Στη φωτογραφία φιγουράρει ο Λουίς Φερνάντο Καμάτσο με τη συμμορία του: είναι αυτός που τα δυτικά ΜΜΕ (μεταξύ άλλων το CNN και το Ρόιτερς) είχαν το θράσος να ανακηρύξουν σε εκπρόσωπο της… κοινωνίας των πολιτών. Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν ακροδεξιό ρατσιστή, «εκπρόσωπο» της λευκής ολιγαρχίας που εδρεύει στις πλούσιες επαρχίες της Βολιβίας. Αυτό μπορεί να μην το γνωρίζουν ούτε οι Έλληνες δημοσιογράφοι, που αναπαράγουν αμάσητη τη δυτική προπαγάνδα, αλλά το ξέρουν και τα παιδιά στη χώρα του. Ο Καμάτσο έγινε ευρύτερα γνωστός όταν εισέβαλε στο προεδρικό μέγαρο μετά την παραίτηση του Μοράλες κραδαίνοντας τη Βίβλο και μια σημαία «αποκαθαρμένη» από τα ιθαγενικά σύμβολα, ενώ οι συμμορίτες του έκαιγαν τις ιθαγενικές σημαίες: «Θα φέρω το Θεό πίσω στο προεδρικό μέγαρο. Η Βολιβία ανήκει στον Χριστό!» ανακήρυξε…
Μάλλον εννοεί ότι η χώρα ανήκει στην κάστα του: ο Καμάτσο, που ποτέ δεν εξελέγη σε οποιαδήποτε θέση, είναι ένας πολυεκατομμυριούχος, γόνος πλούσιας λευκής οικογένειας που έλεγχε ένα καρτέλ αερίου και έχασε ένα μέρος της περιουσίας της όταν ο Μοράλες εθνικοποίησε τον φυσικό πλούτο της Βολιβίας. Είναι φυσικά αναμεμειγμένος σε πολλές υποθέσεις απάτης και διαφθοράς (το όνομά του αναφέρεται μέχρι και στα Panama Papers) και αποτελεί πολιτικό τέκνο του Μπράνκο Μαρίνκοβιτς, ενός Κροάτη μεγαλογαιοκτήμονα και παραστρατιωτικού φασίστα, «φημισμένου» για ρατσιστική βία εναντίον ιθαγενών και για δολοφονίες αριστερών. Ο ίδιος ο Καμάτσο για χρόνια ήταν επικεφαλής της ανοιχτά φασιστικής οργάνωσης «Ένωση Νεολαίας της Κρους» (UJC), τα μέλη της οποίας χαιρετούν χιτλερικά και έχουν ως στόχο την απόσχιση των πλούσιων επαρχιών από τη Βολιβία.
Ο Καμάτσο δεν κρύβει τις φονταμενταλιστικές και ρατσιστικές απόψεις του, και καθοδήγησε τις επιθέσεις των συμμοριτών του σε στελέχη του MAS, τις πυρπολήσεις σπιτιών και τις απαγωγές οικογενειών κυβερνητικών στελεχών με στόχο την παραίτησή τους. Διακηρύττει ότι στόχος του είναι «να ολοκληρώσουμε τη δουλειά, να δικαστούν και να φυλακιστούν οι εγκληματίες του MAS». Πριν αναδειχθεί σε… πρωταθλητή της δημοκρατίας, ο Καμάτσο δρούσε πιο διακριτικά, εκπροσωπώντας την «Επιτροπή για τη Σάντα Κρουζ» σε συναντήσεις με τον ακροδεξιό Κολομβιανό πρόεδρο Ντούκε, τον προσωπάρχη του επίσης ακροδεξιού Βραζιλιάνου προέδρου Μπλοσονάρου και αντιπροσώπους του Γκουαϊδό: όλοι του υποσχέθηκαν βοήθεια για την ανατροπή του Μοράλες.
