Του Κώστα Γκιώνη
Το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μάη ήρθε σαν δυναμίτης να ανατινάξει και τα τελευταία θεμέλια των αντοχών αυτών που πραγματικά πασχίζουν ν’ αλλάξει κάτι σ’ αυτόν τον ραγιαδότοπο. Η ήδη προϋπάρχουσα αλαζονεία των κυβερνώντων εκτοξεύτηκε στα ουράνια. Ο καισαρισμός που τους διέπει, με τη βοήθεια πάντα πρόθυμων σφουγγοκωλάριων, έφτασε σε άλλα επίπεδα – που δεν ξέρω αν είναι για γέλια ή για κλάματα. Δείτε την υποδοχή του «Καίσαρα» στην Πάτρα: οι δρόμοι σκεπάστηκαν με βάγια και ένα τεράστιο πανό, που τα γράμματά του σχηματίζονταν από λουλούδια, έγραφε: «Κυριάκο η Αχαΐα είναι μαζί σου»!
Η αδελφή του πολυχρονεμένου, σε κατάσταση φοβερού εκνευρισμού, απειλεί τον μοναδικό ροζουλί νομό ότι, αν δεν βαφτεί γαλάζιος κι αυτός στις προσεχείς εκλογές, θα τους αφήσει στο έλεος του Θεού και του Αλλάχ. Τα πιστόλια της «ενημέρωσης» πυροβολούν όποιον θεωρούν επικίνδυνο ότι μπορεί να κόψει έστω και λίγες ψήφους από το κυβερνών κόμμα! Είμαστε στο σημείο αποσύνθεσης, κι εμείς βαυκαλιζόμαστε ότι ζούμε σ’ έναν ονειρόκοσμο ευημερίας και αξιοκρατίας. Κι αν τολμήσει κάποιος να περιγράψει το δυστοπικό περιβάλλον που ζούμε, τότε του πετάνε στη μάπα ότι ο κυρίαρχος ελληνικός λαός με την ψήφο του επιβράβευσε την κυβέρνηση για τη σοφή πολιτική της – κι ως εκ τούτου δεν δικαιούμαστε να ομιλούμε.
Οι αυριανές εκλογές γίνονται στη σκιά της εκατόμβης νεκρών ανοικτά της Πύλου. «Ευτυχώς» η χώρα παρέμεινε καθαρή. Κανένα μαυροτσούκαλο δεν μπορεί να διαταράξει την καθαρότητα του ελληνικού έθνους. Οι νεκροθάλασσές μας ρούφηξαν κι άλλους κατατρεγμένους φτωχοδιάβολους, και τους κατέβασαν τόσο βαθιά στο πάτο (5.000 μ.) που είναι αδύνατον να μάθουμε τα αίτια αλλά και τον ακριβή αριθμό που έκρυβε στα αμπάρια του. Αν αληθεύουν οι μαρτυρίες των επιζώντων, μιλάμε για άλλο ένα στυγερό έγκλημα από ένα καθεστώς ολοκληρωτικό και αδίστακτο.
Για άλλη μια φορά θα χάψουμε το τυράκι ότι εμείς αποφασίζουμε για την τύχη μας, μέσω της «δημοκρατικότατης» διαδικασίας των εκλογών! Μέσα σε ένα καιάδα διλημμάτων οι περισσότεροι αποφασίζουν να ψηφίσουν τον τάδε, όχι επειδή τους αντιπροσωπεύει, αλλά για να μην βγει ο δείνα, που τον σιχαίνονται. Άλλοι πάλι ψηφίζουν ένα μικρό κόμμα για να κόψουν από τους μεγάλους, χωρίς να ξέρουν τίποτα γι’ αυτόν που ψηφίζουν. Κι όλοι αυτοί λοιπόν οι «υπεύθυνοι» πολίτες χαρακτηρίζουν ανεύθυνους αυτούς που δεν πάνε να ψηφίσουν, διότι πραγματικά είναι αηδιασμένοι από όλη αυτή τη λογική. Κι έτσι καταλήγουμε σ’ αυτά τα αποτελέσματα.
Όμως σε κανένα μέρος του κόσμου οι εκλογές δεν άλλαξαν τον κόσμο. Μόνο από τις συνειδητοποιημένες και αφιερωμένες μειοψηφίες μπορούμε να ελπίζουμε την άνοιξη που χρωστάμε στους εαυτούς μας. «Όσες κι αν κάνουν εκλογές / κι αν λένε πως μας σώνουν / οι κάλπες είναι φυλακές / και τέρατα μαζώνουν».
