* Το πιο σημαντικό αυτές τις μέρες είναι η ανάταση του κόσμου μπροστά σε κάθε κίνηση που δίνει ένα μήνυμα αλλαγής και διαφορετικής στάσης. Είναι συγκινητικό να βλέπεις την ανάγκη αυτού του λαού για αξιοπρέπεια. Για την αξιοπρέπεια που προσπάθησαν να τσακίσουν. Αυτή είναι η μεγαλύτερη δύναμη που έχουμε. Από το αν θα αξιοποιηθεί ή θα υποτιμηθεί, θα κριθούν όλα…
* Του κυρίου Σουλτς λέει δεν του άρεσε καθόλου η κυβερνητική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Καλά, κι εμένα δεν μου άρεσε η κυβερνητική συνεργασία Μέρκελ – Σοσιαλδημοκρατών αλλά δεν το έκανα θέμα. Πίσω σοσιαλ-γορίλες.
* Είναι πολλοί οι σύντροφοι που εντυπωσιάζονται ανακαλύπτοντας ότι έχουν στο κινητό τους τα τηλέφωνα του μισού Υπουργικού Συμβουλίου! Καλό αυτό γιατί δείχνει ότι τουλάχιστον οι κυβερνώντες είναι πια «γνώριμα πρόσωπα», που έλεγε και ο Γιούνκερ… Ακόμα πιο καλό γιατί σύντροφοι… «σας ξέρουμε»!
* Όχι μόνο συγκινητική η πράξη αλλά και πολύ μεγάλος ο συμβολισμός της επίσκεψης στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Βαρύς, όπως η ευθύνη.
* Ανακουφιστική η εικόνα του ξηλώματος των κιγκλιδωμάτων στη Βουλή. Μια μικρή ανάσα…
* Εν τω μεταξύ, τα μεγάλα κανάλια το χαβά τους. Σαν να μην έγιναν εκλογές. Στο ίδιο μοτίβο: «πού θα βρείτε τα λεφτά», «τι θα μας κάνουν οι εταίροι και πώς θα μας εκδικηθούν αν τολμήσουμε να διεκδικήσουμε κάτι». Η κατάσταση είναι εξοργιστική. Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να σκεφτεί σοβαρά να κρατήσει μια πιο σκληρή στάση, ακόμα και στο πού και πώς εμφανίζονται οι εκπρόσωποί του; Αν δεν έχουν καταλάβει ότι η κυβέρνηση άλλαξε, ας τους το αποδείξει κάποιος.
*Συζήτηση με νέο ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ: «Όλη η οικογένεια ψηφίζαμε παραδοσιακά Δεξιά. Τώρα που ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ σκέφτομαι πόσο μεγάλο λάθος έκανα όλα τα προηγούμενα χρόνια». Ας πιάσουμε αυτά τα μηνύματα. Ακόμα και ο συντηρητικός κόσμος που έκανε το βήμα, θέλει βαθιές τομές, δεν άλλαξε για πλάκα στρατόπεδο.
* Εικόνα πρώτη: Μπαίνοντας στο λεωφορείο, δυο μέρες μετά τις εκλογές, παρατηρούσα, όπως κάνω πάντα, ανθρώπους να δίνουν με χαμόγελο το εισιτήριό τους σε άλλους, αδιάφοροι για την αλλαγή κυβέρνησης… Εικόνα δεύτερη: Την ίδια μέρα, συνάδελφος και απλή ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ ανακοινώνει ότι θα σπεύσει να πληρώσει τη δόση του ΕΝΦΙΑ και της Εφορίας που χρωστούσε και μέχρι τώρα απέφευγε. Η μία στάση πιο «ανυπάκοη». Η άλλη, ας πούμε, πιο «συντηρητική» αλλά και πιο «φιλοκυβερνητική» (πώς αλλάζουν νόημα οι λέξεις…)! Ας σκεφτούμε τις δύο αυτές πράξεις, μπορεί να είναι δημιουργικό. Πόσο είναι αντιφατικές και πόσο έχουν ή θα μπορούσαν (και πώς) να έχουν κοινό νόημα…
* Την Κωνσταντοπούλου δεν τη βάλαμε στο Δικαιοσύνης γιατί είναι πολύ σημαντική η θέση του προέδρου της Βουλής. Τον Αβραμόπουλο να τον κάνουμε Πρόεδρο γιατί είναι τεράστιας σημασίας η θέση του επιτρόπου που θα αδειάσει στην Κομισιόν. Σύντροφοι, ας είμαστε τουλάχιστον πιο ειλικρινείς.
* Μηλιός για Αβραμόπουλο, απαντώντας σε ερώτηση αν το προφίλ του ταιριάζει με αυτό που θα ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ για Πρόεδρο: «Έχει συναινετικό προφίλ και υψηλό κύρος». Συγνώμη, μιλάμε για το ίδιο πρόσωπο; Αυτόν που ο κόσμος ξέρει ως «κύριο Τίποτα»; Τον υπουργό της κυβέρνησης Σαμαρά και, ακόμα και τώρα, αντιπρόεδρο της Ν.Δ., της κυβέρνησης, δηλαδή, και του κόμματος που διέπραξαν την ύβρη των τελευταίων χρόνων; Δεν θα έπρεπε, αν μη τι άλλο, να είναι κανείς πιο προσεκτικός στις δηλώσεις του, ειδικά όταν -άμεσα ή έμμεσα- συνδέεται κάπως με την εξέλιξη αυτού του θέματος;
Αηδόνης
