Εμφανίζεται ο Νίκος Βούτσης σε δηλώσεις του για το εκλογικό αποτέλσμα και ειδικότερα για την ιστορικής σημασίας συνάντησης ΣΥΝ και του «σοσιαλιστικού χώρου».
Έτσι δηλώνει στο Ρ/σ Κόκκινο: «το να έχουμε ως μόνο μέλημα αυτό της ενότητας του χώρου μας χωρίς όμως να βλέπουμε την προτεραιότητα που έχει σ΄ αυτή την ιστορική φάση να διαμορφωθεί αυτό το ρήγμα, εμένα δεν με βρίσκει σύμφωνο… Το θέμα είναι να μην φύγουμε από αυτή την γραμμή [της συνάντησης με τον σοσιαλιστικό χώρο τύπου Μητρόπουλου] να μην πάμε δηλαδή σε μια γραμμή διαμόρφωσης ενός σκληρού αντικαπιταλιστικού πόλου της παραδοσιακής, αλλά και της πιο σύγχρονης αριστεράς που θα μας έβγαζε εντελώς έξω από τις εξελίξεις…».
Σκληρά αμετανόητος στην επιστροφή σε μια εκδοχή κεντροαριστεράς…
Κατολισθαίνουμε ταχέως κ. καθηγητά…
Ο καθηγητής κ. Μανιτάκης σε βαρυσήμαντο άρθρο του «Οι χρόνιες θεσμικές αγκυλώσεις του δημόσιοι πανεπιστημίου και οι επιζητούμενες απεξαρτήσεις του» (Ιστολόγιο ΠΟΣΔΕΠ 3/11/2010) αναφέρεται και στους αγώνες που έγιναν για το άρθρο 16. Πάρτε μια γεύση: «Τα τελευταία ιδίως χρόνια, όλη η ικμάδα της πανεπιστημιακής μας ζωής αναλώθηκε σε άγονες “κομματικοποιημένες” κινητοποιήσεις ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και για το άρθρο 16 του Συντάγματος. Λες και όλα εξαρτιόταν από αυτό, λες και αυτό ήταν το μείζον πρόβλημα της πανεπιστημιακής μας παιδείας. Οι κινητοποιήσεις για το άρθρο 16 και για το πανεπιστημιακό άσυλο συμπυκνώνουν πιστεύω -μαζί με τις παράλογες καταλήψεις- όλο τα δράμα του ελληνικού πανεπ ρος των κομματικών ανταγωνισμών, αντικείμενο εκμετάλλευσης των πολιτικών παρατάξεων και της φιλοκυβερνητικής ή αντικυβερνητικής τακτικής τους, αδυναμία διατύπωσης ενός αυτόνομου –με την έννοια του μη επικαθοριζόμενου ή εξαρτώμενου κομματικά- πανεπιστημιακού λόγου. Η πανεπιστημιακή κοινότητα είχε χάσει παντελώς τον δυναμισμό της και την αυτοδυναμία της. Ετεροκαθοριζόταν “πολιτικά” πλήρως. Τα συνδικαλιστικά όργανα των πανεπιστημιακών δεν ξέφυγαν ούτε αυτά από την γενικευμένη τάση ενός πολιτικού εκφυλισμού».
Τι να πούμε για την διανόηση της ανανεωτικής αριστεράς…
Κατά ταξική συνείδηση, φίλοι
Πέρα από τη λογική και τα νεύρα μας, βάλθηκαν κάποιοι σύντροφοι να ταλαιπωρήσουν αφάνταστα και τη συνείδηση μας.
Αφού την πρώτη Κυριακή των εκλογών επεδίωξαν να την αλλοιώσουμε, τώρα μας ζητάν να την ευνουχίσουμε και να την θέσουμε στην υπηρεσία «του μικρότερου κακού».
Μας καλούν να κάνουμε την αριστερή μας συνείδηση λάστιχο και να ψηφίσουμε «κατά συνείδηση»
Λες και δεν έχουμε συνείδηση πως η αντικατάσταση του νεοδημοκράτη με τον πασόκο δεν σημαίνει «από το κακό στο χειρότερο», λες και το μνημόνιο και ο Καλλικράτης δεν είναι γνήσια τέκνα του δικομματισμού, λες και ο κόσμος δεν καταλαβαίνει τις τρίπλες και τα χαριεντίσματα των ηγεσιών.
Στο όνομα της ενότητας, καταφέρατε ένα κόσμο της αριστεράς να τον απογοητεύσετε.
Τώρα είναι ανάγκη να τον ξεφτιλίσουμε κιόλας;
Όλοι μαζί
Δεν πρόλαβε να τελειώσει ο πρωθυπουργός την ερμηνεία του για το «μήνυμα» των εκλογών και από κοντά ο πρόεδρος του ΣΕΒ, να ευθυγραμμιστεί με τις πρωθυπουργικές εκτιμήσεις.
