«Τη νύχτα της σφαγής των Παλαιστινίων, η Σιών θριαμβολογούσε για μία πρεσβεία και μία Γιουροβίζιον. Είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς μια πιο στυγερή ηθική έκλειψη». Έτσι αρχίζει το άρθρο του ο θαρραλέος Gideon Levy στην ισραηλινή εφημερίδα Haaretz. «Τη Δευτέρα, όταν το μέτρημα των θανάτων αυξανόταν ανησυχητικά, η Ιερουσαλήμ γιόρταζε την (αμερικάνικη) πρεσβεία και το Τελ Αβίβ χαιρόταν για τη Γιουροβίζιον… Το ισραηλινό μυαλό έχει ξεπλυθεί αμετάκλητα, η καρδιά σφραγίστηκε οριστικά. Η ζωή ενός Παλαιστίνιου δεν αξίζει πια τίποτα. Εάν 60 αδέσποτα σκυλιά σκοτώνονταν σε μια μέρα από ισραηλινούς στρατιώτες, ολόκληρη η χώρα θα ξεσηκωνόταν κραυγάζοντας. Οι σφαγείς των σκύλων θα δικάζονταν, το έθνος του Ισραήλ θα είχε αφιερώσει προσευχές στα θύματα… Αλλά τη νύχτα της σφαγής των Παλαιστινίων, η Σιών γιόρταζε και ήταν ευφρόσυνη: είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς μια πιο στυγερή ηθική έκλειψη. Ούτε είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς το αντίθετο σενάριο: 60 Ισραηλινοί σκοτωμένοι σε μια μέρα και τα πλήθη να γιορτάζουν την πρεσβεία στη Ραμάλα και να διασκεδάζουν σε μία συναυλία στο Ελ Μπιρέ επευφημώντας τη νίκη του αραβικού «Ένα αστέρι γεννιέται», ενώ οι παρουσιαστές της τηλεόρασης και οι καλεσμένοι τους χασκογελάνε κατά τη διάρκεια της ζωντανής αναμετάδοσης. Ω, αυτά τα ζώα οι Παλαιστίνιοι, ω, τα τέρατα. […]
Η αλήθεια είναι ότι το Ισραήλ είναι καλά προετοιμασμένο για να σφάζει εκατοντάδες και χιλιάδες και να εκδιώκει δεκάδες χιλιάδες. Τίποτα δεν θα το σταματήσει. Πρόκειται για το τέλος της συνείδησης, το σόου της ηθικής έχει τελειώσει. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών το απέδειξαν αποφασιστικά. Οι τροχιές οριοθετήθηκαν, η υποδομή του τρόμου έχει φτιαχτεί. Δεκάδες χρόνια πλύσης εγκεφάλου, δαιμονοποίησης και απανθρωπισμού απέδωσαν καρπούς. Η συμμαχία ανάμεσα στους πολιτικούς και τα ΜΜΕ για να αποκρύπτουν την πραγματικότητα και να την αρνούνται πέτυχε. Το Ισραήλ έχει σεταριστεί να διαπράττει φρικαλεότητες. Κανένας δεν θα σταθεί πλέον στο δρόμο του. Ούτε από μέσα ούτε από έξω. […]
Η Ρουάντα έρχεται στη Γάζα και το Ισραήλ πανηγυρίζει. Έχουμε ήδη φυλακίσει δύο εκατομμύρια ανθρώπινα όντα και για την τύχη τους δεν νοιάζεται κανένας. Οι φωτογραφίες που ενίοτε τρεμοσβύνουν παιδιών χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και γονιών χωρίς νερό, ανάπηρων που εκτελούνται με βλήματα και ανθρώπων ακρωτηριασμένων, είναι όλα παιδιά των προσφύγων της καταστροφής του 1948 με την οποία καταπλακώσαμε τα κεφάλια τους.»
