Από ανάρτηση στο ιστολόγιο της Ελένης Καραβέλατζη, κατοίκου του Καστελλόριζου
22 Ιουλίου 2020 – Καστελλόριζο σήμερα
Θα ξεκινήσω από το πιο βασικό fact στην όλη ιστορία και που κάθε Καστελλοριζιός μπορεί να επιβεβαιώσει. Ο ήχος πολεμικών αεροπλάνων πάνω από το νησί είναι κάτι σύνηθες. Οι αερομαχίες δεν είναι κάτι νέο, και η όλη κατάσταση όπως τη ζήσαμε, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Ούτε για εμάς, ούτε για άλλα νησιά του Αιγαίου.
Τι ήταν πρωτόγνωρο;
Το ότι τα Μέσα κοινοποιούσαν με καταιγισμό, και τα τηλέφωνά μας χτυπούσαν χωρίς προηγούμενο. Κάτι που γενικά δεν γίνεται κάθε φορά που έχουμε παρόμοια επεισόδια ή γεγονότα. Μπορεί όντως η κατάσταση να είναι τεταμένη. Μπορεί το background να έχει ένα άλλο βάθος. Αλλά τα όσα συνέβησαν δεν προδίνουν κάποιον λόγο ανησυχίας μας, των ανθρώπων που ζουν την πραγματικότητα εδώ. Και όλοι όσοι επικοινώνησαν με το νησί, μας καθησυχάζουν για όσα ακούγονται.
Τι συνέβη με τα αεροπλάνα και τις εκρήξεις;
Κοντά στις 2:20 μ.μ., άρχισαν να ακούγονται τα πρώτα αεροπλάνα. Κάποια πετούσαν πιο χαμηλά, κάποια πιο ψηλά και για τις επόμενες 3 ώρες περίπου, ακούγαμε το βούισμα σχεδόν παρατεταμένα. Με κάποια να ακούγονται πάλι πιο δυνατά ή από πιο μακριά. Περίπου στις 4:45 μ.μ., ένα αεροπλάνο ακούγεται πιο έντονα και μετά ακολουθούν 2-3 βαριοί ήχοι. Στο μυαλό όλων σχηματίστηκε ακαριαία η ιδέα ότι πιθανόν κάτι να έσκασε, ακουγόταν σαν να έπεσαν βόμβες.
Τρομάξαμε; Ναι, τρομάξαμε. Για τα πρώτα 5 δευτερόλεπτα, μέχρι να ακουστεί μια φωνή λογικής και να εξηγήσει ότι έσπασε το φράγμα του ήχου και έκανε αυτό το θόρυβο. Και πως πρόκειται για τέχνασμα, που συνηθίζεται. Αυτό. Οι αερομαχίες συνεχίστηκαν λίγο ακόμα και μετά από αυτό επικράτησε σιγή, και για όλη την υπόλοιπη ημέρα. Ο στρατός μας καθησυχάζει, και όλοι ήταν ήρεμοι για το υπόλοιπο της μέρας. Και συνεχίζουν να είναι μέχρι και την ώρα που γράφω το άρθρο.
Πηγή: elenikaravelatzi.com