«Ο λαός μας αντιμετώπισε ώριμα το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών της 7ης Νοεμβρίου. Έδωσε ψήφο ανοχής και εντολή συνέχισης της δύσκολης προσπάθειας να απαλλαγεί η χώρα από το φάσμα της χρεοκοπίας».
Όταν, λοιπόν, ο λαός αφαιρεί μέσα σ’ ένα χρόνο από το ΠΑΣΟΚ 10 μονάδες από τα προηγούμενα εκλογικά ποσοστά του και 1 εκατ. ψήφους, αυτό σημαίνει εντολή να συνεχίσει την αντιλαϊκή του πολιτική;
Από κοντά επίσης και ο εκπρόσωπος των εμποροβιομηχάνων, ο γνωστός άτυπος υπουργός της κυβέρνησης κ. Μίχαλος, να συμπληρώνει με νόημα:
«Η κυβέρνηση να προωθήσει, επιτέλους, όλες τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις…».
Να τι ενίσχυσαν όσοι ψήφισαν ΠΑΣΟΚ.
Φαίνεται πως υπάρχουν και χειρότερα. Στην Αγγλία, η κυβέρνηση συνασπισμού του Ντέιβιντ Κάμερον εφαρμόζοντας το σχέδιο για τη «μεταρρύθμιση του κοινωνικού κράτους», τη διάλυση δηλαδή της κοινωνικής πρόνοιας, έχει βάλει στο στόχαστρο τους άνεργους.
Όσοι άνεργοι, λοιπόν, λαμβάνουν επιδόματα ανεργίας, υποχρεώνονται σε αναγκαστική χειρωνακτική εργασία στην κοινότητά τους.
Σύμφωνα με το βρετανικό BBC, οι δικαιούχοι επιδομάτων προβλέπεται ότι θα εργάζονται μέχρι και 30 ώρες τη βδομάδα, ενώ το πραγματικό μήνυμα της επίμαχης διάταξης κατά την κυβέρνηση συνασπισμού είναι να καταπολεμηθεί αυτό που καλεί ως «συνήθεια της αργίας».
Λες και οι άνεργοι επέλεξαν να φυτοζωούν και πρέπει να τιμωρηθούν.
Οποιοσδήποτε αρνηθεί να λάβει μέρος ή δεν εμφανίζεται εγκαίρως στην εργασία του, θα αποκλείεται από την επιδότηση για τουλάχιστον τρεις μήνες.
Μην τους βάζετε ιδέες…
Το δίκιο τού επιχειρηματία
Στον τηλεοπτικό σταθμό ALTER ήταν καλεσμένος τη μέρα των εκλογών, ο ποιητής-συγγραφέας Γ. Κακουλίδης, ως στέλεχος της «Δημοκρατικής Αριστεράς».
Εκφράζοντας, λοιπόν, τις πιο κρυφές επιθυμίες του κόμματός του και προβλέποντας πως είναι επί θύρας πολιτικές ανακατατάξεις, έσπευσε να δηλώσει δημόσια διαθεσιμότητα.
«Είμαστε η Αριστερά της ευθύνης και ζητάμε μερίδιο, να συνδιαχειριστούμε».
Και επειδή καμιά δήλωση δεν γίνεται πιστευτή χωρίς «εγγυήσεις», τις προσέφερε όσο πιο απλόχερα μπορούσε:
«Η Δημοκρατική Αριστερά δεν θεωρεί ότι νόμος είναι το δίκιο του εργάτη μόνο, είναι και του επιχειρηματία…».
Τώρα, τι κόλπο έχει βρει η Δημοκρατική Αριστερά να υπηρετεί και το δίκιο του εργάτη και το δίκιο του αφεντικού του, αυτό μόνο ο σ. Ψαριανός θα μπορούσε να μας το εξηγήσει πειστικά.
Με τις υγείες τους
Μιλώντας ο υπουργός Υγείας κ. Ανδρέας Λοβέρδος σε εκδήλωση του Ινστιτούτου Στρατηγικών και Αναπτυξιακών Μελετών (ΙΣΤΑΜΕ) με θέμα Προς ένα σύγχρονο σύστημα προμηθειών Υγείας, ξεκαθάρισε πως το φαγοπότι στα νοσοκομεία δεν θα έχει τελειωμό.
Το υπουργείο του, λοιπόν, είναι σε αναζήτηση ιδιωτικής εταιρείας η οποία θα αναλάβει τις προμήθειες του ΕΣΥ.
Οι επιχειρηματίες μπορούν να εκδηλώσουν, προκαταρκτικά, το ενδιαφέρον και τις προτάσεις τους και στη συνέχεια, θα προωθηθεί για ψήφιση η σχετική νομοθετική ρύθμιση.
Ο κ. Λοβέρδος διευκρίνισε ότι οι διοικήσεις των νοσοκομείων θα μπορούν να προμηθεύονται μόνο το 20% των υλικών που χρειάζονται, ενώ το 80% των υλικών θα τα αγοράζει, θα τα αποθηκεύει και θα τα διανέμει η ιδιωτική εταιρεία.
Τα ελλείμματα των νοσοκομείων οφείλονται στους μετανάστες;
