Κοστούμια ραμμένα κατά παραγγελία, λαμπερά φορέματα φτιαγμένα στο χέρι, τσάντες και παπούτσια επώνυμων σχεδιαστών. Οι εκλεγέντες βουλευτές φόρεσαν τα καλά τους και το απόγευμα της Κυριακής 28 Μαΐου πήγαν στη Βουλή να ορκιστούν για τη μονοήμερη θητεία τους. Γέλια, φιλοφρονήσεις, κομπλιμέντα σε μια πρωτοφανή επίδειξη πλούτου από τους εκπροσώπους του ελληνικού λαού – υπάρχουν και οι εξαιρέσεις αλλά αυτό ήταν το γενικό κλίμα. Την επόμενη μέρα, Δευτέρα 29 Μαΐου, στο Πέραμα, στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, μια προπέλα καταπλάκωσε τρεις εργάτες, με αποτέλεσμα ο ένας να σκοτωθεί και οι άλλοι δύο να τραυματιστούν βαριά…
Αυτή είναι η Ελλάδα του 2023. Δύο διαφορετικοί κόσμοι. Μια μειοψηφία με προνόμια που προκλητικά επιδεικνύει τον πλούτο της και μια κοινωνία που στην πλειοψηφία της προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με κόπο και μόχθο. Και με αρκετούς συμπολίτες μας κάθε μέρα να φεύγουν για δουλειά και να μην γνωρίζουν σε τι κατάσταση ή και αν θα γυρίσουν.
Οι πολιτικοί όμως δεν κάνουν κάτι άλλο πέρα από το να ακολουθούν τον τρόπο ζωής της ελληνικής ελίτ. Μιας ελίτ που ακολουθεί τον τρόπο ζωής που επιτάσσουν τα κλασσικά δυτικά πρότυπα, μεγαλωμένη στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, προερχόμενο από κάποιο τζάκι –παλιό ή ανερχόμενο–, σπουδαγμένη σε κολέγια, ίσως με κάποια μετεκπαίδευση σε ένα μεγάλο ξένο πανεπιστήμιο, με σπίτια σε διάφορες μητροπόλεις του δυτικού κόσμου και ακριβά ελληνικά προάστια, «βαριά» βιογραφικά από τα γεννοφάσκια της, μεγάλες οικογενειακές περιουσίες και γενικότερα αυτό που θα έλεγε κάποιος ότι διάγει βίο σε μια φούσκα, μακριά από τους κοινούς θνητούς, μακριά και πάνω από την πλειοψηφία της κοινωνίας.
Μια ζωή που είναι απλησίαστη στον μέσο πολίτη, πολύ κοντά του όμως γιατί αυτή ακριβώς η ζωή διατυμπανίζεται με κάθε ευκαιρία στα ΜΜΕ, στα πρωϊνάδικα και τα περιοδικά της σόου μπιζ – σαν ακριβά προϊόντα σε μια βιτρίνα. Προσοχή όμως, αυτή την περίοδο η βιτρίνα δεν συνοδεύεται με ένα παράλληλο αφήγημα για το πως ένας κοινός θνητός μπορεί να μπει σε αυτή την κατηγορία, όπως π.χ το αμερικάνικο όνειρο. Αντίθετα, όλα προβάλλονται σε εξωφρενικό βαθμό, όπως η πρόσφατη ορκωμωσία στη βουλή, για να βάλουν τον μέσο πολίτη στη θέση του, για να εντυπωθεί η πεποίθηση ότι μια άβυσσος χωρίζει τους δύο αυτούς κόσμους και καθιστά εκείνον της ελίτ πολύ ανώτερο – όχι μόνο υλικά αλλά και ηθικά.
Έτσι μπορεί, όταν κάποιος πολιτικός ή μέλος της ελληνικής ελίτ μπλεχτεί σε κάποια «περιπέτεια», ειδικά αν ευθύνεται, να μας «πρήξουν» κυριολεκτικά και μεταφορικά για το πόσο καλός άνθρωπος είναι και πόσο έχει προσφέρει στην ελληνική κοινωνία. Ενώ αν σκοτωθείς σε εργατικό ατύχημα στο Πέραμα, κανένα ΜΜΕ ή επίσημο πολιτικό κόμμα δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί ή να θρηνήσει για εσένα. Όπως δεν ενδιαφερόντουσαν και ενδιαφέρονται για τους δεκάδες συμπολίτες μας που πέθαιναν και πεθαίνουν από την πανδημία ή και από παρόμοια δυστυχήματα.
