Πριν πέντε χρόνια κυκλοφόρησε στη Γαλλία η «Γενεαλογία του αυταρχικού φιλελευθερισμού»[1]. Σε αυτό το βιβλίο του ο φιλόσοφος Γκρεγκουάρ Σαμαγιού εξηγεί πώς σταδιακά κατέστη δόγμα η «ανάγκη» στήριξης της αποκαλούμενης φιλελεύθερης οικονομίας σε ένα συγκεντρωτικό και αυταρχικό κράτος. Στο οποίο η δημοκρατία είναι απλώς μια βιτρίνα, που συνίσταται σε ένα εκλογικό τελετουργικό – που κι αυτού η έκβαση είναι με πολλούς τρόπους ασφυκτικά ελεγχόμενη. Σε αυτό το σύστημα του αυταρχικού φιλελευθερισμού η «δημοκρατία» είναι το προπέτασμα πίσω από το οποίο βασιλεύουν ανεμπόδιστα και εκτός κάθε ουσιαστικού κοινωνικού ελέγχου οι καπιταλιστές, οι ελίτ, δίχως να υποχρεώνονται πια να τηρούν «αναχρονιστικές» ισορροπίες ή να ανέχονται τη λαϊκή διαμαρτυρία.
Ο συγγραφέας δεν μιλά θεωρητικά. Στο έργο του παρουσιάζει πώς η πολιτική και επιχειρηματική τάξη των ΗΠΑ, καταρχήν, αντιμετώπισε την «κρίση κυβερνησιμότητας» και την απειλή των εξεγέρσεων και μαχητικών διαμαρτυριών από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1960 ως τη δεκαετία του 1970. Ήταν από τότε που ξεδιπλώθηκαν «νέοι τρόποι αποτελεσματικότερης διακυβέρνησης και ελέγχου του πληθυσμού», συστηματοποιήθηκε με τη βοήθεια επιστημόνων, διανοουμένων και νέων τεχνολογιών ο πόλεμος κατά των εργατικών και λαϊκών οργανώσεων, κατέστη αξίωμα η λεγόμενη «πρωτοκαθεδρία της αξίας των μετόχων» και αναπτύχθηκαν μορφές αντιμετώπισης του «ριζοσπαστικού ακτιβισμού», και εν τέλει το «ιερό» κέρδος εκθρόνισε την Πολιτική.
Η μακρονική Γαλλία πρωτοπορεί
Αυτά που έγραφε πριν πέντε χρόνια ο Σαμαγιού σήμερα θεσμοθετούνται όχι μόνο στον αγγλοσαξονικό κόσμο αλλά και στην καρδιά της «φιλελεύθερης» Ευρώπης – με την «πατρίδα των δικαιωμάτων του ανθρώπου», τη Γαλλία, να πρωτοπορεί στη διαγραφή δημοκρατικών κατακτήσεων και ελευθεριών που μέχρι πριν κάποια χρόνια θεωρούνταν απαραβίαστες. Δεν είναι τυχαίο ότι ο αντιδημοκρατικός κατήφορος που είχαν πάρει οι παλιότερες κεντροδεξιές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις, ιδίως από την εποχή των προέδρων Σαρκοζί και Ολάντ, μετατράπηκε σε κατρακύλα που ζαλίζει από τότε που οι ελίτ και η τραπεζοκρατία «κατασκεύασαν» τον Μακρόν και τον τοποθέτησαν στην προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Η απίστευτη καταστολή που εξαπέλυσε το καθεστώς Μακρόν ενάντια στο κίνημα πληβειακής διαμαρτυρίας των Κίτρινων Γιλέκων ήταν απλά το πρελούδιο μιας βαθιά αντιδραστικής, ακραία αυταρχικής και επιδεικτικά αλαζονικής διαχείρισης της εξουσίας. Η Γαλλία, με σύμπαντα τον αστισμό (και όχι μόνο…) σε όλες τις εκφάνσεις του να στηρίζει φανατικά και αδιάκοπα την αντιδημοφιλή μακρονική εξουσία, πέρασε από τον ακρωτηριασμό, την τύφλωση και τη φυλάκιση χιλιάδων απλών πολιτών από τις αφηνιασμένες δυνάμεις καταστολής, σε μια όλο και πιο ασφυκτική θεσμοθέτηση της μαζικής επιτήρησης της κοινωνίας. Η γενίκευση ξεκίνησε με πρόσχημα την πανδημία: η αρχική εθελοντική συμμετοχή των πολιτών σε μια ψηφιακή εφαρμογή παρακολούθησης της επιδημίας, κατέληξε στην υποχρεωτική επιβολή του «υγειονομικού πάσου» – δίχως το οποίο δεν επιτρεπόταν στους πολίτες να ασκήσουν μια σειρά συνταγματικά κατοχυρωμένες, υποτίθεται, θεμελιώδεις ελευθερίες τους.