Χωροφύλακας της Δύσης
Το Ισραήλ, αυτό το Ισραήλ που περιγράφει τόσο εύγλωττα ο Levy, είναι υπό την απόλυτη προστασία της Δύσης. Ο λόγος είναι προφανής και δεν έχει να κάνει με το Ολοκαύτωμα, το οποίο αποτελεί πρόσχημα, αλλά και φόβητρο για όποιον τολμήσει να εναντιωθεί σ’ αυτές τις φρικαλεότητες. Μάλιστα, αυτό το πρόσχημα, σε πολλές χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, έχει θωρακιστεί με νόμους ώστε εύκολα μπορεί να ποινικοποιηθεί η αμφισβήτησή του. Ένα πρόσχημα που συγκαλύπτει και τον αντισημιτισμό που καλά κρατεί στην Ευρώπη και την Αμερική.
Ο πραγματικός λόγος είναι ότι το Ισραήλ αποτελεί το μακρύ βραχίονα, τον χωροφύλακα και τοποτηρητή των συμφερόντων της αποικιοκρατίας στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Και, στην πορεία των πραγμάτων, έχει αναδυθεί και άλλος ένας λόγος πολύ σοβαρός γι’ αυτή την κάλυψη. Αυτή η «ηθική έκλειψη» την οποία επισημαίνει ο Levy τείνει να γίνει η «φυσική κατάσταση» στη Δύση. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Ανέκαθεν, οι αγριότητες στην Ευρώπη κατά πολύ υπερέβαιναν τις ανθρωπιστικές αξίες. Στον μόλις περασμένο αιώνα, οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι που γεννιούνται στην Ευρώπη, σε συνδυασμό με την αποικιοκρατία και το φασισμό που είναι κατ’ εξοχήν ευρωπαϊκό δημιούργημα, συνθέτουν ένα σκηνικό απερίγραπτης σε ποιότητα και ποσότητα φρίκης. Μεταπολεμικά, όμως, ο πολιτισμός, όπως ταυτίστηκε νοηματικά με την κίνηση των κοινωνιών προς κάθε τι ηθικά, μορφωτικά, καλλιτεχνικά και πολιτικά ευγενέστερο και με τη στάση αποδοκιμασίας και απομάκρυνσης από τη βαρβαρότητα του πολέμου, των βασανιστηρίων, της ανελευθερίας, του αυταρχισμού, του σοβινισμού και του ρατσισμού, γνώρισε μια πρωτόγνωρη άνθηση στη Δύση καθώς οι ευεργετικές του πτυχές διαχύθηκαν στις κοινωνίες και απέκτησαν παγκόσμια ακτινοβολία.
Δυστυχώς, αυτή η πρόοδος φράκαρε και παρατηρείται μία πολύ ισχυρή ροπή επιστροφής στη βαρβαρότητα, δηλαδή στο αντίθετο αυτού που θεωρείτο μέχρι πρόσφατα ως πολιτισμός. Ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, το αστυνομικό κράτος του «μεγάλου αδελφού», ο αυταρχισμός, η αποικιοκρατία και ο πόλεμος, ακόμα και τα βασανιστήρια όπως έδειξαν οι μυστικές φυλακές της CIA σε ευρωπαϊκές χώρες, επιστρέφουν σε μεγάλη κλίμακα. Οι αστικές δημοκρατίες και οι αξίες με τις οποίες συνδέθηκαν μεταπολεμικά, απαξιώνονται και αποσαθρώνονται και ελέγχονται από τις ολιγαρχίες ενώ αμφισβητούνται πολύ έντονα και αποτελεσματικά από πολιτικές δυνάμεις της άκρας δεξιάς που εκπροσωπούν μεγάλα τμήματα των κοινωνιών.
