Η «αμέριστη» συμπαράσταση των ευρωπαίων ιθυνόντων για τα όσα δραματικά εξελίσσονται στην ελληνοτουρκική μεθόριο αποτελούν βαθιά προσβολή για τον ελληνικό λαό και ταυτόχρονα σοβαρή απειλή για αυτή την ίδια την υπόσταση της χώρας.
Η ευρωπαϊκή ελίτ δεν έχει κανέναν λόγο να ανησυχεί για το νέο κύμα προσφυγικών ροών που μεθοδικά ο Ερντογάν κατευθύνει προς την Ελλάδα. Έχει προ πολλού θωρακιστεί αποτελεσματικά έτσι ώστε μπορεί με άνεση να επικαλείται τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου για τους πρόσφυγες καθώς δεν την αφορούν. Έχει την άνεση να «συμπαραστέκεται» τόσο στους πρόσφυγες και μετανάστες, θύματα της πολιτικής της, όσο και στην Ελλάδα που πιέζεται ασφυκτικά από τις προσφυγικές ροές.
Η θωράκισή της Ε.Ε. είναι διπλή. Πρώτα, με τον όρθωση ανυπέρβλητων φραγμών στα σύνορά της που αποτρέπουν αποτελεσματικά κάθε ενδεχόμενο να βρεθούν πρόσφυγες και μετανάστες στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις – κάτι που αποτελεί ενδόμυχη επιθυμία και πραγματικό στόχο του απελπισμένου ταξιδιού τους. Δεύτερο, με την συνέχιση ισχύος των παραλογισμών της συμφωνίας του Δουβλίνου που επιβάλει την αναγκαστική επιστροφή όσων «παράνομων μεταναστών» βρεθούν στα εδάφη της στις χώρες πρώτης εισόδου στην Ε.Ε., δηλαδή σε Ελλάδα, κυρίως, και Ιταλία. Έχοντας αυτά σαν «ευρωπαϊκά κεκτημένα» μπορούν με άνεση να συνεχίζουν να πυροδοτούν το πόλεμο και τους βομβαρδισμούς στην Μέση Ανατολή, κατ’ ιδίαν ή με αντιπροσώπους, και την οικονομική εκμετάλλευση-εξαθλίωση σε Ασία και Αφρική.
Η Ελλάδα χώρος αποθήκευσης και ασπίδα προστασίας
Η μετατροπή της Ευρώπης σε φρούριο και η θεσμική θωράκιση της έναντι όποιας αστοχίας των αστυνομικών μέτρων προστασίας της συμβαδίζει με το σχέδιο μετατροπής της χώρας σε χώρο μόνιμης αποθήκευσης και «φιλοξενίας» προσφύγων και μεταναστών. Ο μόνιμος εγκλωβισμός χιλιάδων μεταναστών στα νησιά του Αιγαίου είναι ευρωπαϊκής σύλληψης πρόταση που καθιερώθηκε με την επαίσχυντη συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας το 2016, προς μεγάλη ικανοποίηση του Ερντογάν. Η απαγόρευση μεταφοράς στην ηπειρωτική Ελλάδα όσων δεν κέρδιζαν δικαστικά άσυλο εξασφάλιζε για μεν την Ευρώπη την αποτροπή ανεξέλεγκτων ροών προς τη Δύση, για δε την Τουρκία αποσταθεροποίηση της κοινωνικής συνοχής των ακριτικών νησιών και αλλοίωση της εθνολογικής τους σύνθεσης – κρίσιμος παράγοντας περαιτέρω «γκριζαρίσματος» του Ανατολικού Αιγαίου.