Όλοι αυτοί οι συμπολίτες μας, όπως ο Γιάννης Νομικός που σκοτώθηκε τις προάλλες στο Πέραμα, παραμένουν όχι απλά ανώνυμοι αλλά επί της ουσίας αντιμετωπίζονται μοναχά ως νούμερα σε ημερήσιες και ετήσιες στατιστικές. Και αυτό γιατί πρέπει η κοινωνία να καταλάβει ότι κάποιοι είναι λίγο πιο «ίσοι» από τους υπόλοιπους. Αυτοί, λοιπόν, οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλευτές, αυτά τα κόμματα ζητούν τη ψήφο μας ξανά στις 25 Ιουνίου – υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις, αλλά ο γενικός κανόνας είναι άλλος…
Προδιαγεγραμμένο έγκλημα ο θάνατος του συνάδελφου μας και ο σοβαρός τραυματισμός δύο ακόμα
Ανακοίνωση του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου Ν. Αττικής και Εργαζομένων Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας
«Σήμερα θρηνούμε έναν ακόμα συνάδελφο μας στο προδιαγεγραμμένο έγκλημα που συντελείται στη Ναυπηγοεπισκευστική ζώνη του Περάματος, στη Σύρο, στη Σαλαμίνα, στην Ελευσίνα εξαιτίας των ελλιπών μέτρων προστασίας, τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας, την εντατικοποίηση και τους ανύπαρκτους ελέγχους για την τήρηση των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας.
Κάθε μέρα που ξεκινάμε για δουλειά, σε κάθε κινητοποίηση που κατεβαίνουμε η πρώτη και η τελευταία μας σκέψη είναι “ποιος θα είναι ο επόμενος νεκρός μας”. Σήμερα ήταν ο συνάδελφός μας, ο Γιάννης Νομικός ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή μέσα στο χώρο εργασίας του ενώ ακόμα δύο συνάδελφοί μας σακατεύτηκαν από την ανυπαρξία στοιχειωδών μέτρων ασφαλείας.
Μόνο το τελευταίο χρονικό διάστημα, εδώ στο Πέραμα έχουν τραυματιστεί σοβαρά 3 συνάδελφοι μας, στη Σύρο πέθανε ακόμα ένας και τραυματίστηκαν δύο, στη Σαλαμίνα τραυματίστηκε ένας.
Στο νέο προδιαγεγραμμένο έγκλημα που σημειώθηκε σήμερα το μεσημέρι, οι τρεις συνάδελφοι μας εκτελούσαν εργασίες αποσυναρμολόγησης της προπέλας του πλοίου Asterion ll στη πλωτή δεξαμενή lll της Cosco. Το τέταρτο πτερύγιο της προπέλας έπεσε και τους καταπλάκωσε λόγω ελλείψεως κατάλληλου εξοπλισμού για την εκτέλεση εργασιών. Περιμένουμε άμεσα να ενημερωθούμε αν ευσταθούν οι πληροφορίες ότι δεν υπήρχε άδεια για τις εν λόγω εργασίες, γεγονός που αφήνει έκθετους τη πλοιοκτήτρια εταιρεία και τον εργολάβο.
Με προεκλογικό αέρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήρθε στο Πέραμα αλλά είδε μόνο χαμόγελα. Τα χαμόγελα των μεγαλοεργολάβων, μπροστά στα νέα τεράστια κέρδη που βγάζουν από την απλήρωτη, ανασφαλή και επικίνδυνη εργασία μας. Δεν είδε τα πρόσωπα των δικών μας οικογενειών που αγωνιούν αν θα επιστρέψουμε ζωντανοί και υγιείς στο σπίτι μας.
