Η δήλωση του κ. Μητσοτάκη «Ο στόχος επετεύχθη. Πάμε παρακάτω», που έγινε αμέσως μετά την ψηφοφορία για τον νόμο περί «ισότητας στον γάμο», μοιάζει πολύ με εκείνο το (εφιαλτικό) «πάμε κι όπου βγει». Εκφράζει όμως και μια αλήθεια: υπάρχει και «παρακάτω», με την έννοια ότι η συστημική ατζέντα δεν περιλαμβάνει μόνο τον νόμο για την «ισότητα στο γάμο». Έχει και πολλά άλλα…
Η υπενθύμιση που έκανε ο Αντώνης Σαμαράς κατά τη συζήτηση για το επίμαχο νομοσχέδιο, ότι δηλαδή στην παρούσα Βουλή βρίσκονται μόνο 17 Συριζαίοι βουλευτές από όσους υπήρχαν στη Βουλή όταν ψηφίστηκε η συμφωνία των Πρεσπών, υποδηλώνει άλλη μια αλήθεια: ότι η εκτέλεση συμβολαίων επιφέρει ένα κόστος σε προσωπικό και πολιτικό επίπεδο (ας δούμε πού βρίσκεται σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν τόσο περήφανος για τη συμφωνία των Πρεσπών). Η εκτέλεση συμβολαίων έχει λοιπόν κόστος. Αλλά αυτό δεν απασχολεί καθόλου τα κέντρα που τα παραγγέλλουν και τα απαιτούν, ή πιέζουν μέσα από την εκτέλεσή τους για την επίτευξη στόχων εντός προθεσμιών. Διότι ο χρόνος τρέχει για όλους. Ιδιαίτερα για τη Δύση, που βρίσκεται σε αποδρομή και είναι αντιμέτωπη με μια κρίση η οποία οδηγεί σε μια ιστορική πορεία κατακερματισμού και απώλειας της ηγετικής θέσης που επέβαλλε με την παγκοσμιοποίηση και τα δίκτυά της. Η ενδόρρηξη συνολικά της Δύσης και του στρατοπέδου της είναι ένα γεγονός, μια διαδικασία που δεν επιτρέπεται να μην βλέπουμε – διότι καθορίζει μια σειρά από εξελίξεις σε παγκόσμιο, ηπειρωτικό και περιφερειακό επίπεδο.
Το «πάμε παρακάτω» δηλώνει πως υπάρχει επίγνωση ότι πολλά ακόμα πρέπει να προωθηθούν ώστε η Ελλάδα να έχει μια θέση στο υπό δοκιμασία Δυτικό στρατόπεδο. Υπάρχει επίγνωση πως κι άλλα σημεία της ατζέντας πρέπει να υλοποιηθούν. Ίσως βέβαια να μην υπάρχει επίγνωση της ιδιαίτερα κρισιακής, ιστορικών διαστάσεων, υποχώρησης της Δύσης σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι ελληνικές ελίτ, γαντζωμένες στην αγκάλη της «συλλογικής Δύσης», νομίζουν ότι θα βρουν ένα απάγκιο σε μια περιοχή που συνταράσσεται από μεγάλα κύματα. Κοντόθωρη λογική, αλλά πάντως είναι αυτή που με ρεαλισμό και κυνισμό οδηγεί και προσανατολίζει τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ. Οφείλουν να προσαρμοστούν στο στρίμωγμα και την πορεία της «συλλογικής Δύσης», να δοκιμάζουν τα κύματα των κρίσεων που τη διαπερνούν (οικονομικές, ενεργειακές, κοινωνικές, πολιτικές, στρατιωτικές κ.λπ.).
Εκτελεστές συμβολαίων
Οφείλουν επίσης –αυτό είναι κρίσιμο– να εκτελούν συμβόλαια. Είτε αφορούν την «πράσινη μετάβαση», την «ψηφιακή μετάβαση», τον πόλεμο ενάντια στη Ρωσία και την ψήφιση των κυρώσεων, είτε αφορούν τα νέα μοντέλα κοινωνικής και ανθρωπολογικής μηχανικής που προωθούν για τον πιο αποτελεσματικό έλεγχο των πληθυσμών, είτε νέες μορφές εργασιακών σχέσεων και νορμών που απαιτούνται μέσα στην ανατίναξη εφοδιαστικών αλυσίδων ή αλυσίδων κερδοφορίας (με καταστροφή παραγωγικών κλάδων και αναδιάρθρωση ολόκληρων τομέων όπως ο αγροτοδιατροφικός), είτε ακόμα και άμεση συμμετοχή σε στρατιωτικές εκστρατείες της «συλλογικής Δύσης» σε νευραλγικές περιοχές.
