Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός
Εικόνες απ’ τη χώρα του δειλινού
10
Έπεσαν οι μετοχές σας «επί αγοράς Λονδίνου»
γιατί δεν άφησε στην Κύπρο εφέτος
ο Χάρντινγκ, να φουσκώσουν τα λουλούδια…
Θα σας χαρίσω ένα χειρόγραφο
να καθαρίσετε την ψυχή σας
με την υπογραφή του Ευαγόρα Παληκαρίδη.
Ω, τα παιδιά που κάτω εκεί στη Λεμεσό
μεθούν από τη νοσταλγία της πατρίδας!
Τραγουδούν όταν τους οδηγούν στο θάνατο
μεθούν τις μάνες τους να μη τους εμποδίσουν
και ρίχνουν πάνω σ’ όλα τ’ αμέριμνα πρόσωπα
χιλιάδες στάλες απ’ το ελληνικό αίμα τους!
Τι να τους κάνω τους στίχους σας
Τι να τους κάνω τους στίχους σας;
Τραγούδια γεννημένα σε άνετα διαμερίσματα
Ή και σε λόχμες που τις περιφρονεί ο ήλιος
Μεγαλωμένα με ασφάλεια σε μέρες τρόμου
Πλάι σε φυλακές όπου στενάζουν τιμωρημένοι
Ποιητές γιατί ανέπνεαν πλατιά.
Τι να τους κάνω τους στίχους σας;
Το άγχος σας δε με εξαπατά
Η μαθητεία σας στον περσοναλισμό
Δε με γελάνε τα χαμόγελά σας στη θεία ελπίδα
Σαν τη μοιράζουν τα μικρόφωνα της Κυριακής,
Ο πανικός σας μπρος στο δικό σας θάνατο
Η αδιαφορία σας μπροστά στο θάνατο των άλλων.
Τι να τους κάνω τους στίχους σας;
Δε μπορώ πια να παίζω μ’ εύθραυστα παιχνίδια
Με χάρτινα λουλούδια να στολίζομαι
Μισώ τα γλυκερά τα χρώματα κι’ ανοίγω
Τα μπράτσα μου να χαιρετίσω τις κατεβασιές
Που παίρνουν με ιαχές τους προαιώνιους δρόμους
Ντυμένες μπλούζες με το χρώμα της αυγής.
Τι να τους κάνω τους στίχους σας;
Προσμένω να ιδώ φεγγάρια να πέφτουνε στα βάραθρα
Κόσμο σακάτη ν’ αρματώνεται μ’ αχτίνες
Περιμένω την εποχή ν’ αλλάξει φόρεμα
περιμένω ένα κατακλυσμό να ξεδιψάσω
Τις σάλπιγγες που δεν ανέχεται η ακοή σας.
Τι να τους κάνω τους στίχους σας;
Φορώ γιακά την άσπρη σφαγή και με πνίγει
Έχω στην καρδιά μου την έκρηξη της Χιροσίμα
Έχω στα μάτια μου την έρημο της Νεβάδα
Νιώθω το κρύο εκατομμυρίων άστεγων
Έχω την περηφάνεια των παιδιών που προτιμήσαν το μαρτύριο
Και της συκοφαντίας σας τη μαχαιριά στις πλάτες.
Τι να τους κάνω τους στίχους σας;
