Aυξημένες καταγράφονται οι μεταναστευτικές ροές προς τη χώρα μας, τόσο στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου όσο και στον Έβρο, εν μέσω ενός νέου γύρου παράλογων προκλήσεων εφ’ όλης την ύλης από πλευράς της Τουρκίας. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, τον Μάιο του 2022 οι αφίξεις μεταναστών και προσφύγων στη χώρα μας ήταν κατά 25% αυξημένες σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2021, ενώ αντίστοιχη αύξηση 30% καταγράφηκε και τον Απρίλιο. Την ίδια τάση καταγράφει και η ΕΛΑΣ που σε ανακοίνωση της αναφέρει πως το πρώτο τετράμηνο του 2022, συνελήφθησαν από την Αστυνομία και το Λιμενικό 11.106 άτομα με την κατηγορία της παράνομης εισόδου και παραμονής στη χώρα μας (1.553 στα χερσαία σύνορα του Έβρου και 9.553 στα νησιά) και με τις συλλήψεις διακινητών να φτάνουν τις 292, σημαντικά αυξημένες σε σχέση με τις 220 του αντίστοιχου τετραμήνου του 2021.
Χαρακτηριστικά, στις 23 Μάη, καθόλου τυχαία δύο μόλις μέρες μετά την επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, το Λιμενικό απέτρεψε την είσοδο στα ελληνικά χωρικά ύδατα σε πέντε ιστιοφόρα με περισσότερους από 400 μετανάστες και κατεύθυνση προς την Ιταλία, καθώς και σε τέσσερις φουσκωτές βάρκες, με 150 περίπου μετανάστες και κατεύθυνση τα νησιά του Αν. Αιγαίου.
Τα παραπάνω δεν μπορούν να αποδοθούν μόνο στην καλοκαιρία ή τη χαμηλή στάθμη των υδάτων του Έβρου που διευκολύνουν τη διέλευση των συνόρων. Αυτό που φαίνεται να βιώνουμε για μια ακόμη φορά είναι η συνεργασία του τουρκικού κράτους και των παράνομων δικτύων διακίνησης που αυξάνει την πίεση στα σύνορα της χώρας μας.
Η δραστηριοποίηση των κυκλωμάτων διακίνησης, τόσο στα παράλια της Μικράς Ασίας όσο και στον Έβρο, εντείνεται κάθε φορά που η Τουρκία ανοίγει ένα νέο κύκλο διεκδικήσεων απέναντι στην Ελλάδα. Επιβεβαιώνεται έτσι η εκτίμηση πως τα κυκλώματα αυτά δρουν επί της ουσίας ως διαπραγματευτικό χαρτί της Άγκυρας στα παζάρια με τη Δύση αλλά και ως εργαλείο αποσταθεροποίησης και γκριζαρίσματος των ακριτικών περιοχών της χώρας μας. Το είδαμε το 2020 στον Έβρο, με την υβριδική επίθεση που δέχτηκε η χώρα μας, λίγο πριν οριστικοποιηθεί η απόφαση για μόνιμες δομές μεταναστών στα νησιά. Το βλέπουμε στη συγκέντρωση πληθυσμών προς αναχώρηση στις πόλεις των παραλίων, κάθε φορά που η Τουρκία θέλει να διαπραγματευτεί νέα πακέτα χρηματοδότησης από την Ε.Ε. ή να δημιουργήσει νομιμοποιητικό αφήγημα για πολεμικές επιχειρήσεις εναντίων των Κούρδων στη Συρία.
Σήμερα, η «Γαλάζια Πατρίδα», το σχέδιο μετατροπής του Αιγαίου, δεκάδων ελληνικών νησιών και της Ν.Α Μεσογείου, σε ζώνη μειωμένης κυριαρχίας υπό τουρκικό έλεγχο, έχει σαν αιχμή του δόρατος την υβριδική απειλή των μεταναστευτικών ροών. Η εργαλειοποίηση από το καθεστώς Ερντογάν των εκατομμυρίων ξεριζωμένων από τη Συρία, την υποσαχάρια Αφρική και μια σειρά άλλες περιοχές, που έχουν συγκεντρωθεί στην Τουρκία, λειτουργεί ως φόβητρο για την εξασφάλιση ουδετερότητας ή στήριξης από τους Ευρωπαίους, αλλά και ως μοχλός πληθυσμιακών αλλαγών τόσο στη Β. Συρία όσο και στο Αν. Αιγαίο, με σκοπό να εγείρει μελλοντικά αξιώσεις για τις περιοχές αυτές.
Η αποδοχή από πλευράς της χώρας μας, και των κυβερνήσεων διαχρονικά, να μετατραπούν τα νησιά σε αποθήκες ψυχών και φράχτη της Ε.Ε., συνιστά έγκλημα σε βάρος της κυριαρχίας μας. Είναι αυτή η αποδοχή που ανοίγει την όρεξη στη γείτονα χώρα να φτάνει στο σημείο να καταγγέλλει την ελληνική πλευρά για το γεγονός πως φυλάει τα σύνορα της, μιλώντας υποκριτικά για τη δράση της Frontex και του ελληνικού λιμενικού σώματος, σε βάρος των μεταναστών και προσφύγων, την ώρα που είναι αυτή που δρα ως σύγχρονος δουλέμπορος.
