Ο Δρόμος, όπως θα διαβάσετε στο προηγούμενο φύλλο του έχει ανοίξει έναν διάλογο, μέσα από τις σελίδες του, γύρω από τα κρίσιμα ζητήματα που ξετυλίγονται σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, με αφορμή την αντιμετώπιση της πανδημίας ή και την οικολογική κρίση και με φόντο μια τεράστια αναδιοργάνωση και μετασχηματισμό, που κωδικά ονομάζεται «Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση», «Μεγάλη Επανεκκίνηση», «Ψηφιακός Κόσμος».
Από αυτό το φύλλο λοιπόν ξεκινάμε και φιλοξενούμε απόψεις, γνώμες και αναλύσεις. Από ανθρώπους που διαισθάνονται ότι κάτι πολύ σημαντικό συμβαίνει, που θεωρούν και διαπιστώνουν ότι η διαχείριση της πανδημίας δεν γίνεται με γνώμονα την προστασία της υγείας, που θέλουν να υπάρξει μια αντίσταση στο νέο καθεστώς που εγκαθιδρύεται μέρα με την μέρα, που αναζητούν μια δημοκρατική αντισυστημική φωνή και κατεύθυνση, που δεν επιλέγουν μία από τις δύο στρατοπεδεύσεις: είτε την κυρίαρχη, καθεστωτική, συστημική (που έχει και την ευθύνη της διαχείρισης της πανδημίας), είτε τη σκληρή ανορθολογική-σκοταδιστική (που, όλως παραδόξως, ενισχύει και νομιμοποιεί την πρώτη). Ανάμεσα σε αυτές τις δύο στρατοπεδεύσεις υπάρχει μια ολόκληρη «θάλασσα» που αγωνιά, φοβάται, ελπίζει, αναζητά, υποχρεώνεται, τυραννιέται, καταπιέζεται και τελεί σε μεγάλη σύγχυση και δυσκολία.
Ο διάλογος που άνοιξε οφείλει να θίξει μια σημαντική πλευρά που είναι οι ιδιαιτερότητες και τα ειδικά χαρακτηριστικά που πήρε η πανδημική διαχείριση στην Ελλάδα, όπως επίσης και το τι συμβαίνει με τις οικολογικές καταστροφές σε σχέση με την «πράσινη οικονομία». Οφείλει, επίσης, να αναδείξει πώς το πολιτικό σύστημα διαπλέκεται με τα κομβικά αυτά ζητήματα.
Ο διάλογος, επομένως, έχει κάποιους στόχους: Καταρχήν αν έχει νόημα και βάθος η αντίσταση σε αυτά που συμβαίνουν. Αν μπορούν να εντοπιστούν τα νέα στοιχεία που φέρνει στην επιφάνεια η πανδημία και ο λόγος περί οικολογικής καταστροφής. Αν μπορούμε να μιλήσουμε για τομή, για στροφή, για μετασχηματισμό στην ίδια την πορεία του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Αν υπάρχει ζήτημα βιοηθικής και νέων σχέσεων ανάμεσα στους ανθρώπους, τη ζωή, τη φύση. Αν υπάρχει ανάγκη μιας μεγάλης ιδεολογικής και συνειδησιακής αλλαγής για την αντιμετώπιση των προκλήσεων και μεγάλων διλημμάτων της εποχής μας. Αν μπορούν να επισημανθούν ορισμένοι κεντρικοί άξονες αντίστασης και πάλης και, φυσικά, αν είναι αναγκαίο να υπάρξουν κινήματα για την απάντηση των μεγάλων θεμάτων που αντιμετωπίζουμε σε αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι της ανθρώπινης ιστορίας.
Σε γενικές γραμμές έχουμε ανάγκη από έναν διάλογο που να συμβάλλει σε έναν προσανατολισμό απέναντι σε μια δύσκολη και ρευστή κατάσταση, όπως και να υποβοηθά τη συσπείρωση ενός ευρέος φάσματος ανθρώπων που νοιώθουν ότι κάτι πρέπει να γίνει και δεν βλέπουν κάποια σοβαρή και εποικοδομητική προσπάθεια.
Στα «τεχνικά θέματα» χρειάζεται μια «οικονομία» στην έκταση των κειμένων. Θεωρούμε ότι σε μια σελίδα (1.000 λέξεις) ή το πολύ δύο σελίδες (2.000 λέξεις) του Δρόμου μπορούν να εκτεθούν συλλογισμοί ή να αναπτυχθεί μια επιχειρηματολογία γύρω από ένα θέμα.