Η πανδημία τελείωσε(;) αλλά, χάρη και στην «ψηφιακή μετάβαση», η συστηματική επιτήρηση του πληθυσμού με συστήματα βιομετρικού ελέγχου και μαζικής παρακολούθησης διαρκώς επεκτείνεται. Σημειώνει εύστοχα ο υπεράνω υποψίας Σιρίλ Νταλμόν, πρώην σύμβουλος στη γαλλική βουλή και νυν ερευνητής του Ινστιτούτου Τόμας Μορ, στην επίσης υπεράνω υποψίας συντηρητική εφημερίδα Le Figaro: «Οι πολλαπλές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης που βιώσαμε τα τελευταία χρόνια (κατά της τρομοκρατίας και για την προστασία της υγείας) μας έχουν διδάξει ένα πράγμα: ότι, όταν πρόκειται για τις ελευθερίες, η εξαίρεση έχει την ανησυχητική τάση να γίνεται κανόνας»[2]. Αυτά τα έγραψε ο Νταλμόν με αφορμή την υιοθέτηση, στις 23 Μαρτίου του τρέχοντος έτους, ενός νόμου που επιτρέπει τη χρήση αλγοριθμικής (βιομετρικής) βιντεοεπιτήρησης του γενικού πληθυσμού πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες που θα γίνουν στο Παρίσι τον Αύγουστο του 2024!
«Ευφυώς επιτηρούμενοι» Ολυμπιακοί Αγώνες
Αυτό το νομοθέτημα-έκτρωμα ψηφίστηκε χωρίς να «διαφημιστεί» και χωρίς πολλές αντιδράσεις, ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη το κίνημα ενάντια στη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση. Επεσήμαινε τότε ο Νταλμόν ότι «η κυβέρνηση μόλις προώθησε μια από τις πιο επικίνδυνες τεχνολογίες παρακολούθησης για τις θεμελιώδεις ελευθερίες», και πρόσθετε:
«Η βιομετρική βιντεοεπιτήρηση είναι ένα ακόμη βήμα προς την οικοδόμηση μιας ψηφιακής “κοινωνίας επιτήρησης” που δεν έχει ακόμη αποκληθεί ως τέτοια… Ενώ η “βαθμολόγηση” των πολιτών δεν είναι ακόμη στην ατζέντα (αν και το υγειονομικό πάσο έχει ντε φάκτο δημιουργήσει μια διάκριση μεταξύ “καλών” και “κακών” πολιτών), όλα τα εργαλεία που απαιτούνται για την επίτευξή της αναπτύσσονται σταδιακά στη χώρα μας: μαζικός εντοπισμός, ταυτοποίηση με κωδικούς QR, απαίτηση προηγούμενης εξουσιοδότησης για απλές καθημερινές ενέργειες, ενεργητική μαζική βιομετρική βιντεοεπιτήρηση. Τα εργαλεία εντοπισμού του πληθυσμού βασίζονται στις εξής προϋποθέσεις: ταυτοποίηση των ατόμων, γνώση των κινήσεων και των τρόπων μετακίνησής τους, των κοινωνικών αλληλεπιδράσεών τους και, εάν είναι απαραίτητο, του τόπου κατοικίας τους…
Με την ενεργητική βιομετρική βιντεοεπιτήρηση (που αποκαλείται και αυτοματοποιημένη βιντεοεπιτήρηση ή ευφυής βιντεοπροστασία) αλλάζουμε σαφώς διάσταση. Διότι τα συστήματα αυτά περιλαμβάνουν ευρεία βιομετρική επιτήρηση δημόσιων χώρων, παρακολούθηση μη φυσιολογικής συμπεριφοράς, παρακολούθηση σιλουετών ή ατόμων (αναγνώριση προσώπου), κινήσεων ανθρώπων ή ήχων (αναγνώριση φωνής). Πρέπει να πούμε ότι αυτός ο πειρασμός του ελέγχου και της παρακολούθησης