Για την απαγωγή του δρα Σαϊμπάμπα στο Δελχί
Στις 9 Μαΐου συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τότε που ο δρ Σαϊμπάμπα, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Δελχί, απήχθη από αγνώστους στο δρόμο, ενώ επέστρεφε στο σπίτι του από το πανεπιστήμιο. Η σύζυγός του κατήγγειλε την «εξαφάνισή» του, και τότε μαθεύτηκε ότι οι άγνωστοι ήταν αστυνομικοί με πολιτικά… Γιατί τον απήγαγαν ενώ θα μπορούσαν να τον συλλάβουν δίχως προβλήματα, ιδίως αφού ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι ανάπηρος, παράλυτος από τη μέση και κάτω από τότε που ήταν 5 ετών, καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι; Για δυο λόγους:
Πρώτον, διότι ήξεραν από προηγούμενες «επισκέψεις» τους ότι, αν τον συλλάμβαναν είτε στο πανεπιστήμιο είτε στο σπίτι του, θα είχαν να αντιμετωπίσουν ένα θυμωμένο πλήθος – καθηγητές, ακτιβιστές και φοιτητές που τον αγαπούν όχι μόνο επειδή είναι ένας αφοσιωμένος Δάσκαλος, αλλά και γιατί δεν φοβάται να πει τη γνώμη του. Δεύτερον διότι στήνοντας ολόκληρη επιχείρηση απαγωγής υπονοούσαν ότι κυνήγησαν και συνέλαβαν έναν επικίνδυνο τρομοκράτη.
Πολλοί από εμάς γνωρίζαμε εδώ και καιρό ότι ήταν πιθανή η σύλληψη του καθηγητή Σαϊμπάμπα. Συζητιόταν ανοιχτά. Ποιο ήταν λοιπόν το έγκλημά του; Το 2009 ο τότε υπουργός Εσωτερικών ανακοίνωσε την έναρξη ενός πολέμου που τον ονόμασε «Επιχείρηση Πράσινο Κυνήγι» στην περιοχή που είναι γνωστή ως Κόκκινος Διάδρομος. Διαφημίστηκε μάλιστα ως εκκαθαριστική επιχείρηση εναντίον των μαοϊκών «τρομοκρατών». Στην πραγματικότητα, απλά δόθηκε και μια επίσημη ονομασία στην πολιτική εξόντωσης των ντόπιων πληθυσμών, την οποία εφαρμόζουν εδώ και χρόνια οι παραστρατιωτικές, παρακρατικές συμμορίες ώστε να κάμψουν την αντίσταση των ιθαγενών στην κατάληψη και καταστροφή της γης τους από πολυεθνικές εξορυκτικές εταιρίες…
Από το 2009 πάντως, με πιο οργανωμένο τρόπο πλέον, στρατιωτικές και παρακρατικές δυνάμεις εισέβαλαν στα δάση, έκαψαν χωριά, δολοφόνησαν τους χωρικούς, βίασαν τις γυναίκες. Αντιδρώντας, πλήθος ντόπιων εντάχθηκε στο αντάρτικο του Κ.Κ. Ινδίας (Μαοϊκού), το οποίο ο τότε πρωθυπουργός δεν ντράπηκε να κατονομάσει ως… «τη μεγαλύτερη εσωτερική απειλή». Μέχρι σήμερα, η περιοχή παραμένει σε κατάσταση πολεμικής σύρραξης.
Από το 2010 ξεκίνησε μια μεγάλη καμπάνια ενάντια στην «Επιχείρηση Πράσινο Κυνήγι». Τα διεθνή ΜΜΕ άρχισαν να κοιτούν προς τα εδώ. Ένας από τους «υποκινητές» αυτής της καμπάνιας, που έφερε σε πολύ δύσκολη θέση την ινδική κυβέρνηση, ήταν ο δρ Σαϊμπάμπα. Τελικά η κυβέρνησή μας αποφάσισε να απλοποιήσει τα πράγματα: οποιοσδήποτε κριτικάρει την κρατική πολιτική βαφτίστηκε «μαοϊκός»! Βάσει ενός αντιτρομοκρατικού νόμου που θα ήταν απλά γελοίος αν δεν είχε τόσο τραγικά αποτελέσματα, χιλιάδες άνθρωποι είναι σήμερα φυλακισμένοι ως «προδότες» και «ανατρεπτικοί». Ο υπουργός Εσωτερικών ήταν σαφής: «Οι ιδεολογικοί εμπνευστές και υποστηρικτές των μαοϊκών έχουν ξεκινήσει καμπάνια δυσφήμησης του κράτους. Πρόκειται για άτομα πολύ πιο επικίνδυνα από τα ένοπλα στελέχη του αντάρτικου»!
Τότε στοχοποιήθηκε από τα ΜΜΕ και ο δρ Σαϊμπάμπα, και άρχισαν οι ανακρίσεις και οι έρευνες στο σπίτι του και στο γραφείο του – που δεν επιβεβαίωσαν καμιά υποψία. Τελικά τον απήγαγαν και τον μετέφεραν από τη μια φυλακή στην άλλη με συνοδεία εκατοντάδων αστυνομικών και τεθωρακισμένων! Με όλο αυτό το θέατρο, καταστράφηκε το αναπηρικό καροτσάκι του – τον έριξαν λοιπόν, έναν άνθρωπο με 90% αναπηρία, σε ένα κελί…
Όχι, φυσικά όχι, προς Θεού, αυτό δεν είναι βασανιστήριο! Η δίκη του δεν έχει ξεκινήσει ακόμη, κι όταν ξεκινήσει, θα διαρκέσει μήνες ή και χρόνια. Στο μεταξύ η κατάσταση της υγείας του χειροτερεύει διαρκώς, αφού του απαγορεύουν κάθε είδους περίθαλψη και φαρμακευτική αγωγή… Θα τον αφήσουν να ζήσει; Φαίνεται αμφίβολο.
Εμείς όμως θα αγωνιστούμε γι’ αυτό. Εμείς!
Περίληψη άρθρου της διεθνούς φήμης Ινδής συγγραφέως Αρουντάτι Ρόι. Ολόκληρο το άρθρο στα αγγλικά:
www.outlookindia.com