Αυτή είναι η ανάπτυξη για την οποία πανηγυρίζουν και κάνουν προεκλογικές φιέστες. Εργαζόμενοι χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, χωρίς μέτρα προστασίας, με μισθούς πείνας ενώ η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών, ο Σύνδεσμος των Ακτοπλόων, η Cosco, η Onex πανηγυρίζουν αμύθητα κέρδη.
Απαιτούμε:
- Εντατικοποίηση των ελέγχων για τη τήρηση των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας
- Ενίσχυση των μηχανισμών ελέγχου
- Άμεση κήρυξη της ΤΣΣΕ ναυπηγοεπισκευαστικών εργασιών υποχρεωτικής για όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου από το Υπουργείο Εργασίας και εφαρμογή της σε όλους τους χώρους εργασίας.»
Η φτώχεια είναι ανήθικη
Παρακολουθείς τους βουλευτές να προχωρούν σε αυτή την εντυπωσιακή επίδειξη πλούτου τη μέρα της ορκωμοσίας τους και σε κάνει να αναρωτιέσαι: Πού αποσκοπεί αυτή η πράξη; Για ποιο λόγο γίνεται;
Για ποιο λόγο πρέπει να παρακολουθούμε τους βουλευτές και γενικότερα τους πολιτικούς να διάγουν έναν πολυτελή βίο, να μαθαίνουμε τι φοράνε, τι τρώνε, πού πάνε διακοπές, πώς περνάνε τον ελεύθερο χρόνο τους; Και την ίδια στιγμή να μας κουνάνε το δάχτυλο όταν δεν συμπεριφερόμαστε πολιτικά όπως επιθυμούν, δεν ψηφίζουμε όπως θέλουν, δεν είμαστε «καλοί και υπεύθυνοι» όπως αυτοί το έχουν στο μυαλό τους. Πού στοχεύει όλη αυτή η συμπεριφορά;
Αποσκοπεί στο να μας πείσει για δύο πράγματα: α) Άλλο πράγμα είναι οι κοινοί άνθρωποι και άλλο οι πολιτικοί. Δεν είναι το ίδιο, οι πολιτικοί «ξέρουν», κατέχουν τη τεχνογνωσία. Και επειδή κατέχουν την τεχνογνωσία, μπορούν να κατέχουν και χρήματα, πολλά χρήματα για να αγοράζουν ό,τι θέλουν. β) Ο πλούτος τους είναι ηθικός. Όχι μόνο των πολιτικών αλλά και συνολικά της ελίτ. Και είναι ηθικός γιατί ακριβώς αυτοί «ξέρουν» και έτσι μπορούν να κατέχουν πλούτο. Για άλλα κομμάτια της ελίτ μπορεί να ισχύει και το ανάποδο δηλαδή να «ξέρουν» επειδή κατέχουν – αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση. Αλλά αν ο πλούτος είναι ηθικός, τότε η φτώχεια τι είναι; Είναι ανήθικη η φτώχεια και ελάττωμα. Ελάττωμα των υποτελών τάξεων. Δεν φταίει η ελίτ και πιο συγκεκριμένα οι πολιτικοί για τη φτώχεια. Φταίω εγώ, εσύ, ο δίπλα, όλοι μας που είμαστε ελαττωματικοί και δεν μπορούμε να «μάθουμε» και να κατέχουμε πλούτο. Και αφού είμαστε ανήθικοι και ελαττωματικοί, έτσι είμαστε και αναλώσιμοι για την ελίτ. Όχι μόνο οι φτωχοί, που στις μέρες μας πολλαπλασιάζονται αλλά συνολικά η κοινωνία.
Όμως όσο αναλώσιμη είναι η κοινωνία για την ελίτ άλλο τόσο αναλώσιμοι είναι και οι πολιτικοί. Γιατί είναι «απαραίτητοι» μόνο όσο χρειάζεται για να βγει η δουλειά. Μετά παραμερίζονται –από τα αξιώματα μόνο– με κάποια παχυλή αποζημίωση ή σε κάποια σημαντική εταιρική θέση. Σε αντίθεση με εμάς που μας περιμένει μια απλή σύνταξη – στην καλύτερη των περιπτώσεων…
