Του Ηρόστρατου
Ο «οβολός» του υπουργού Παιδείας
Χάρων: Πλήρωσε με, είπα, που σε πέρασα στην απέναντι όχθη
Μένιππος: Δεν μπορείς να πάρεις από αυτόν που δεν έχει
Χάρων: Υπάρχει κάποιος που δεν έχει οβολό;
Μένιππος: Αν υπάρχει κι άλλος εγώ δε γνωρίζω, εγώ όμως δεν έχω
Χάρων: Ε, λοιπόν, μα τον Πλούτωνα, θα σε πνίξω παλιάνθρωπε, αν δε με πληρώσεις
Μένιππος: Κι εγώ θα σου δώσω μια με το ξύλο και θα σου διαλύσω το κρανίο
Χάρων: Δηλαδή, όλο αυτό το ταξίδι με το καράβι θα το έχεις κάνει δωρεάν;
Μένιππος: Ο Ερμής να πληρώσει για λογαριασμό μου, αυτός που με παρέδωσε σε εσένα
Λουκιανός, Νεκρικοί Διάλογοι
Ήμουν από αυτούς που είχαν χαρεί με την υπουργοποίηση του Αριστείδη Μπαλτά και είχα στηλιτεύσει το ψευδο-κίνημα περί «Μπαλτά στην Παιδεία».
Θυμάμαι τον σημερινό υπουργό παλιά, τότε που ακόμη ζούσε ο αείμνηστος Άγγελος Ελεφάντης, στα γραφεία του Πολίτη, στην Πλάκα. Σε έναν χώρο που υπηρετούσε -εκτός των άλλων- τον πολιτισμό στην πολιτική…
Τώρα, οι πρόσφατες δηλώσεις τού και πανεπιστημιακού δασκάλου, απλώς με εξοργίζουν. Όταν μου τις μετέφεραν αρνήθηκα να τις πιστέψω και θεώρησα πως πρόκειται για παρανόηση. Δυστυχώς, το δημοσίευμα της Αυγής επιβεβαίωσε τους χειρότερους φόβους μου.
«…Ερωτηθείς για το αν είναι στις προθέσεις του υπουργείου Παιδείας η αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών, ο Α. Μπαλτάς, δήλωσε ότι δεν θέλει να δεσμευτεί με ένα ναι ή με ένα όχι, αλλά διαβεβαίωσε ότι θα γίνει το παν για να αντιμετωπιστεί αυτή η δύσκολη κατάσταση, τονίζοντας ότι: Η χώρα βρίσκεται σε κρίση. Όλοι πρέπει να βάλουμε τον οβολό μας για να ξεπεραστεί η κρίση και αν αναγκαστεί κάποιος να κάνει μία ή δύο ώρες παραπάνω μάθημα ως συμβολή στο ξεπέρασμα της κρίσης, νομίζω ότι θα το δεχτεί. Ο καθένας οφείλει να συμβάλει με τον τρόπο του στο να ξεπεραστεί η κρίση…»
Τα επιχειρήματα απίστευτα και οι συνέπειες ολέθριες για μια Παιδεία που ήδη μαραζώνει και σπρώχνει τα παιδιά στα φροντιστήρια ή εκτός εκπαιδευτικού συστήματος. Οι «μια-δυο ώρες» παραπάνω θα πλήξουν ακόμη περισσότερο την ποιότητα της Παιδείας. Είναι φανερό, σε όποιον στοιχειωδώς γνωρίζει τη δουλειά του εκπαιδευτικού, ότι πέντε ώρες μάθημα σε τάξη ημερησίως θα είναι σαν να μη γίνονται. Με ποιο κέφι, με ποια δύναμη ο ήδη απαξιωμένος δάσκαλος που επιβιώνει λίγο πάνω από το όριο της φτώχειας θα μπορέσει να μεταδώσει γνώσεις στα παιδιά;
Το «δωράκι» στην ιδιωτική εκπαίδευση θα είναι διπλό:
Η αύξηση του ωραρίου στο Δημόσιο θα συμπαρασύρει και το ωράριο των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, με αποτέλεσμα την απώλεια πολλών θέσεων εργασίας ή την ακόμη μεγαλύτερη μείωση των αποδοχών με μερική απασχόληση.
Η παραπαιδεία θα γνωρίσει ακόμη μεγαλύτερη άνθηση, ώστε να μπορέσουν τα παιδιά να καλύψουν την ύλη που θα είναι αδύνατον ο υπερ-εργαζόμενος δάσκαλος να το κάνει.
Επιπλέον η περαιτέρω υποβάθμιση της δημόσιας Παιδείας θα στείλει -με θυσίες των γονιών- τα παιδιά στην ιδιωτική εκπαίδευση.