Νέα βαρβαρότητα
Αυτά τα καθεστώτα, οι διαβρωμένες δημοκρατίες, αναιρώντας τις αρχές και αξίες με τις οποίες ενέπνευσαν τις κοινωνίες στις ανθηρές μεταπολεμικές δεκαετίες, διολισθαίνουν σε μια νέα βαρβαρότητα, πιο απειλητική λόγω των τεχνολογικών μέσων που διαθέτουν. Μία βαρβαρότητα που διαποτίζει τις κοινωνίες μέχρι το μεδούλι και αναμοχλεύει τις χειρότερες διαστροφές (εθνικιστικές, ρατσιστικές, επεκτατικές κ.λπ.) από τις οποίες πιστέψαμε επιπόλαια ότι οι κοινωνίες είχαν αποτοξινωθεί.
Οι ολικές καταστροφές ολόκληρων κρατών με ισοπέδωση των πολιτισμών τους και θύματα (νεκρούς, ακρωτηριασμένους και ξεριζωμένους) δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους που ζούσαν ειρηνικά και δεν απειλούσαν κανέναν, είναι το αποτέλεσμα και η απόδειξη αυτής της υποτροπής των αναπτυγμένων δυτικών κρατών και της μετάπτωσής τους σε μία νέα βαρβαρότητα. Οι Γερμανοί πρωτοστάτησαν στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, οι Γάλλοι στο διαμελισμό και την πλήρη διάλυση της Λιβύης, οι υποκινούμενοι από τις ΗΠΑ Σαουδάραβες στη γενοκτονία της Υεμένης και οι Αμερικανοί μέσα σ’ όλα και πίσω από όλα μαζί με τους Άγγλους και στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Συρία, συνεπικουρούμενοι από την Γαλλία, το Ισραήλ, τον Καναδά, τη Δανία, τη Νορβηγία και άλλες χώρες του δυτικού μπλοκ, ακόμα και την μακρινή Αυστραλία, αλλά και την Ελλάδα και την Κύπρο που προσφέρουν τα εδάφη τους για τις εξορμήσεις των βομβαρδιστικών.
Η ομοφωνία ακροδεξιών, δεξιών, εθνικιστών και σοσιαλδημοκρατών μαζί με την ευρεία συναίνεση των δυτικών κοινωνιών αποδεικνύουν την υπαναχώρηση των φιλελεύθερων αξιών και την κατάπτωση του πολιτισμού που εμφαίνεται και στη συρρίκνωση των δημοκρατικών θεσμών και την άνοδο της άκρας Δεξιάς.
Παιδί της Ευρώπης
Το σύγχρονο κράτος του Ισραήλ είναι δημιούργημα της Ευρώπης, είναι παιδί της Ευρώπης και η έξαρση της βαρβαρότητας σ’ αυτό μικρό κράτος είναι απότοκος του συλλογικού εκβαρβαρισμού της Δύσης. Ξεπερνώντας την ένοχη ανοχή, η Δύση υπέθαλψε την εργαλειοποίηση του Ισραήλ. Το Ισραήλ είναι προϊόν της νέας εποχής που διανύει η Δύση. Με τεχνολογία αιχμής και παντελή έλλειψη ανθρωπιστικών χαρακτηριστικών, συναισθημάτων και ηθικής, εύκολα εξελίχθηκε σε στυγνή πολεμική μηχανή. Το Ισραήλ είναι η πιο σύγχρονη μορφή της μετά-μεταπολεμικής Δύσης, αντιπολιτισμική και αποκρουστική.
Η δημοκρατία του είναι σαν τη δημοκρατία της Νότιας Αφρικής τον καιρό του απαρτχάιντ. Μία δημοκρατία που ισχύει μόνο για την κυρίαρχη ομάδα του πληθυσμού η οποία επιβάλλεται με τον πιο φασιστικό τρόπο στην πιο αδύναμη ομάδα του πληθυσμού. Αυτό ίσχυε και στην Αθηναϊκή Δημοκρατία, αλλά η αθηναϊκή, πέρα από το ότι ήταν αμεσοδημοκρατική, έλαβε χώρα πριν από δυόμιση χιλιάδες χρόνια μέσα σε ένα παγκόσμιο ωκεανό δεσποτισμού. Σήμερα, με βάση την εξέλιξη της αστικής δημοκρατίας, η δημοκρατία τύπου Νότιας Αφρικής και Ισραήλ για μια προνομιούχο ομάδα, με σκλάβους και φυλακισμένους σε γκέτο εκατομμύρια ανθρώπους, αποτελεί καταστροφική οπισθοδρόμηση, είναι επί της ουσίας αναχρονιστικό κατάλοιπο των χειρότερων μορφών της αποικιοκρατίας και του ναζισμού.
