Μπράβο… όχι, μπράβο! Τους αναγνωρίζω πως είναι πολιτικοί με αξίες και αρχές. Γιατί εάν δεν υπερασπιστείς τον φίλο σου, τον σύντροφό σου, αυτόν που σε στήριξε όταν χρειαζόσουν βοήθεια, όταν πρόταξε τα στήθη του την κατάλληλη στιγμή και σε ξελάσπωσε, τότε τι νόημα έχει να λέγεσαι άνθρωπος;
Μπορεί να σας ενοχλεί και να νομίζετε πως είναι διεφθαρμένοι, λαμόγια και κακοποιητικά στοιχεία, αλλά μην το βλέπετε έτσι. Δείτε την πραγματική εικόνα και θα καταλάβετε πώς έχουν τα πράγματα:
Πρόκειται να γίνουν εκλογές και το κόμμα έχει ανάγκη από αβάντες (χρήματα, προώθηση, λαδώματα – με την καλή έννοια πάντα) και ισχυρά πρόσωπα της Οικονομίας, των ΜΜΕ… άτομα που έχουν άκρες, καταλαβαίνετε…
Έρχεται, λοιπόν, ο x εφοπλιστής και του δίνει από το υστέρημά του, γιατί είναι κολλητός, γιατί πιστεύει στις αγνές προθέσεις της παράταξης, για την Ελλάδα ρε γαμώτο!
Όμως είναι κι εκείνος ο καναλάρχης που, ανιδιοτελώς, τον χτυπάει στην πλάτη αγαπησιάρικα και του λέει: «Nτοντ γουόρι μπρο, εγώ είμαι εδώ για σένα. Ό,τι χρειαστείς…». Και χρειάστηκε και αντίρρηση δεν του ‘φερε.
Και να που είναι πια εξουσία –ή νομίζει πως είναι– και πώς τα φέρνει έτσι η παλιοκατάσταση και τα στηρίγματά του έρχονται στην ανάγκη του. Τι κάνει; Τους γυρίζει την πλάτη και κάνει πως δεν τους ξέρει; Ε, όχι… δεν είναι τέτοιος άνθρωπος, αυτός την τιμάει τη φιλία. Και στην τελική τι του ζητάνε, μια μικρή διευκόλυνση μέχρι να ρεφάρουν.
Κι εδώ έρχεται ο περιθωριακός τύπος και του τη λέει άσχημα πως παρεμβαίνει στη Δικαιοσύνη, πως κάνει μεροληπτικά φοροελαφρύνσεις, πως ψηφίζει νομοσχέδια υπέρ των ημετέρων, πως ξεπλένει –άκουσον-άκουσον– παιδόφιλους μέσα από τα κανάλια (τους), πως έχει πάρε-δώσε με υπόκοσμο.
Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συμβαίνει, σας το λέω ξεκάθαρα. Απλώς είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του. Να τον κατηγορήσουμε και γι’ αυτό τώρα;