Οι εκπαιδευτικοί, κύριε υπουργέ, έχουν ήδη δώσει με το παραπάνω τους οβολούς τους, με αύξηση του ωραρίου και μείωση των αποδοχών τους. Από εσάς που φιλοσοφείτε κιόλας θα περιμέναμε μέτρα για την αναβάθμιση της Παιδείας, για πλήρη αλλαγή του σχολείου, για συμβολή στην κατάργηση της παραπαιδείας που εξακολουθεί να απομυζά τα οικογενειακά νοικοκυριά.
Τα δικά σας μέτρα -μέχρι τώρα- μάλλον στην αντίθετη κατεύθυνση συμβάλλουν.
Και φυσικά, ούτε λόγος για πολιτισμό στο σχολείο…
Υ.Γ. Με τους εκατοντάδες αποσπασμένους σε διάφορες υπηρεσίες εκπαιδευτικούς -που σαφώς συμβάλλουν στο να υπάρχουν κενά στα σχολεία- τι θα γίνει; Με αυτούς που αντί της παραμεθορίου υπηρετούν σε κάποιο γραφείο παίρνοντας τα ανάλογα μόρια, θα αλλάξει κάτι; Ή κι εδώ θα ακολουθήσετε την παλιά παραδοσιακή συνταγή της… πελατείας;
Εμπειρίες της Λατινικής Αμερικής από την κρίση
Ο οργανισμός Κόσμος Χωρίς Πολέμους & Βία (ΚΧΠΒ) εργάζεται σε διεθνές επίπεδο και προωθεί κάθε δράση, σκέψη και πρωτοβουλία που στοχεύει στον τερματισμό των πολέμων στον κόσμο, αλλά και στην εξάλειψη της βίας και της διάκρισης σε κάθε μορφή τους. Η μεθοδολογία εργασίας του είναι βασισμένη στην ενεργή μη-βία.
Δεν γνωρίζω κατά πόσο τέτοιοι στόχοι είναι εφικτοί. Ωστόσο, πιστεύοντας πάντα πως μπορούμε να γίνουμε ρεαλιστές μόνο ζητώντας το αδύνατο, δεν μπορώ παρά να ακούσω με ενδιαφέρον τέτοιες απόψεις.
Την Τρίτη, 4 Αυγούστου, από τις 7.00 μέχρι τις 10.00 το βράδυ ο οργανισμός διοργανώνει μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με θέμα την οικονομική κρίση και τις εμπειρίες από τη Λατινική Αμερική με καλεσμένους τους Tomas Hirsch, Juanita Vergara από τη Χιλή, Antonio Carvallo από την Αγγλία, Tony Robinson από την Ουγγαρία και Charles Ruiz από το Βέλγιο. Μεταξύ άλλων θα συζητηθούν οι τρόποι συγκρότησης Μετώπων μη συνεργασίας απέναντι στα άδικα μέτρα, αλλά και τρόποι να ξεπεράσουμε τον φόβο που έχει δημιουργήσει η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα και στον κόσμο.
Η συνάντηση θα γίνει στο Καφέ Revolt, στα Εξάρχεια (Κωλέττη 25-27).
Θα υπάρχει μετάφραση στα ελληνικά.
Κοινοβούλιο ή δικτατορία;
«…Αν οι αρχηγοί των κομμάτων αποτύχανε, ήταν ο μόνος που μπορούσε να επιτύχει. Αν η Βουλή χρεοκόπησε, θα οργανώσει μια άλλη Βουλή. Αν η σταθεροποίηση έφερε καταστρεπτικά αποτελέσματα, ήτανε πρόθυμος να τα επανορθώσει, αρκεί να του εμπιστευθούν την τύχη της χώρας…».
Αυτά γράφει ανάμεσα στα άλλα ο Σεραφείμ Μάξιμος για τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τη Βουλή του 1926 στο εμβληματικό Κοινοβούλιο ή Δικτατορία (Στοχαστής), που αν και κυκλοφόρησε το 1930 παραμένει οδυνηρά επίκαιρο όσο και απίστευτα χρήσιμο. Σε αυτό ανατρέχω κατά καιρούς και νομίζω ότι τις μέρες που ζούμε θα άξιζε να διαβαστεί και πάλι και να συζητηθεί.
Δυστυχώς, ο δρόμος που εγκαίρως χάραξε ο Μάξιμος, ελάχιστα ακολουθήθηκε με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα σε επίπεδο θεωρίας και πράξης.
Φοβάμαι μήπως η Ιστορία επαναλαμβάνεται αενάως, ως τραγωδία και φάρσα ταυτοχρόνως.