Η ειδική προσαρμογή της Ελλάδας σε αυτή τη συστημική ατζέντα των μεγάλων παικτών της «συλλογικής Δύσης» είναι το ιδιαίτερο περιεχόμενο, και συνιστά τον όρο ύπαρξης του συστημικού μπλοκ πολιτικών δυνάμεων στη χώρα (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Πλεύση Ελευθερίας και Νέα Αριστερά). Οι δυνάμεις αυτές γνωρίζουν ότι αυτό το πλαίσιο πρέπει να υπηρετηθεί χωρίς ταλαντεύσεις, και κάθε μία συνιστώσα του συστημισμού στη χώρα προσπαθεί να βρει θέση και ρόλο εντός αυτού του πλαισίου. Χωρίς πολλές-πολλές τσιριμόνιες, χωρίς αστερίσκους.
Είναι γεγονός ότι το συστημικό στρατόπεδο, ευρισκόμενο σε διάσταση με την κοινωνία, έχει πολλή δουλειά, πολλά συμβόλαια να προωθήσει. Με ακροκεντρώο τρόπο, με απίθανους συνδυασμούς και συμπλεύσεις, με αναμορφώσεις και τροποποιήσεις του πολιτικού σκηνικού, με ειδικά μασάζ είτε στους κομματικούς-κοινοβουλευτικούς χώρους είτε γενικότερα προς κοινωνικές ομάδες που αντιδρούν, και συνολικά στην κοινωνία. Ας δούμε μερικά παραδείγματα των προς προώθηση συμβολαίων:
Οι ελληνικές ελίτ, γαντζωμένες στην αγκάλη της «συλλογικής Δύσης», νομίζουν ότι θα βρουν ένα απάγκιο σε μια περιοχή που συνταράσσεται από μεγάλα κύματα. Κοντόθωρη λογική, αλλά πάντως είναι αυτή που τις οδηγεί και τις προσανατολίζει
Ο «στρατηγικός διάλογος ΗΠΑ-Ελλάδας» και οι δεσμεύσεις που απορρέουν από αυτόν
Στις 9 Φεβρουαρίου ελληνική αντιπροσωπεία υπό τον υπουργό Εξωτερικών κ. Γεραπετρίτη συναντήθηκε στην Ουάσιγκτον με αμερικανική αντιπροσωπεία υπό τον Μπλίνκεν. Ο κ. Γεραπετρίτης συνοδευόταν από στενούς συνεργάτες του: την υφυπουργό κα Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, επιφορτισμένη με όλο τον «διάλογο» στα ελληνοτουρκικά, τον κ. Κ. Φραγκογιάννη, υπεύθυνο οικονομικής διπλωματίας και εξωστρέφειας (κοινώς μπίζνες), την υφυπουργό Ενέργειας κα Αλεξάνδρα Σδούκου, τον πρέσβη ε.τ. Ελ. Αγγελόπουλο, διευθυντή του διπλωματικού γραφείου του υπουργού Άμυνας, τον αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. Δ. Μάλλιο, και τον πρόεδρο του Ελληνικού Κέντρου Διαστήματος Γ. Δαγκλή. Η σύνθεση αυτή ομιλεί καθαρά και για το περιεχόμενου του «στρατηγικού διαλόγου»: στρατιωτικές υποθέσεις και αμερικάνικες απαιτήσεις, εξοπλιστικές συμφωνίες, ελληνοτουρκικά και προώθηση του «ειδυλλίου» με την Τουρκία, αμερικανικά οικονομικά συμφέροντα γύρω από ενέργεια και επενδύσεις σε ιδιαίτερους τομείς. Η ανάγνωση του κοινού ανακοινωθέντος δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας. Παρακάτω δίνουμε ορισμένα συγκεκριμένα αποσπάσματα, διότι εσκεμμένα λίγος λόγος έγινε για αυτά:
Περιφερειακά ζητήματα
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ελλάδα ανανέωσαν τη δέσμευσή τους για την προαγωγή της σταθερότητας, της ειρήνης και της ευημερίας στην Ευρώπη και την περιοχή, ιδίως μετά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου στο Ισραήλ, τις βίαιες ενέργειες των Χούθι που απειλούν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες της ναυτιλίας και της ναυσιπλοΐας στην Ερυθρά Θάλασσα, και τον συνεχιζόμενο πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας».
