Της Ελπινίκης Τσαλαπατή
Λαμπρή 2017. Η γιορτή που μας ταιριάζει γιατί και στα πάθη αντέχουμε και την Ανάσταση θα την κερδίσουμε.
Ενόψει του Πάσχα, καλέστηκαν 65.000 σπουργίτες στη Θεσσαλονίκη, σε δήμους, καπή, γυμναστήρια να παραλάβουν τους σπόρους τους, σε αρκετές σακούλες κρέας, λάδι, ελιές, φρούτα κ.λπ. Πρώτη φορά τόσοι άνθρωποι και τόσο διαφορετικοί. Ηλικιωμένοι, νέοι, αμόρφωτοι, μορφωμένοι, ρομά, αλλοδαποί, άστεγοι, πολύτεκνοι, μονογονείς. Όλοι σπουργίτες. Πρώτη φορά τόσο ανέκφραστοι και μουδιασμένοι, τόσο αμήχανοι και θυμωμένοι, τόσο ανασφαλείς και επί ξύλου κρεμάμενοι.
Ο Λάζαρος αναστήθηκε, τα συσσίτια έκαναν την εμφάνισή τους στα σχολεία (όπως τότε και τώρα), οι βουλευτές πήραν το βοήθημα των 300 ευρώ (κατά λάθος), το 4ο μνημόνιο έρχεται, τα χημικά και οι βόμβες έπεσαν στη Συρία, τα τρομοκρατικά χτυπήματα καλά κρατούν, οι αρχηγοί ανακατώνουν τον κόσμο για τη μοιρασιά και γύρω-γύρω μυρίζει πόλεμος, θάνατος, πείνα.
Στην Ελλάδα, από πάντα τέτοιες μέρες μύριζε πασχαλιά και λουλούδια. Μύριζε χωριό, κατσικάκι και κρασί. Ακούγονταν τραγούδια και γίνονταν ανταμώματα με συγγενείς και φίλους. Αυτό το έλεγαν Λαμπρή, Πάσχα, Ανάσταση, Άνοιξη.
Φέτος, όπως τα τελευταία 8 χρόνια, όλα άλλαξαν. Η αγορά άτονη, παλεύει για να μην πει το «τετέλεσται». Έξω από τα σούπερ μάρκετ άνθρωποι με σκυμμένο το κεφάλι ζητούν βοήθεια. Στις λαϊκές αγορές φτωχοί μαζεύουν τ’ απομεινάρια των λαχανικών. Οι οικογένειες περιμένουν να βοηθηθούν από το οικογενειακό επίδομα, που θα δοθεί μισό τη Μ. Τετάρτη, και από τη συνδρομή των συνταξιούχων παππούδων. Τα παιδιά μετανάστες, οι γονείς άνεργοι και η τηλεόραση σπέρνει φόβο και δίνει οδηγίες επιβίωσης (Survivor).
Η ζωή των φτωχών ανθρώπων είναι ένας συνεχής Γολγοθάς χωρίς τέλος, σε μια γονατισμένη πατρίδα χωρίς μέλλον.
Δεν είναι το κύριο ότι μας λείπουν τα υλικά αγαθά. Είναι που μας πήραν την άνοιξη, που μας χάλασαν την ψυχή μας, που μας έδεσαν χειροπόδαρα. Είναι που νιώθουμε ανήμποροι, αναξιοπρεπείς, ντροπιασμένοι, ακινητοποιημένοι. Είναι που όλοι και συνέχεια μας αξιολογούν και αξία δεν έχουμε. Είναι που διαθέτουμε τον ασήκωτο σταυρό και ξεχάσαμε ότι υπάρχει και η Ανάσταση.
Μια Ανάσταση που όλοι μας μπορούμε να κερδίσουμε ή να την εφεύρουμε. Είναι αναγκαίο να ανα-στηθούμε, να σηκωθούμε, να αποδείξουμε ότι το πείραμα απέτυχε.
Μπορούν οι σπουργίτες να γίνουν λαμπριάτικα χελιδόνια, αρκεί να το πιστέψουν, να το αποφασίσουν και να το πράξουν.
Καλή Ανά-σταση.
