Το Μακεδονικό, το προσφυγικό, η οικονομική επιτροπεία, η λαϊκή δυσαρέσκεια, οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και του πολιτικού συστήματος καθώς και η είσοδος σε προεκλογική περίοδο δημιουργούν ένα εκρηκτικό σκηνικό που θα χαρακτηρίσει την επόμενη πολιτική περίοδο. Ήδη ζούμε τα έντονα σημάδια και τις πρώτες εκδηλώσεις των αναστατώσεων.
Τις τελευταίες μέρες σημειώθηκαν ορισμένες διαφοροποιήσεις τόσο στις δυνάμεις που συγκροτούν την κυβέρνηση, π.χ. αντίθεση Π. Καμμένου στην συμφωνία, λεκτικές και προσεκτικές διατυπώσεις του Πρ. Παυλόπουλου για το αν υπάρχει τελειωμένη συμφωνία, όπως και κινητικότητα στον καραμανλικό χώρο.
Ο χώρος των ΑΝ.ΕΛ. ήταν ο πρώτος που δοκιμάστηκε ισχυρά από τη Συμφωνία των Πρεσπών, με τρεις ηχηρές αποχωρήσεις (των βουλευτών Δ. Καμμένου και Γ. Λαζαρίδη και της εκπροσώπου Τύπου Μ. Παπαδοπούλου), κλείσιμο τοπικών και μαζική αποχώρηση μελών και στελεχών. Η Ν.Δ. στην πρόταση μομφής που έκανε στόχευσε ειδικά τον χώρο των ΑΝ.ΕΛ. για να κερδίσει κάποιους πόντους από τους ψηφοφόρους του κόμματος αυτού. Παράλληλα ο Π. Καμμένος γνώριζε και έβλεπε πως ο Α. Τσίπρας έχει κάνει την επιλογή να προχωρήσει με τμήματα της Κεντροαριστεράς και ήδη είχε πραγματοποιήσει ανοίγματα και κινήσεις. Ανεξάρτητα λοιπόν από τον βαθμό συνεννόησης και κοινού βηματισμού που υπήρχε, ο Πάνος Καμμένος με την απουσία του από το υπουργικό συμβούλιο και την πρόσφατη συνέντευξη τύπου, δημιούργησε προβλήματα και εκνευρισμό στο Μαξίμου. Τα περί πλειοψηφίας 180 βουλευτών για την απόφαση ή δημοψήφισμα και εκλογές που τόνισε ως προϋποθέσεις ο Π. Καμμένος, σαφώς είναι κινήσεις επιβίωσης των ΑΝ.ΕΛ. αλλά εγγράφονται και ως διαφωνία αναγκάζοντας σε κινήσεις και επιτάχυνση εξελίξεων.
Τα απόνερα του Μακεδονικού
Τα μηνύματα της λαϊκής δυσφορίας για την παράδοση του ονόματος και την ουσιαστική αναγνώριση «μακεδονικού έθνους» φτάνουν στο Μαξίμου και στην κοινοβουλευτική ομάδα, αφού παντού γιουχάρονται για τις «επιτυχίες» που διαφημίζουν. Σε αυτό πρέπει να προστεθεί η ταχύτητα και η αποφασιστικότητα που επιδεικνύει η πλευρά Ζάεφ αφού πήρε αυτά που ήθελε με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Οι δηλώσεις για πλήρη και καθαρή μακεδονική ταυτότητα (δηλώσεις Ζάεφ στη Γερμανία) και για «μακεδονικό στρατό που θα συμμετέχει στο ΝΑΤΟ» ήταν το ορεκτικό των όσων θα βιώσουμε από εδώ και πέρα από τους γείτονες. Ο «μακεδονισμός» θα δυναμώσει σε κάθε ευκαιρία και ο αλυτρωτισμός που υπάρχει πίσω του θα φανερώσουν όλο και περισσότερο πόσο μεγάλη ήττα για την Ελλάδα αποτέλεσε η Συμφωνία των Πρεσπών. Μην μας κάνουν τους ξαφνιασμένους σε λίγο καιρό όσοι νόμισαν ότι έτσι κλείνει ένα μέτωπο. Γιατί μάλλον ανοίγει μια ολόκληρη περίοδος –όπως έγινε και με το Κυπριακό– όπου επίδικο είναι η ρευστοποίηση ολόκληρης της περιοχής της Βόρειας Ελλάδας, από Θράκη, Μακεδονία μέχρι Αδριατική και με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη. Όποιος δεν το καταλαβαίνει…
Ο χώρος του ΚΙΝ.ΑΛ. ήταν ο δεύτερος που ένοιωσε τα κύματα να έρχονται. Το Ποτάμι αποχώρησε γιατί πρόκειται να στηρίξει τη συμφωνία και να ανοίξει ένα κανάλι συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Γ. Ραγκούσης κατάγγειλε τη Φ. Γεννηματά ότι κάνει το «κόμμα» παράρτημα της Ν.Δ. και πλέει πρίμα και αυτός (μαζί με τον ΓΑΠ) προς ΣΥΡΙΖΑ μεριά.