Πολιτισμική υποβάθμιση
Είναι πάρα πολύ τραγική αυτή η εξελισσόμενη πολιτισμική υποβάθμιση της Ευρώπης, που συνδέεται με την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού και συνεπάγεται τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, την απαξίωση των πολιτικών κομμάτων, την ένταση της αστυνόμευσης, την ανέγερση φρακτών και τειχών, την αφυδάτωση του φιλελεύθερου πνεύματος και την αφομοίωση της πλειονότητας των διανοουμένων από το σύστημα στη φάση της αποστέωσής του. Και η σύγχυση της Αριστεράς είναι συνέπεια όχι μόνο της κατάρρευσης των σοσιαλιστικών μοντέλων, αλλά και της επιδεινούμενης πολιτισμικής κρίσης του δυτικού προτύπου. Το ανθρωπιστικό περιεχόμενο στη σύσταση των κοινωνιών που αποτέλεσε κεντρικό ζητούμενο της μεταπολεμικής εποχής σμπαραλιάζεται και ζαρώνει κάτω από την επιθετική προέλαση του νεοφιλελευθερισμού, της καθολικής απορρύθμισης, της άνευ ορίων ανισότητας, της απρόσκοπτης κερδοσκοπίας και της ασφυκτικής χειραγώγησης των κοινωνιών.
50 χρόνια από την Πολιτιστική Επανάσταση, το Γαλλικό Μάη και το Γούντστοκ, πολλά από τα επιτεύγματα που προκύψανε από τα ιδανικά που είχαν εμπνεύσει τους νέους σε όλη την ανθρωπότητα και εμβολίασαν τα ευρύτερα κοινωνικά και πολιτικά ρεύματα συμβάλλοντας στην εξύψωση της αστικής δημοκρατίας στην υψηλότερη από γενέσεώς της στάθμη, τσαλακώθηκαν, ανακλήθηκαν, παραμερίστηκαν ή δυσφημίστηκαν.
Συγκοινωνούντα δοχεία
Όσους Παλαιστίνιους κι αν σφάξει, ακρωτηριάσει και φυλακίσει το Ισραήλ, όσα εδάφη κι αν καταπατήσει, όσα τείχη του αίσχους κι αν ανεγείρει, όσα γκέτο κι αν φτιάξει κι όσες βόμβες κι αν ρίξει, από τη στιγμή που η Δύση, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη, συνεχίζουν να απομακρύνονται από τις δημοκρατικές και ανθρωπιστικές αξίες που καλλιεργήθηκαν στη μεταπολεμική περίοδο και να υποτάσσονται στον ακραίο καπιταλισμό, τα σιωνιστικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας θα αντιμετωπίζονται χλιαρά και συγκαλυπτικά, βυθίζοντας βαθύτερα στην ηθική σήψη το Ισραήλ, αλλά και επιτείνοντας την ευρωπαϊκή έκπτωση και αποσύνθεση. Εάν η Ευρώπη δεν αποκηρύξει τις σφαγές και το απαρτχάιντ, το Ισραήλ σαν μηχανή θανάτου και ηθικής απονέκρωσης θα επισπεύσει τη δική της απομυθοποίηση, απανθρωποίηση και παρακμή. Η ηθική έκλειψη που επισημαίνει ο Levy στο Ισραήλ είναι άρρηκτα δεμένη με την ηθική έκλειψη του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Στέλιος Ελληνιάδης
