Κυριακή βράδυ, 25/9, θα ξέρουμε το αποτέλεσμα των φαστ-τρακ εκλογών στην Ιταλία που θα δρομολογήσουν τις πολιτικές εξελίξεις σε μια δύσκολη και γεμάτη αβεβαιότητες περίοδο, σε μια από τις μεγαλύτερες και πλησιέστερες στην Ελλάδα χώρα, όπως είναι η Ιταλία.
Όλοι αναμένουν μια σχετική επικράτηση του κεντροδεξιού συνασπισμού αλλά σχεδόν όλα τα συστημικά κόμματα κινούνται στις ράγες του προγράμματος Ντράγκι και στην ανανέωσή του, με την ισχυρή είσοδο της Ιταλίας στον ατλαντισμό και τις ανάγκες του πολέμου στην Ουκρανία. Επομένως όλα τα κόμματα είναι προσανατολισμένα σε μεγάλες περικοπές σε βάρος των εργαζομένων, στη μείωση της φορολογίας υπέρ των πλουσίων, στον ατλαντισμό και την ευρωκρατία (υποκλίνονται και υμνούν το «πακέτο στήριξης και ανθεκτικότητας» που κάποτε θα δώσει… η Ε.Ε.).
Μέσα σε μια προεκλογική περίοδο που στήθηκε με τρόπο να αποκλείσει δυνάμεις του χώρου της αμφισβήτησης και να παιχθεί μια παρτίδα με τους όρους του συστημισμού και της μεταδημοκρατίας, εντούτοις παρουσιάζονται και ψηφοδέλτια που έχουν μια άλλη «ατζέντα» έντονης κριτικής και αντίθεσης στον περιορισμό των ελευθεριών στο όνομα διαχείρισης της πανδημίας, της συμμετοχής στον πόλεμο του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, την έξοδο από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., την αντίδραση στα προγράμματα «πολεμικής οικονομίας». Σε αυτήν την κατεύθυνση υπήρξε ενεργοποίηση ενός δυναμικού, έγινε μια προεκλογική καμπάνια που ανέδειξε τέτοιες πλευρές, ξεπεράστηκαν πολλά προβλήματα. Μένει να δούμε αν αυτά φάνηκαν και σε πιο βαθμό αξιόπιστα σε ένα δυναμικό που συμμετέχει σε αγώνες και κινήματα, δυσφορεί απέναντι στην καταθλιπτική κατάσταση που έχουν επιβάλλει οι διαρκείς μεταμορφώσεις του πολιτικού προσωπικού και του πολιτικού συστήματος. Ίδωμεν λοιπόν σε λίγα 24ωρα ένα νέο σκηνικό στην διπλανή Ιταλία.
