H Eβίνα κοίταζε τις εφημερίδες (πολιτικές και αθλητικές) που ήταν κρεμασμένες στο περίπτερο της γειτονιάς της. Χαλεποί καιροί, επομένως δεν θα μπορούσε ο έντυπος Τύπος να μην πάρει την κατιούσα στις πωλήσεις. Απομακρύνθηκε, αναλογιζόμενη τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι σε αυτές τις εφημερίδες.
Γύρισε στην «έδρα» της, λοιπόν. Ένιωθε μια έντονη νωθρότητα που την απέτρεπε από το να σχεδιάσει μια βραδινή έξοδο, παρ’ ότι ήταν σαββατόβραδο. Κοιτάζοντας το τραπεζάκι που βρισκόταν στο σαλόνι της, το μάτι της έπεσε πάνω σε ένα ψαλίδι. Ούτε που θυμόταν πότε το είχε χρησιμοποιήσει για τελευταία φορά. Μα, τι μπορεί να κάνει ένα ψαλίδι; Κόβει.
Αμέσως, φαντάστηκε κάποιον να κινείται αλαφιασμένος στα μονοπάτια της απόγνωσης, κρατώντας ένα ψαλίδι…. Αμοιβές κατά πολύ κατώτερες, συνεχείς περικοπές, καμία αναγνώριση της συνολικής προσφοράς. Εχθρική, στην πράξη, σχέση εργοδοτών-εργαζομένων. Ανασφάλεια, απογοήτευση, εκμετάλλευση. Υποθετικά σενάρια; Στις επιδειξιομανείς παρελάσεις των σύγχρονων συνθηκών, πάντα, προηγούνται -ως απαστράπτουσες κοκότες- οι «βουλές» που επιβάλλουν οι κυρίαρχοι και οι ορντινάντσες τους.
Η Εβίνα αναρωτήθηκε: Υπάρχει άραγε υγιής επιχειρηματικότητα; Μακάριοι, όσοι συγκροτούν αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα. Μακάριοι, όσοι μπορούν να μην ντρέπονται. Μακάριοι, όσοι σε εποχές στησίματος κάθε προοπτικής στον τοίχο των εξαναγκαστικών οπισθοχωρήσεων βιώνουν έμπρακτα, και όχι ως αφηρημένη ψευδαίσθηση, την έννοια της προοπτικής. Μακάριοι, όσοι μπορούν τα βράδια να κοιμούνται, αποφεύγοντας απεχθείς συναντήσεις με την πικρή γεύση ενός αποξηραμένου στόματος και με το βάσανο του ανικανοποίητου, που σφίγγει σαν θηλιά στο λαιμό.
Και πώς θα μπορούσε να αλλάξει η κατάσταση; Όταν οι απεργίες ευτελίζονται, όταν ο καθένας έχει διαφορετική αφετηρία, όταν δεν ευδοκιμεί η πίστη στον κοινό συλλογικό αγώνα για απονομή δικαιότητας και αποκατάσταση της λογικής… Μα, η Εβίνα επέμενε. Πρέπει, οπωσδήποτε, να κινηθούμε με την πυρκαγιά της διεκδίκησης να καίει την ψυχή μας, η καρδιά μας να χτυπάει στους παλμούς της κοινής σύμπραξης, το μυαλό μας να είναι παγωμένο, γαντζωμένο στις θερμοκρασίες της αποφασιστικότητας και της αδιαλλαξίας απέναντι στους πολύφερνους εκμεταλλευτές.
Οι δημοσιογράφοι δεν πρέπει να είναι και αυτοί σύγχρονοι σκλάβοι. Κανείς δεν πρέπει να είναι σκλάβος… Οι δημοσιογράφοι δεν πρέπει απλά να καταγράφουν την επαχθή πραγματικότητα, αλλά να γίνουν και αυτοί συμμέτοχοι στη δημιουργία των καινούργιων σελίδων της Αντίστασης στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Γράψε Iστορία, όχι απλά περιέγραψέ την… Η Εβίνα έβαλε το πρόγραμμα της ΕΡΤ. Η αλήθεια των απολυμένων δεν μπορεί να συγκριθεί με το ψέμα των βολεμένων της παραπλάνησης και της εξυπηρέτησης συμφερόντων. Καλά το είπε ο Α. Τσίπρας: Στο Δ(ημόσια) Τ(ηλεόραση) ταιριάζει περισσότερο από κάθε άλλο γράμμα το Ν, ανάμεσα στ’ άλλα δύο…
Κώστας Μαρούντας