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες χαιρέτισαν τις συνεχείς επαφές μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένου του Πέμπτου Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας, της 7ης Δεκεμβρίου 2023 στην Αθήνα, και της υπογραφής της Διακήρυξης περί Σχέσεων Φιλίας και Καλής Γειτονίας Ελλάδας-Τουρκίας».
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ελλάδα προτίθενται να συνεχίσουν την προώθηση της περιφερειακής ολοκλήρωσης, του κράτους Δικαίου, των σχέσεων καλής γειτονίας, της σταθερότητας και της ασφάλειας στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου, καθώς και τη συνεργασία μέσω του σχήματος 3+1 (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και Ηνωμένες Πολιτείες)».
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξέφρασαν ικανοποίηση για την ανθρωπιστική βοήθεια της Ελλάδας στη Γάζα, την ισχυρή υποστήριξη προς το Ισραήλ, τη συμμετοχή της στην επιχείρηση Prosperity Guardian, και επαίνεσαν την Ελλάδα για τον ηγετικό της ρόλο στη νέα ναυτική επιχείρηση της Ε.Ε., EUNAVFOR Aspides».
«Οι δύο κυβερνήσεις συζήτησαν τη σημασία της στήριξης της Ουκρανίας, τονίζοντας την ακλόνητη δέσμευσή τους και τον σεβασμό των θεμελιωδών αρχών της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας όλων των χωρών».
Άμυνα και Ασφάλεια
«Προσβλέπουν δε στη συνέχιση της συνεργασίας για την προμήθεια αμυντικού εξοπλισμού, όπως τα μαχητικά F-35 και, στο πλαίσιο της EDA περί πλεονάζοντος υλικού, αεροσκάφη C-130H και μαχητικά πλοία τύπου LCS. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ελλάδα συζήτησαν για πιθανά αμοιβαία οφέλη από τον από κοινού σχεδιασμό και τη συμπαραγωγή φρεγατών κλάσης Constellation, συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών οφελών για τα ελληνικά ναυπηγεία και τη συνεργασία μεταξύ των οικοσυστημάτων αμυντικής καινοτομίας των δύο χωρών».
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες επαίνεσαν την Ελλάδα για την υπέρβαση της δέσμευσης που είχε αναλάβει στη Σύνοδο Κορυφής της Ουαλίας, δαπανώντας άνω του 3,5% του ΑΕΠ της για την άμυνα, με άνω του 45% αυτού του ποσού να χρησιμοποιείται για την αγορά σημαντικού εξοπλισμού και για τον εκσυγχρονισμό».
«Σε αυτό το πλαίσιο, χαιρέτισαν τα έργα βελτίωσης των υποδομών στη Σούδα, τη Λάρισα, την Αλεξανδρούπολη και άλλες περιοχές. Η Ελλάδα και οι Ηνωμένες Πολιτείες υπογράμμισαν τον αυξανόμενο αριθμό αμερικανικών δυνάμεων που συνεργάζονται σε κλίμα αλληλεγγύης με τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις μέσω συνδυασμένων πολυμερών εκπαιδεύσεων και ασκήσεων για την υποστήριξη της Συμμαχίας του ΝΑΤΟ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ελλάδα υπογράμμισαν τη στρατηγική σημασία του Λιμένος της Αλεξανδρούπολης ως ζωτικής σημασίας κόμβου υλικοτεχνικής υποστήριξης, ενέργειας και αλυσίδας εφοδιασμού».
Ενέργεια και Περιβάλλον
«Οι δύο χώρες τόνισαν τη συνέχιση της συνεργασίας τους στον τομέα της ενεργειακής ασφάλειας, υπογραμμίζοντας τον κοινό στόχο μεγαλύτερης περιφερειακής διασυνδεσιμότητας για τη διαφοροποίηση των οδών και των μορφών ενέργειας, συμπεριλαμβανομένων των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όπου η Ελλάδα έχει αναδειχθεί σε ευρωπαϊκό ηγέτη. Η συνεργασία για την ανάπτυξη υποδομών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην Ελλάδα αποτελεί κοινή προτεραιότητα για την ενίσχυση του μέλλοντος της Ελλάδας ως εξαγωγέα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, μεταξύ άλλων μέσω της πρωτοβουλίας Green Aegean».
Επιβολή του Νόμου και Αντιμετώπιση της Τρομοκρατίας
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ελλάδα συζήτησαν τη συνεχιζόμενη συνεργασία τους στον τομέα της επιβολής του νόμου, με αμφότερες να δεσμεύονται για αμοιβαία νομική συνδρομή, εκδόσεις, κοινή εκπαίδευση και ανταλλαγές θεμάτων για την αντιμετώπιση σύνθετων προκλήσεων, και έκαναν ανασκόπηση των επιτυχιών σε αυτούς τους τομείς».
