωτικοποιήσεων κάθε πτυχής της ζωής για να χρηματοδοτηθούν οι τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες. Θύματα του πολέμου είναι η δημοκρατία, η ελευθερία του λόγου, οι κοινωνικές και συλλογικές ελευθερίες που θυσιάζονται για να κυριαρχούν οι πολεμικές ιαχές. Και όλα αυτά οργανώνονται και διευθύνονται από τις συστημικές πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης που κυβερνούν για δεκαετίες σε απόλυτη συμφωνία μεταξύ τους.
Την ίδια στιγμή τροφοδοτείτε με νέα κύματα εντάσεων το άλλο ενεργό πολεμικό ρήγμα του πλανήτη στη Ν.Α. Ασία. Δίπλα στο ΝΑΤΟ σχεδιάζονται νέα επιθετικά σχήματα με τη συμμετοχή της Αυστραλίας, της Ιαπωνίας , της Ν. Κορέας κ.λπ. καθώς η Κίνα αποτελεί τον υπ’ αριθμό ένα στρατηγικό αντίπαλο των ΗΠΑ.
Με αυτή την έννοια είναι θλιβερό να νομίζει κανείς ότι θα υπάρξει ειρήνη μέσω της πιθανής εναλλαγής στην εξουσία στις εκλογές των ΗΠΑ. Η επιλογή του πολέμου είναι κεντρική εν μέσω μιας πολλαπλής και διευρυνόμενης οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής κρίσης. Μοναδικός παράγοντας καταδίκης των εμπρηστών του πολέμου και εγγυητής της ειρήνης είναι οι αγώνες των λαών σε ολόκληρο τον πλανήτη. Σήμερα, με εξαίρεση τη Παλαιστίνη, αυτός ο παράγοντας απουσιάζει.