Κάρλος Μέσα
Ο βασικός προεδρικός υποψήφιος της αντιπολίτευσης φιγουράρει ως μετριοπαθής και διανοούμενος, και μέχρι πρόσφατα απέφευγε όπως ο διάβολος το λιβάνι τις συναντήσεις με ακροδεξιούς, ώστε να διατηρήσει το κεντρώο προφίλ του. Καταδίκαζε μάλιστα τα λιντσαρίσματα στελεχών του MAS και ιθαγενών από ρατσιστικές συμμορίες. Την προηγούμενη εβδομάδα όμως έσπευσε να υποδεχθεί τον Καμάτσο στη Λα Παζ, διαβεβαιώνοντας ότι «μαζί θα διώξουμε τον δικτάτορα»! Ο Μέσα έχει πλούσιο βιογραφικό: ήταν αντιπρόεδρος το 2003, όταν ο υποστηριζόμενος από τις ΗΠΑ πρόεδρος Λοζάδα βρέθηκε αντιμέτωπος με έναν λαϊκό ξεσηκωμό που αιματοκυλίστηκε: 70 διαδηλωτές δολοφονήθηκαν από τις δυνάμεις καταστολής, και τελικά ο Λοζάδα αναγκάστηκε να καταφύγει στο Μαϊάμι. Ο Μέσα τον αντικατέστησε, ώσπου το 2005 ανατράπηκε κι αυτός από το ιθαγενικό και λαϊκό κίνημα λόγω της υποστήριξης που πρόσφερε σε ιδιωτικά καρτέλ αερίου. Συνέχισε όμως να έχει προνομιακές επαφές με τις διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ…
Σε έγγραφα που αποκάλυψαν τα WikiLeaks περιλαμβάνονται και εκθέσεις βορειοαμερικανικών υπηρεσιών που αποκαλύπτουν πώς οι ΗΠΑ συνεργάζονταν με τον Κάρλος Μέσα και άλλους πολιτικούς της αντιπολίτευσης για την υπονόμευση και ανατροπή του Μοράλες. Ένα υπόμνημα της αμερικανικής πρεσβείας στη Λα Παζ καταγράφει τι είπε ο Μέσα σε συνάντηση με Αμερικανούς διπλωμάτες: «Το κόμμα που σχεδιάζω να ιδρύσω ιδεολογικά θα θυμίζει ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, και γι’ αυτό ελπίζω να συσφίξω τους δεσμούς μου με το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ. Δεν έχω τίποτα εναντίον του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, πόσο μάλλον που έχω λάβει υποστήριξη από το Διεθνές Ρεπουμπλικανικό Ινστιτούτο. Αλλά νομίζω ότι ιδεολογικά είμαι κοντύτερα στους Δημοκρατικούς». Αυτή την εικόνα πουλούσε και στο εσωτερικό της Βολιβίας μέχρι τις εκλογές, για να προσελκύσει ψηφοφόρους από τα νέα μεσαία στρώματα που αναδείχθηκαν στα χρόνια της οικονομικής ανάπτυξης, επί Μοράλες. Ώσπου η «εισβολή» του Καμάτσο, που απειλούσε τις φιλοδοξίες του, ανάγκασε τον Μέσα να αγκαλιάσει τον ρατσιστή και να πορεύεται για την ώρα μαζί του…
Τζανίν Άνιεζ
Η Τζανίν Άνιεζ, βουλευτίνα της αντιπολίτευσης και Β΄ αντιπρόεδρος της Γερουσίας μέχρι πριν μία εβδομάδα, αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος της Βολιβίας – με την έγκριση του Καμάτσο και του Μέσα, και με τις ευλογίες των ΗΠΑ. Το πρώτο που έκανε μόλις «ανέλαβε τα καθήκοντά της» ήταν να αναγνωρίσει τον Γκουαϊδό ως πρόεδρο της Βενεζουέλας (κι αυτός την αναγνώρισε ως πρόεδρο της Βολιβίας…), και να φτιάξει μια «κυβέρνηση» αμιγώς λευκή, και με μπόλικους απόστρατους σε υπουργεία-κλειδιά. Στην ορκωμοσία της φορούσε τα επίσημα εμβλήματα του Πολυεθνικού Κράτους της Βολιβίας, περιλαμβανομένων των ιθαγενικών, προσπαθώντας να αποκτήσει νομιμοποίηση. Για να υπάρχει ισορροπία, κρατούσε και μια τεράστια Βίβλο, στη γραμμή του Καμάτσο… Αλλά σύντομα εγκατέλειψε τα προσχήματα, ανακοινώνοντας μεταξύ άλλων ότι απαγορεύει τη συμμετοχή του Μοράλες στις εκλογές που «θα» γίνουν. Η μαριονέτα της ολιγαρχίας και της Δύσης ταιριάζει μια χαρά με το πόστο που της ανατέθηκε: «Ονειρεύομαι μια Βολιβία απελευθερωμένη από σατανικές ιθαγενικές τελετές. Η πόλη της Λα Παζ δεν είναι μια πόλη για ιθαγενείς. Αυτοί καλά θα έκαναν να γυρίσουν στα υψίπεδά τους» έγραφε με θάρρος το 2013 στο twitter αυτή που παριστάνει σήμερα την πρόεδρο μιας χώρας όπου οι λευκοί αποτελούν το… 5% του πληθυσμού.