Εμπόριο και Επενδύσεις
«Συζήτησαν για το δάνειο, ύψους 125 εκατομμυρίων δολαρίων, του Διεθνούς Οργανισμού Χρηματοδότησης Ανάπτυξης των ΗΠΑ (DFC) προς τα Ναυπηγεία ΟΝΕΧ Ελευσίνας, την πρώτη τέτοιου είδους συμφωνία στην Ελλάδα. Τα δύο έθνη αναγνώρισαν την οικονομική πρόοδο της Ελλάδας και τις συνεχιζόμενες προσπάθειές της για τη θεσμοθέτηση ενός μηχανισμού ελέγχου των άμεσων ξένων επενδύσεων, ο οποίος σχεδιάστηκε για την προστασία της εθνικής ασφάλειας της Ελλάδας και ως πύλης εισόδου στην Ευρώπη».
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχάρησαν την Ελλάδα για τον αριθμό-ρεκόρ τουριστών, ιδίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το 2023, και αναγνώρισαν τη σημασία αυτού του βασικού τομέα της οικονομίας για τη συνεχή οικονομική ανάπτυξη και την απασχόληση. Η Ελλάδα υπογράμμισε τη σημασία της κατοχύρωσης υψηλών επιπέδων αεροπορικής σύνδεσης για τη διατήρηση και ενίσχυση των διμερών τουριστικών ροών».
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες χαιρέτισαν τις δεσμεύσεις του Πρωθυπουργού, κ. Μητσοτάκη, για τη νομοθέτηση της ισότητας στον γάμο και τη συνέχιση της εφαρμογής του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την επέκταση της προστασίας των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στην Ελλάδα».
Πιο καθαρό από όσο φαίνεται στα αποσπάσματα που παραθέσαμε από το κοινό ανακοινωθέν, το οποίο συνυπογράφηκε με τις ΗΠΑ, δεν μπορεί να γίνει*.
Το πολιτικό σύστημα «πρέπει» να αμερικανοποιηθεί περαιτέρω, οι σχέσεις επιχειρήσεων, πρεσβειών, πολιτικών παραγόντων πρέπει να ενισχυθούν και να απαλλαγούν από διάφορα ταμπού, η λειτουργία των κομμάτων επίσης…
Συνέχεια παραδειγμάτων της συστημικής ατζέντας και του «πάμε παρακάτω»
Ένα άλλο μεγάλο «πακέτο» αναδιαρθρώσεων, αλλά και σύμπλεξης μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων στην αγροτοδιατροφική φιλιέρα (που ακόμα ονομάζουμε «πρωτογενή τομέα»), προωθείται από βασικά κέντρα της παγκοσμιοποίησης – βλ. και τις ειδικές συζητήσεις φέτος στο Νταβός για το θέμα. Αυτό οδηγεί σε μεγάλες αναδιατάξεις της παραγωγικής δραστηριότητας και σε καταστροφή ορισμένων παραγωγικών στρωμάτων, όπως αυτών της κλασικής γεωργίας. Είναι σχεδόν αποφασισμένη η «αποαγροτοποίηση» της Ευρώπης, κι αυτό προκαλεί τις μεγάλες κινητοποιήσεις των αγροτών σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Η ελληνική κυβέρνηση, υπογράφοντας όλες τις σημαντικές αποφάσεις της Ε.Ε. και τον «επαναπροσανατολισμό με βάση τις ανάγκες της περιόδου» (έμφαση στη στρατιωτικοποίηση και ενίσχυση του πολέμου στην Ουκρανία, αναπροσανατολισμός των ροών του Ταμείου Ανάπτυξης και Ανθεκτικότητας), αδιαφορεί για την ελληνική ύπαιθρο, την ερήμωση ολόκληρων περιοχών, τη μετανάστευση προς το εξωτερικό. Και την ίδια στιγμή συνάπτει ειδικές συμφωνίες με χώρες για εισαγωγή εργατικού δυναμικού σε ορισμένους γεωργικούς και τουριστικούς χώρους. Η εγκατάλειψη της αγροτιάς, αλλά και η μείωση της σημασίας της στη μεταπρατική οικονομία της χώρας, είναι ένα επιδιωκόμενο και προωθούμενο σχέδιο παλιότερα των ΕΟΚικών και τώρα των Ευρωενωσιακών κύκλων. Το σχέδιο αυτό εφαρμόστηκε με ζήλο από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις.