Οι ιθύνοντες της Ευρώπης «απλόχερα» σχεδιάζουν να εκταμιεύσουν κάμποσα εκατομμύρια ευρώ για την προστασία τους. Ταυτόχρονα σχεδιάζουν να εντείνουν τους δικούς τους μηχανισμούς επιτήρησης των συνόρων, με ενίσχυση των δυνάμεων της Frontex και της Rabbit, για να έχουν τη δική τους επιτήρηση στην περιοχή
Η, συστηματική και μεγάλης κλίμακας, μεταφορά μεταναστών στο Έβρο αποτελεί μια ποιοτική αναβάθμιση προς τα χειρότερα των μέχρι σήμερα δεδομένων. Η Ελλάδα μετατρέπεται πια σε εμπροσθοφυλακή της κοινωνικής, και πολιτικής ασφάλειας της ευρωπαϊκής ελίτ βυθιζόμενη σε μια, άγνωστης διάρκειας, έκτασης και βάθους, κρίση στα ανατολικά της σύνορα. Και οι ιθύνοντες της Ευρώπης «απλόχερα» σχεδιάζουν να εκταμιεύσουν κάμποσα εκατομμύρια ευρώ για την προστασία τους. Ταυτόχρονα σχεδιάζουν να εντείνουν τους δικούς τους μηχανισμούς επιτήρησης των συνόρων, με ενίσχυση των δυνάμεων της Frontex και της Rabbit, για να έχουν τη δική τους επιτήρηση στην περιοχή. Η μέχρι σήμερα συμβολή τους, και η αντίστοιχη του ΝΑΤΟ, στην επιτήρηση του Αιγαίου έχει οδηγήσει στον εγκλωβισμό περισσότερων των διακοσίων χιλιάδων ανθρώπων στη χώρα. Μένει να δούμε τι θα αποφέρουν οι μελλοντικοί ευρωπαϊκοί σχεδιασμοί…
Κλείνοντας το μάτι στον Ερντογάν
Η «συμπαράσταση» της Ε.Ε. στην Ελλάδα συμβαδίζει με μια ενεργητική, και καθόλου υποκριτική, υποστήριξη του καθεστώτος Ερντογάν. Παρά τους λεονταρισμούς ότι «δεν θα υποκύψουν στους τούρκικους εκβιασμούς» η ευρωπαϊκή ηγεσία πρόθυμα πρόσφερε διπλωματική υποστήριξη στην τουρκική εισβολή στη Συρία αρνούμενη κάθε αναφορά στη τήρηση της συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας για το μεταναστευτικό. Παράλληλα η Γερμανία δήλωσε τη συμφωνία της στην απαίτηση του Ερντογάν να επιβληθεί απαγόρευση πτήσεων πάνω από τα εδάφη της Συρίας στα οποία έχει παράνομα εισβάλει. Όσο και αν η Ε.Ε. δεν επιθυμεί καμία στρατιωτική εμπλοκή με τη Ρωσία στη Συρία, δεν διστάζει να προσφέρει αμέριστη διπλωματική στήριξη στη Τουρκία σε μια προσπάθεια να διατηρήσει τις σημαντικές διμερής οικονομικές και στρατιωτικές συναλλαγές μαζί της. Με μεγαλύτερη όμως ευκολία πιέζει ασφυκτικά την Ελλάδα να παραχωρήσει «γη και ύδωρ» στον «Σουλτάνο» ώστε να ικανοποιηθούν οι επιθετικές του βλέψεις στη Ν.Α. Μεσόγειο, στη Κύπρο και στο Αιγαίο και ταυτόχρονα να αποκατασταθεί το ήρεμο επιχειρηματικό κλίμα που απαιτούν οι πολυεθνικές τους.
Η Ελλάδα για άλλη μια φορά μετατρέπεται σε πειραματόζωο των παγκόσμιων ανταγωνισμών για κυριαρχία. Εγκλωβισμένη τώρα στη δίνη γεωπολιτικών αναστατώσεων αναζητά διέξοδο από ένα τριπλό βρόγχο: Τους σχεδιασμούς της δυτικής συμμαχίας σε βάρος της, την τουρκική απειλή και τον ραγιάδικο ενδοτισμό του κυρίαρχου πολιτικού της προσωπικού.
Δύσκολη, σε κάθε περίπτωση, η επίλυση της εξίσωσης…
