του Βασίλη Σοφού*
Το ξέρατε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα των ελληνικών πανεπιστημίων είναι η ανομία και το ότι κάποια ακραία στοιχεία εντός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων δεν θέλουν βιβλιοθήκες; Αν δεν το ξέρατε, ήρθε η ευκαιρία να το μάθετε. Η υποχρηματοδότηση και η συνεπάγουσα ένδεια υποδομών και εργαζομένων όλων των βαθμίδων προφανώς για την κυβέρνηση δεν αποτελεί πρόβλημα προς λύση, γιατί είναι επιλογή της η διαιώνιση των προβλημάτων και η επακόλουθη υποβάθμιση της ακαδημαϊκής διαδικασίας.
Το έργο είναι χιλιοπαιγμένο. Προβοκάτσιες και υστερία στα κανάλια για την αλόγιστη βία στα πανεπιστήμια. Και μετά το κράτος-πατερούλης που θέλει μόνο το καλό μας θα ψηφίσει νέα νομοθετήματα για να μας σώσει από τη βία των αντιεξουσιαστών, άμυαλων φοιτητών οι οποίοι λυμαίνονται τα ελληνικά πανεπιστήμια. Το νομοθέτημα που υποτίθεται ότι θα μας σώσει έχει ήδη ψηφιστεί αλλά συνέχεια αναβάλλεται λόγω της σθεναρής αντίστασης των φοιτητών. Με πρόσχημα όμως μια βιβλιοθήκη όλα γίνονται. Η κυβέρνηση επικαλείται (τι ειρωνεία) τις υποδομές για να επιτεθεί και να λοιδορήσει το φοιτητικό κίνημα και να προβάλλει ως απαραίτητη την ύπαρξη της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Η ίδια κυβέρνηση που έχει αφήσει τα πανεπιστήμια στην μοίρα τους και στα χέρια των εργολάβων, με φοιτητές στο ΑΠΘ πριν μερικές εβδομάδες να βρίσκουν ποντίκι στην φοιτητική λέσχη και τον εργολάβο να τους αποκλείει. Έπρεπε να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους για να λειτουργήσει η λέσχη, με δικό τους κόπο και οργάνωση.
Η κυβέρνηση εξαπολύει ολομέτωπη και πολύμορφη επίθεση στην νεολαία. Διαγραφές φοιτητών, ελάχιστη βάση εισαγωγής, τράπεζα θεμάτων, αποκλεισμός από την τριτοβάθμια εκπαίδευση των μαθητών εσπερινών σχολείων. Θέλουν να μεγαλώσει η ταξική ψαλίδα σε κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής. Δημιουργώντας ένα πανεπιστήμιο που θα είναι για λίγους και κυρίως για τους μαθητές που μένουν στα αστικά κέντρα και όχι στην επαρχεία, οι οποίοι μέσω της «εκμάθησης Δεξιοτήτων» στο γυμνάσιο-λύκειο ετοιμάζονται να γίνουν εργαζόμενοι-λάστιχο. Αφού έχουν αφήσει εκτός αυτούς που έχουν αντικειμενικές δυσκολίες και δεν πληρούν τα κριτήρια τους, θέλουν όσους καταφέρουν να μπουν στο πανεπιστήμιο να τους κρατάνε πειθήνιους και φοβισμένους με πανεπιστημιακή αστυνομία, πειθαρχικά και με τον φόβο της διαγραφής πάνω από τα κεφάλια τους έτσι ώστε να μείνουν μόνο σπουδαστές με τη νοοτροπία της μπλε φοιτητικής παράταξης και όσοι έχουν σφυγμό και νεανική φλόγα μέσα τους, τους φιμώνουν και τους συμμορφώνουν εις τας υποδείξεις των εκάστοτε πρόθυμων πρυτανικών αρχών. Έτσι δημιουργείται ένα πανεπιστήμιο αποστειρωμένο, αποκρουστικό, ενάντια στον παιδαγωγικό και δημιουργικό του χαρακτήρα, ένα ανελεύθερο πανεπιστήμιο με φιμωμένες νεανικές φωνές και συνειδήσεις.
* Ο Βασίλης Σοφός είναι απόφοιτος ιατρικού πανεπιστημίου Βάρνας