Η Ελλάδα θα μετατραπεί σε κόμβο ενεργειακό, διαμετακομιστικό, τουριστικό, σε κόμβο διαφόρων «δραστηριοτήτων», και θα φορτωθεί με όλα τα «παράγωγα» της λεγόμενης πράσινης μετάβασης (δηλαδή τερατώδεις ανεμογεννήτριες, τεράστιες στρεμματικές εκτάσεις με φωτοβολταϊκά). Θα παράγει ορισμένα φάρμακα και νοσοκομειακό υλικό που θα εξάγονται, ενώ στο εσωτερικό θα συνεχίζεται η αποδιάρθρωση του δημόσιου τομέα υγείας και η ιδιωτικοποίηση. Όλες οι υποδομές θα αποδυναμωθούν και θα εγκαταλειφθούν, εκτός από αυτές που είναι απαραίτητες για τον μεταπρατικό κόσμο και τα ξένα πολυεθνικά μεγαθήρια: λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμοι κ.λπ. Παιδεία, υγεία, μεταφορές, συγκοινωνίες που αφορούν τον γενικό πληθυσμό θα ρημάζουν. Μεγάλες επιχειρήσεις αφαίμαξης, λεηλασίας και αρπαγής σε επίπεδο μισθών, διατροφής και στέγης είναι σε εξέλιξη από funds, αλυσίδες σούπερ μάρκετ και ΣΕΒ.
Το πολιτικό σύστημα «πρέπει» να αμερικανοποιηθεί περαιτέρω και σε μεγαλύτερο βαθμό. Οι σχέσεις επιχειρήσεων, πρεσβειών, πολιτικών παραγόντων πρέπει να ενισχυθούν και να απαλλαγούν από διάφορα ταμπού. Η λειτουργία των κομμάτων επίσης. Νέοι τρόποι λειτουργίας και οργάνωσης, νέοι (πιο ψηφιακοί) τρόποι ανάδειξης και εκλογής, πρέπει να κυριαρχήσουν σε όλα τα επίπεδα. Ο δημόσιος χώρος να πάψει να έχει τη μορφή που είχε μέχρι σήμερα. Η «ανοικτή κοινωνία» και το «ελληνικό όνειρο» κινούνται σε αμερικάνικη τροχιά…
Πού οδηγεί η συστημική ατζέντα;
Μόνο ερωτήματα: Σε τι είδους χώρα και τι είδους κοινωνία θα μετατραπεί η Ελλάδα μετά την υλοποίηση αυτής της «ατζέντας»;
Τι κυριαρχία και τι επικράτεια θα έχει η κρατική οντότητα Ελλάδα μετά από τις αναταράξεις που προαναγγέλλονται και τους Δυτικούς σχεδιασμούς για την περιοχή μας; Τι θα έχει απομείνει και πόση Ελλάδα θα υπάρχει; Και ό,τι θα υπάρχει από αυτήν, σε τι κατάσταση θα είναι; Είναι εντελώς εκτός ορίζοντος κίνδυνοι για την ακεραιότητα της χώρας; Θα αυξηθεί ή θα μειωθεί η δυνατότητα αποφάσεων και άσκησης κυριαρχίας από τη χώρα; Τι θα απομείνει από λαϊκή κυριαρχία, δημοκρατία και λαϊκό παράγοντα; Τι είδους κοινωνία θα έχουμε αν δεν προβληθεί αντίσταση απέναντι σε αυτήν την αναγγελλόμενη καταιγίδα του «πάμε παρακάτω», που επιβάλλει η συστημική ατζέντα; Πόση κοινωνία θα έχουμε, πόση αλληλεγγύη; Πόσο δημόσιο χώρο και πόσο πολιτισμό μας επιτρέπει η «συστημική ατζέντα»;
Οι απαντήσεις στα ερωτήματα δεν είναι προσωπικό ζήτημα του καθενός, δεν είναι «ατομικό δικαίωμα», δεν είναι θέμα «αυτοπροσδιορισμού», δεν είναι καν ζήτημα «συμπερίληψης». Η «συμπερίληψη» που προωθεί η συστημική ατζέντα αφήνει το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας απ’ έξω, αφήνει εντελώς εκτεθειμένη τη χώρα, οδηγεί σε μια μεγάλη συρρίκνωση σε όλους τους τομείς. Το μέλλον του Τόπου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την αντίσταση και τη νέα συνείδηση που θα σταθούν απέναντι στη συστημική ατζέντα.
* Ολόκληρο το ανακοινωθέν στην ιστοσελίδα του ΥΠΕΞ: www.mfa.gr/epikairotita/diloseis-omilies/koino-anakoinothen-strategikou-dialogou-epa-elladas-09022024.html
