Χρειάστηκαν λίγα μόνο 24ωρα για να συντονιστούν οι παράγοντες του πολιτικού συστήματος ώστε να μην παρασυρθούν από «παροξυσμό» γύρω από την τούρκικη επιθετικότητα και όσα διαπράττονται σε Αιγαίο και Κύπρο.
Χρειάστηκαν λίγα μόνο 24ωρα για να χαρακτηριστούν σαν υπερβολικά τα ΚΥΣΕΑ, να ξαναμιλήσουμε για «στρατηγικά αδιέξοδα» και «αδυναμία» της Τουρκίας, να πανηγυρίσουμε την ώρα που η Ε.Ε. δεν παίρνει κανένα μέτρο και η Τουρκία στέλνει δεύτερο γεωτρύπανο.
Χρειάστηκαν λίγα μόνο 24ωρα για να ακούσουν όλοι την εντολή Πάιατ πηγαίνοντας, ως να ήταν χαρωπή σχολική εκδρομή, στην Τουρκία για τη συνέχιση των ΜΟΕ. Δηλαδή, για την εφαρμογή της αμερικάνικης συνταγής επικυριαρχίας και υποταγής.
Χρειάστηκαν λίγα μόνο 24ωρα για να ξαναθυμηθούμε ότι έχουμε πάλι εκλογές. Για να μας θυμίσουν όλα, μα όλα ανεξαιρέτως, τα κόμματα ότι δεν υπάρχει πιο μεγάλο υπερόπλο για πάσα νόσο από την ΨΗΦΟ. Κι από κοντά οι γυρολόγοι πολιτικοί να μας στέλνουν μηνύματα στο κινητό και τον υπολογιστή ότι θέλουν τον ΣΤΑΥΡΟ μας.
Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, λίγο έλλειψε να παρασυρθεί σε άλλη ατζέντα από εκείνη που θεωρεί ουσιαστική. Δηλαδή από την αναπαραγωγή του και τον εγκλωβισμό της κοινωνίας στα περιοριστικά όρια που το ίδιο αποδέχεται. Η προσήλωση, μάλιστα, στην αδιατάρακτη λειτουργία του, θεωρείται ίσης αξίας και στο ίδιο μήκος κύματος με την αποφυγή «ατυχήματος» ή «θερμού επεισοδίου». Έρχονται κλέφτες στην πολυκατοικία, αλλά οι ένοικοι είναι αφοσιωμένοι στις εκλογές για νέο διαχειριστή. Τραβηγμένο;
Καμιά σοβαρή χώρα δεν θα άφηνε ασχολίαστες και χωρίς την παραμικρή αντίδραση όλες τις απειλές και τις πολεμικές κραυγές που έχει εξαπολύσει ο Ερντογάν και οι ακόλουθοί του απέναντι στην Ελλάδα και τον ελληνισμό, τους τελευταίους 6 μήνες. Τουλάχιστον θα τα μάζευε όλα, θα τα μετάφραζε σε δυο τρεις γλώσσες, θα τα διοχέτευε σε όλα τα φόρα και δίκτυα. Θα προετοίμαζε την κοινή γνώμη στην Ελλάδα και δεν θα αποκοίμιζε και φόβιζε το λαό. Θα ανέβαζε το φρόνημά του απέναντι σε μια επιθετική, αντιδραστική δύναμη. Θα ξεκαθάριζε προς κάθε κατεύθυνση, και προς «φίλους» και «συμμάχους», ότι μετά την ανθρωπιστική κρίση που πέρασε η Ελλάδα, δεν είναι διατεθειμένη να γίνει ορεκτικό που προσφέρεται από τους «φίλους» για να χορτάσει ο «άτακτος» σουλτάνος. Τουλάχιστον.
Βήμα πρώτο: Να δούμε καθαρά την κατάσταση. Αφού τη δούμε, να καταλάβουμε ότι ο φόβος δεν βοηθά. Ιδιαίτερα όταν η απειλή μετατρέπεται σε δεσμά και διαμελισμό. Εκεί, το μόνο που σώζει είναι η αντίσταση. Η πραγματική. Με ό,τι έχουμε. Με το νου, την καρδιά, την πείρα, την ιστορία μας. Με την αντίστασή μας, θα κερδίσουμε και πραγματικούς φίλους. Αυτή η αντίσταση είναι οργανικά δεμένη με το κοινωνικό ζήτημα στη χώρα και την περιοχή μας. Η διέξοδος και αναγέννηση της χώρας, θα είναι έργο ενός κινήματος ταυτόχρονα εθνικού και κοινωνικού. Στην ερώτηση «τι θα ψηφίσεις;» θα μπορούσε κανείς να απαντήσει ακριβώς με την παραπάνω φράση: Η διέξοδος και αναγέννηση της χώρας θα είναι έργο ενός κινήματος ταυτόχρονα εθνικού και κοινωνικού. Και είναι ωραία ψήφος!
