Η Ελλάδα καταγράφει πρωτιές που μάλλον δεν πολυενδιαφέρουν το φιλοθέαμον κοινό. Παρ’ όλα αυτά είναι γεγονός πως είμαστε πρωταθλήτρια χώρα στην έξαρση γυναικοκτονιών, έχουμε τη χειρότερη οδική συμπεριφορά, τους υψηλότερους δείκτες φτώχειας, καταγράφουμε το υψηλότερο ποσοστό ατόμων με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο στην Ε.Ε., σημειώνουμε από τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρώπη, η διαφθορά στην πολιτική ζωή συγκρίνεται μόνο (και αν…) με τριτοκοσμικές χώρες, βρισκόμαστε στις πρώτες θέσεις στις κακοποιήσεις ζώων και θεωρούμαστε οι πολίτες που χτυπάνε κόκκινο στην κατάθλιψη.
Εάν, παρ’ όλα αυτά, δεν έχετε πειστεί πως μπορούμε να πάμε ακόμα καλύτερα στον 21ο αιώνα, σας έχω νέα: σύμφωνα με τις συζητήσεις καφενείου που λαμβάνουν χώρα στην τηλεόραση, στα Social αλλά και στις διά ζώσης παρέες, σχετικά με το επίμαχο νομοσχέδιο που αφορά τον γάμο και την τεκνοθεσία ομόφυλων ζευγαριών, πιάνουμε πάτο.
Δεν θα πω για εκπροσώπους της Εκκλησίας που μετέρχονται απίθανων επιχειρημάτων τύπου «οι ομοφυλόφιλοι κινδυνεύουν να πεθάνουν από μικρόβια» ή «αν κάποιος ζητήσει γάμο με δέντρο, θα το πούμε και αυτό γάμο;». Θα πω, όμως, για τους πολίτες αυτής της ρημαδοχώρας που κάθε μέρα έρχονται αντιμέτωποι με τη βία ανηλίκων, τις κακοποιήσεις και τους βιασμούς παιδιών, τα σφαγμένα άλογα, την ακρίβεια, τη μαφία που εκτελεί ανετότατα συμβόλαια θανάτου σε πολυσύχναστους δρόμους, για τα ναρκοκάραβα που μας κλείνουν το μάτι, για την ιδιωτική υγεία που έφτασε και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που είναι στη γωνία, για τα παιδιά τους που ξενητεύτηκαν, για όσους δεν αναρωτήθηκαν πώς ζει μια οικογένεια σε ενοίκιο με 700 ευρώ – για όλους αυτούς που δεν βγάζουν άχνα…
Γι’ αυτούς τους ίδιους, που ξύπνησε ο πατριώτης μέσα τους και άρχισαν να βγάζουν άναρθρες κραυγές, να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τους γάμους ομόφυλων ζευγαριών μην τυχόν κι έτσι χαθεί το είδος μας, η πατρίδα, η θρησκεία και η οικογένειά μας.
