Εισερχόμαστε, και το καταλαβαίνουμε ολοένα και περισσότερο, σε μια φάση που οριοθετείται από τη σφαίρα των γεωπολιτικών αναταράξεων και ανακατατάξεων. Αυτό πλέον είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός.
Η λογική συνέπεια αυτού του γεγονότος (του «συμβάντος» από την ανάποδη) σημαίνει ότι τίποτα δεν θα μείνει «όρθιο», όπως το ξέραμε και όπως είχαμε συνηθίσει, στις δύο τελευταίες δεκαετίες.
Τα διάφορα «μπαμ» που ακούγονται εκκωφαντικά σε διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και μεγάλες πόλεις, είναι από πραγματικές βόμβες, από πραγματικά πυρά ή ακόμα από πραγματικές εφόδους θανάτου οχημάτων ενάντια σε πολίτες. Τα «μπαμ» που ακούγονται σε ναούς στην Αίγυπτο, δεν ήταν βαρελότα αλλά φονικές αποστολές ενάντια σε πιστούς χριστιανούς. Τέλος, τα «μπαμ» που ακούστηκαν με πρόσχημα τα χημικά ήταν πύραυλοι cruise των ΗΠΑ που φαίνεται ότι σχεδιάζουν μεγαλύτερες εμπλοκές σε διάφορα θέατρα πολέμου.
Μέσα στο θολό, σκοτεινό κι απρόβλεπτο κλίμα που δημιουργεί η είσοδος στη γεωπολιτική, η προβοκάτσια, η σκόπιμη δημιουργία γεγονότων και αφορμών για μεγαλύτερες εμπλοκές, θα καταστεί πρώτης τάξεως εργαλείο για την προώθηση των σχεδιασμών όλων των βασικών παικτών. Η προβοκάτσια, στην υπηρεσία της γεωπολιτικής και σαν εργαλείο επιβολής λύσεων και νέων πολεμικών τελεσιγράφων ή εμπλοκών. Η προβοκάτσια, σαν το απαραίτητο εύφλεκτο υλικό για να πάρουν φωτιά περιοχές, να προκύψουν αβυσσαλέα μίση και εχθρότητες, να προχωρήσουν τα πολεμικά και επεκτατικά σχέδια.
Η τύχη χωρών, λαών, εθνών, κινημάτων σε ορισμένες ευαίσθητες περιοχές θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το πώς θα αναδιαταχθούν οι μεγάλες γεωπολιτικές σχέσεις του σύγχρονου κόσμου.
Βρισκόμαστε σε μια περιοχή, σε μια διακεκαυμένη ζώνη εντάσεων, πεδίο συνάντησης διαφορετικών γεωπολιτικών βλέψεων και συγκρούσεων. Βρισκόμαστε σε μια ταραγμένη περιοχή και πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά και με στρατηγικό βάθος, τον προσανατολισμό και τη θέση της χώρας μέσα στον γενικό ταραγμό που συμβαίνει. Πόσα μέτωπα αντιμετωπίζουμε, πόσους φίλους έχουμε, με πιο κριτήριο θα κάνουμε επιλογές, ποιο θα είναι το δικό μας αξιολόγιο.
Κάποιοι μπερδεύονται όταν ακούν λόγια όπως «να σκεφτούμε σοβαρά», «πόσα μέτωπα αντιμετωπίζουμε», «να κάνουμε επιλογές» κλπ. Αναρωτιούνται «ποιοι εμείς»; Ποιο το υποκείμενο; Μπερδεμένοι σε μία δυαδική ταξικιστική αντίληψη (δύο τάξεις, δυο στρατόπεδα, καθαρή ταξική πάλη ανάμεσα σε προλετάριους και αστούς) αδυνατούν να προσανατολιστούν και να κατανοήσουν ότι σήμερα χρειάζεται να ενωθούν όλοι εκείνοι οι παράγοντες και δυνάμεις που θέλουν η χώρα αυτή να υπάρξει, να μην διαλυθεί, να μη βουλιάξει. Το «εθνικό» και το «κοινωνικό» συναντώνται, διασταυρώνονται και μπορούν κάτω από όρους να αλλάξουν δεδομένα και να οδηγήσουν στην «ανάσταση» του τόπου, της χώρας, του λαού.
Όταν τα «μπαμ» δεν είναι από πασχαλινά βαρελότα, δεν επιτρέπονται απλουστευτικές λογικές, ειδικά σε έναν τόπο με τόσο πλούσια σύγχρονη ιστορία και τόσο αβέβαιο μέλλον…