Προσφυγικό και στο βάθος εκλογές
Μια άλλη βραδυφλεγής βόμβα στο πολιτικό σύστημα είναι το προσφυγικό και οι νέες δεσμεύσεις που πήρε η κυβέρνηση με τη συμφωνία που έκανε με τη Γερμανία. Κανείς δεν ξέρει πόσοι θα μας «επιστραφούν», πού θα πάνε, πού θα εγκατασταθούν. Οι οδηγίες είναι σαφείς: Πρέπει να είναι έγκλειστοι, σε στρατόπεδα. Θα πάνε στα νησιά, στην Αττική, σε άλλο σημείο της ενδοχώρας; Κανείς δεν δίνει καθαρές απαντήσεις. Στα νησιά η κατάσταση είναι απελπιστική στα hot-spots με τη Μόρια στη Λέσβο να δείχνει προς τα πού σπρώχνονται τα πράγματα. Και η Τουρκία ακόμα δεν «μίλησε» για το ζήτημα. Η αύξηση των ροών προς την Ελλάδα και την Ευρώπη μπορεί άνετα να δημιουργήσει μεγάλο χάος και κατ’ επέκταση πολιτικά γεγονότα.
Το παζάρι με την ευρωκρατία, «δώστε μου λίγα οικονομικά ψίχουλα και παίρνω όσους πρόσφυγες θέλετε, υπογράφω συμφωνία με Σκόπια, με Αλβανία και ό,τι άλλο και εξασφαλίζω τα της οικονομικής επιτροπείας χωρίς κλυδωνισμούς», δίνει και παίρνει και μαζί τρέφονται αυταπάτες και ψέματα γύρω από τη μείωση των συντάξεων, τη μείωση του ΦΠΑ στα νησιά (με την αστεία δήλωση «για όσο θα είμαι εγώ πρωθυπουργός»…). Φιλοτεχνείται έτσι μαζί με το αφήγημα περί εξόδου από τα μνημόνια το προεκλογικό τοπίο παροχής επιδομάτων, υποσχέσεων για εργασία και άκρατης ψηφοθηρίας. Πλάι σε αυτά θα αρχίσει ένας διαγκωνισμός για τις υποψηφιότητες στα τρία ψηφοδέλτια (εθνικές, ευρωεκλογές, αυτοδιοικητικές) όπου πέρα από τα ποσοστά ορισμένα πρόσωπα –που είχαν θέσεις κλειδιά– πρέπει να εκλεγούν για να προστατευτούν από μελλοντικές περιπέτειες…
Η προσπάθεια δημιουργίας κλίματος στη Βουλή (Μητσοτάκης προς Τσίπρα: «είσαι ψεύτης», Τσίπρας προς Μητσοτάκη: «είσαι απατεώνας») δεν φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα τον κόσμο που δεν βλέπει φως από πουθενά.
Με δυο λόγια τείνει να επικρατήσει ένα εκρηκτικό μίγμα μεγάλων κινδύνων και αποπροσανατολισμού μεθοδευμένου, κατάσταση που προαναγγέλλει μεγάλα και σημαντικά γεγονότα.
