του Ντίνου Καραμητρούση
Μετά τον Σταύρο Σαράφη και τον δημοσιογράφο Γιάννη Διακογιάννη που αποχαιρέτησαν το μάταιο τούτο κόσμο, μία ακόμα σημαντική απώλεια προστέθηκε αυτή την εβδομάδα για το ελληνικό ποδόσφαιρο, με το χαμό του κορυφαίου Μακεδόνα ποδοσφαιριστή Μίμη Παπαϊωάννου.
Γέννημα θρέμμα της ελληνικής επαρχίας ο Παπαϊωάννου κατέγραψε μία εξαιρετικά σημαντική και μοναδική πορεία στο ελληνικό ποδόσφαιρο ως ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ με την οποία αγωνίστηκε για 17 χρόνια αλλά και της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου στην οποία πρόσφερε τεράστιες υπηρεσίες.
Σεμνός, φειδωλός, αξιοπρεπής, έντιμος, άφησε μόνο θετικά σχόλια από το πολύχρονο πέρασμά του από τα ελληνικά γήπεδα και μάλιστα ποτέ δεν δυσφόρησε, δεν οργίστηκε και δεν αγανάκτησε, ακόμα και όταν υπήρξαν αποφάσεις που δεν ωφελούσαν την προσωπική του αθλητική καριέρα.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι όταν μετά τα πρώτα του ενθουσιώδη ποδοσφαιρικά βήματα με τη φανέλα της ΑΕΚ, έγινε επίσημη πρόταση από την κορυφαία ευρωπαϊκή ομάδα Ρεάλ Μαδρίτης να τον αποκτήσει και η διοίκηση της Ένωσης θέλοντας να διατηρήσει το σημαντικότερο περιουσιακό της στοιχείο, αρνήθηκε αυτή τη μεταγραφή ο ίδιος παρά την δυσφορία του δεν έβγαλε ίχνος έμπρακτης αντίδρασης και το μόνο που είπε αργότερα ήταν, ότι μόνο η περιέργεια του έμεινε για το πώς θα ήταν η ζωή και η ποδοσφαιρική του συνέχεια αν αγωνίζονταν στην κορυφαία ισπανική ομάδα.
Είναι πολλές οι ιστορίες που έχουν δημιουργήσει αυτόν τον «μύθο» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ιστορίες τις οποίες περιγράφουν οι συμπαίκτες του και οι αντίπαλοι. Γενικά όμως το πέρασμά του από τα ελληνικά γήπεδα έμεινε ανεξίτηλο και ενδεικτικό της αντίληψης και νοοτροπίας ενός αντιστάρ, ο οποίος ενώ αποθεωνόταν από φιλάθλους όλων των ελληνικών ομάδων, ήταν τόσο γήινος όσο και να μαθητούδι μιας ποδοσφαιρικής Ακαδημίας.
Ο αντίπαλός του τότε, στα χρόνια της μεγάλης του δόξας στη δεκαετία του ‘70 με τον ΠΑΟΚ, Αρίστος Φουντουκίδης, που έφυγε παρομοίως πριν χρόνια από τη ζωή, εξομολογήθηκε στους συμπαίκτες του, ότι στα μεταξύ τους παιχνίδια και σαν προσωπικός αντίπαλος τον αντιμετώπιζε αναγκαστικά δυνατά, συχνά σκληρά και μερικές φορές αντιαθλητικά παρόλα αυτά όμως ο Μίμης Παπαϊωάννου ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε στον Κιλκισιώτη αείμνηστο ποδοσφαιριστή, ποτέ δεν ζήτησε το λόγο κι ούτε δυσφόρησε.
Τις ιστορίες αυτές βεβαιώνει και ο 76χρονος σήμερα Γιώργος Κούδας με τον οποίον υπήρξε συμπαίκτης ο πρόσφατα εκλιπών, σε πάρα πολλά παιχνίδια της εθνικής ομάδας των ανδρών. Και μ’ ένα σεμνό μήνυμα αποχαιρέτησε τον παλιό συμπαίκτη του στην εθνική ομάδα.
Είναι βέβαιο ότι καινούργιο Παπαϊωάννου δεν πρόκειται να συναντήσουμε στα ελληνικά γήπεδα, όχι τόσο από την πλευρά της αξιοσύνης του και του ποδοσφαιρικού του ταλέντου, αλλά κυρίως για το ακέραιο του χαρακτήρα του, την αρχηγική του επάρκεια, τη συναδελφική αλληλεγγύη που τον χαρακτήριζε, και τον συνδυασμό ποδοσφαιρικού ταλέντου και ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας.
Το «αντίο» του άφησε ορφανό το ελληνικό ποδόσφαιρο από έναν ακόμα εκ των κορυφαίων εκπροσώπων του.
