Η έκταση που πήρε η υπόθεση Κουφοντίνα με την άρνηση της Πολιτείας να εφαρμόσει τον νόμο και να τον μεταφέρει στις φυλακές Κορυδαλλού με αστείες δικαιολογίες (δεν γίνεται καμία μεταφορά στις φυλακές Κορυδαλλού λόγω κορωνοϊού) οδηγεί στην αργή και βασανιστική εξόντωση του Δ. Κουφοντίνα που επιμένει στο απλό αίτημά του και με μόνο μέσο την απεργία πείνας παλεύει ως την τελευταία στιγμή, για κάτι απλό: Να μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού, στο υπόγειο που φυλάσσονταν οι κατηγορούμενοι για την υπόθεση 17 Νοέμβρη.
Η έκταση που πήρε η υπόθεση, δείχνει πως οι υπολογισμοί της κυβέρνησης δεν έχουν καμία σχέση με το δημόσιο αίσθημα και την εφαρμογή των νόμων και οι πράξεις της είχαν σαν κίνητρο μια εκδικητικότητα. Η κατάσταση της υγείας του Κουφοντίνα είναι τόσο κρίσιμη που ακόμα και μέλη της οικογένειας Μπακογιάννη έχουν διαφοροποιηθεί και εμμέσως ζητούν μια διαφορετική αντιμετώπιση από το να εξοντωθεί με αυτόν τον τρόπο ο κρατούμενος Δ. Κουφοντίνας. Τα γελοία επιχειρήματα του «σκληρού» και πρόσφατα αναβαθμισμένου Βορίδη, ότι «μόνος του επέλεξε αυτό το δρόμο ο Κουφοντίνας», δείχνουν πως υπάρχουν δυνάμεις που επενδύουν σε μια ακροδεξιά-φασιστική διαχείριση της δημόσιας και πολιτικής ζωής.
Ο Δ. Κουφοντίνας ζητά κάτι απλό και λογικό. Να μεταφερθεί στον Κορυδαλλό και τίποτα παραπάνω. Τόσο ειδικό και συμβολικό ρόλο έχει η μη ικανοποίηση του δίκαιου αιτήματός του και η εξόντωσή του;
Για πολλούς λόγους, πολιτικούς, κοινωνικούς, ανθρωπιστικούς, για λόγους ρεαλιστικής αντιμετώπισης μιας σύνθετης πραγματικότητας, η μεταφορά του Δ. Κουφοντίνα στις φυλακές Κορυδαλλού είναι η μόνη και ενδεδειγμένη κίνηση. Έπρεπε να γίνει εξ αρχής, πρέπει να γίνει τώρα πριν είναι τραγική η κατάληξη. Ο Δ. Κουφοντίνας δεν πρέπει να εξοντωθεί, γιατί αυτό θα καταγραφεί ως παρατεταμένος βασανιστικός θάνατος κρατούμενου που ζητούσε απλά να εκτίσει την ποινή του όπως ορίζει ο νόμος και όχι η εκδικητικότητα κάποιων αρμοδίων.
Η ιστορία της 17Ν έκλεισε το 2002. Κοντά 20 χρόνια τώρα. Όπως έχει κλείσει το φαινόμενο αυτό σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και σχεδόν σε όλες τις χώρες που το ζήτημα πήρε διαστάσεις, οι πρωταγωνιστές μετά από δεκαετίες φυλάκισης, έχουν αρχίσει να επανεντάσσονται με διάφορες μορφές κι όσο είναι δυνατό στην καινούργια πραγματικότητα. Και κανένας –από όσο γνωρίζουμε– δεν σκέφτηκε να ξαναπάρει τον ίδιο δρόμο. Ούτε ζητήθηκαν δηλώσεις μετανοίας ως όρος. Γιατί είχαν περάσει ήδη δεκαετίες, γιατί η πραγματικότητα ήταν αλλιώτικη, γιατί η ζωή συνεχίστηκε με άλλους τρόπους.
Για να λογικευτούμε: Ο Δ. Κουφοντίνας ζητά κάτι απλό και λογικό. Να μεταφερθεί στον Κορυδαλλό και τίποτα παραπάνω. Τόσο ειδικό και συμβολικό ρόλο έχει η μη ικανοποίηση του δίκαιου αιτήματός του και η εξόντωσή του;
Ν.Τ.
