Ο γνωστός και «συμπαθέστατος» κ. Σόιμπλε, μετά από πολύμηνη σιωπή, επανήλθε λέγοντας ότι πρέπει να βάλουμε και δεύτερο πουλόβερ για να μην ξεπαγιάσουμε μέσα στα σπίτια μας. Ο «στρατηγός Χειμώνας» δεν θα επηρεάσει μόνο τα εμπόλεμα στρατεύματα στο μέτωπο της Ουκρανίας. Όπως έχει συμβεί σε πολλές πολεμικές αναμετρήσεις, θα επιδράσει και στα «μετόπισθεν», και πιο συγκεκριμένα σχεδόν όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Με πρόσχημα τον πόλεμο και τις ανάγκες του καλπάζει ο πληθωρισμός, ανεβαίνουν τα τιμολόγια (μόνο που αυτές οι τάσεις προϋπήρχαν του πολέμου), και φυσικά παίζονται μεγάλα χρηματιστικά παιχνίδια και εκβιασμοί.
Ο «στρατηγός Χειμώνας» σε επίπεδο Ευρώπης θα αυξήσει την ένδεια των εργαζόμενων μαζών σε βαθμό που δεν έχουν γνωρίσει τις τελευταίες δεκαετίας, παρά τα προγράμματα λιτότητας που εφαρμόζονταν από Ε.Ε. και κυβερνήσεις. Τώρα έχει παρθεί η απόφαση: το κόστος των πολεμικών προετοιμασιών, το κόστος της ενεργειακής απεξάρτησης από την Ρωσία, το κόστος των μέτρων που αναγκαστικά αυτή παίρνει για να αντιμετωπίσει τις κυρώσεις που ψηφίζουν και με τα δυο χέρια οι συστημικές δυνάμεις της Ευρώπης, πρέπει να πέσει στις πλάτες των εργαζόμενων μαζών. Δεν πρόκειται για αναγκαστική, αμυντική κίνηση. Πρόκειται για μια επιθετική κίνηση των δυνάμεων του κεφαλαίου.
Γιατί πρόκειται για μια επιθετική κίνηση των δυνάμεων του κεφαλαίου; Διότι ολόκληρη η παγκόσμια οικονομία «που βρίσκεται ήδη στο χείλος της ύφεσης», μία «ολοένα και πιο συγχρονισμένη ύφεση», και ολόκληρο το «οικοδόμημα», βρίσκονται πολύ κοντά «στον κίνδυνο συστημικού ατυχήματος». Αυτές οι διατυπώσεις δεν ανήκουν σε δυνάμεις που αμφισβητούν τον καπιταλισμό. Έχουν λεχθεί και γραφτεί πρόσφατα από τους πιο έγκυρους εκπροσώπους θεσμών και ιδρυμάτων (ΔΝΤ, Τράπεζες κ.λπ.). Θα συμπληρώναμε ότι και ο πόλεμος, η στρατιωτικοποίηση, είναι κι αυτά μια επιλογή για την αντιμετώπιση της πολυοργανικής κρίσης και του σφοδρότατου ανταγωνισμού ανάμεσα σε κέντρα και πόλους του διεθνούς συστήματος.
Οι «μεταβάσεις» που σχεδιάζουν οι κυρίαρχες ελίτ σε όλον τον κόσμο, σε Βορρά, Νότο, Ανατολή και Δύση (για να μην ξεχνιόμαστε), οι πόλεμοι και οι αναδιαρθρώσεις, πρέπει να «χρηματοδοτηθούν» από την τεράστια περιστολή και περικοπή της φερέγγυας ζήτησης, από το πλήγμα στο λαϊκό εισόδημα, από την υπεξαίρεση αποθεμάτων και οικονομιών, από τη γενικευμένη φτωχοποίηση. Όχι, δεν φθάνει ο κλασικός νεοφιλελευθερισμός: χρειάζεται η «πολεμική οικονομία» με έκτακτα μέτρα, με καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Παράλληλα στήνονται απίστευτα ράλι αισχροκέρδειας, ανακατανομής πλούτου και ισχύος, συγκεντροποίησης κεφαλαίων. Η «πολεμική οικονομία» προστατεύει το κέρδος, την «ελευθερία της αγοράς και τον ανταγωνισμό», και εχθρεύεται κάθε κίνηση επιβολής πλαφόν στις τιμές. Είναι ένα momentum υπερκερδών για τους ισχυρούς ομίλους της ενέργειας, της πολεμικής βιομηχανίας, του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Ο «στρατηγός Χειμώνας» και όσα απεργάζονται συνειδητά οι ελίτ θα σημάνουν για τις εργαζόμενες μάζες, τους λαούς και τις αδυνατισμένες χώρες της Ευρώπης, έναν κρίσιμο αγώνα επιβίωσης, αντιμετώπισης του κρύου, της ακρίβειας. Οι μετακινήσεις θα περιοριστούν, η θέρμανση δημόσιων κτιρίων, σχολείων, πανεπιστημίων, τόπων εργασίας θα είναι ελλιπέστατη. Θα δυναμώσει η τηλεργασία, η «υγροποίηση» των σχέσεων εργασίας, των ωραρίων. Θα πέσει πείνα και κλείσιμο επιχειρήσεων.
Οι «ημέτερες δυνάμεις» δεν κάνουν τίποτα για να αντισταθούν στην υποβάθμιση και αδιαφορία για τη χώρα μας και τους καταναγκασμούς που συνεχίζει να επιβάλλει η Ε.Ε. και οι αποφάσεις της για την ενέργεια, την οικονομία, τον πόλεμο ενάντια στη Ρωσία, την πλήρη ΝΑΤΟποίησή της. Οι «ημέτερες δυνάμεις» βάζουν πλάτη στην αισχροκέρδεια των καρτέλ ενέργειας, εμπορίου, τραπεζών και εφοπλιστών στην χώρα μας. Κι ας βουλιάζει η κοινωνία.
«Υπάρχει ελπίς»; Παραφράζουμε λίγο τον τίτλο του βιβλίου του Αντώνη Σαμαράκη «Ζητείται ελπίς», για να τονίσουμε ότι σε τέτοιες συνθήκες είναι αναγκαία η Αντίσταση της κοινωνίας. Είναι αναγκαία η Κοινωνικότητα και όχι η διάλυσή της. Είναι αναγκαία η οργάνωση και ο αγώνας της συνοικίας, της πόλης, του χωριού, του νομού, της περιφέρειας για την Επιβίωση απέναντι σε έναν διαρκή «στρατηγό Χειμώνα». Ήδη σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες έχουν ξεκινήσει αγώνες και κινητοποιήσεις ενάντια στις πολιτικές των ελίτ, αγώνες που δείχνουν έναν δρόμο! Και πρέπει να συνδεθούν με τη διακήρυξη ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι δικός μας πόλεμος, πρέπει να σταματήσει άμεσα. Κι ότι βεβαίως δεν είμαστε «μετόπισθεν» κανενός πολέμου, ούτε σκέτα «ΝΑΤΟϊκά εδάφη»…