διατρέχει σήμερα όλη τη Δύση. Αλλά στη Γαλλία γίνεται ιδιαίτερα εύκολος λόγω της θεσμικής ανισορροπίας που βλέπουμε να αυξάνεται εδώ και χρόνια, με ένα υπερσυγκεντρωτικό προεδρικό σύστημα και με την εξουδετέρωση των μηχανισμών ελέγχων και ισορροπιών: είτε στο Κοινοβούλιο, είτε στο Συμβούλιο του Κράτους, είτε στο Συνταγματικό Συμβούλιο, είτε στην Εθνική Επιτροπή Πληροφορικής και Ελευθεριών (CNIL) – η οποία σταδιακά εγκατέλειψε τον ρόλο του θεματοφύλακα των ελευθεριών και μετατράπηκε σε ένα είδος ρυθμιστικής αρχής για την αγορά δεδομένων»…
Η πανδημία τελείωσε(;) αλλά, χάρη και στην «ψηφιακή μετάβαση», η συστηματική επιτήρηση του πληθυσμού με συστήματα βιομετρικού ελέγχου και μαζικής παρακολούθησης διαρκώς επεκτείνεται
Το νέο εκτρωματικό νομοσχέδιο
Όπως αποδεικνύεται τώρα, το νομοθέτημα για τη μαζική βιντεοπιτήρηση των Γάλλων με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν απλά ένα τεστ από την πλευρά της εξουσίας. Αφού πέρασε χωρίς πολλές διαμαρτυρίες, η κυβέρνηση Μακρόν φέρνει πλέον ένα νομοσχέδιο ακόμα χειρότερο, και διόλου «προσωρινό». Βάσει αυτού, θα επιτρέπεται η εξ αποστάσεως ενεργοποίηση από τις «αρχές» (αστυνομία, μυστικές υπηρεσίες κ.λπ.) των καμερών και των μικροφώνων των κινητών τηλεφώνων –προοπτικά και άλλων «smart» συσκευών– πολιτών «ύποπτων» για αδικήματα τρομοκρατίας, παραβατικότητα ή οργανωμένο έγκλημα, εν αγνοία τους. Οι «αρχές» θα μπορούν έτσι να τους βλέπουν και να τους ακούν, χωρίς αυτοί να το γνωρίζουν, ακόμη και εάν βρίσκονται στο σπίτι τους, ή εάν συνομιλούν με τον δικηγόρο τους στο γραφείο του, κ.ο.κ.! Επίσης θα επιτρέπεται ο γεωγραφικός εντοπισμός σε πραγματικό χρόνο ενός «ύποπτου» πολίτη…
Αυτό το νομοσχέδιο έλαβε την πρώτη έγκριση από τη γαλλική Γερουσία στις 7 Ιουνίου. Οι τροποποιήσεις που πρότεινε το μέτωπο του Μελανσόν (NUPES), και στόχευαν να διαφυλάξουν στοιχειωδώς κάποιες θεμελιώδεις ελευθερίες, φυσικά απορρίφθηκαν από την ελέω εκλογικού νόμου κυβερνητική «πλειοψηφία». Όμως το έκτρωμα ανησύχησε ακόμη και την παραδοσιακή Κεντροδεξιά που, με τροπολογία που υπερψηφίστηκε και από αριστερούς γερουσιαστές, περιόρισε τη δυνατότητα χρήσης του γεωγραφικού εντοπισμού σε πολίτες ύποπτους για αδικήματα που τιμωρούνται με φυλάκιση τουλάχιστον δέκα ετών (έναντι πέντε ετών στο αρχικό κείμενο του νομοσχεδίου). Η κυβέρνηση Μακρόν και τα μιντιακά φερέφωνά της ισχυρίζονται ότι, πρώτον, οι «νομοταγείς» πολίτες δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Το δεύτερο επιχείρημα, το οποίο ο υπουργός Δικαιοσύνης Ερίκ Ντιπόν-Μορετί είχε το θράσος να αναπτύξει, είναι ότι… «οι τεχνικές αυτές εφαρμόζονται ήδη»! Κι άρα οι Γάλλοι πρέπει να είναι ευχαριστημένοι αφού η χρήση τους νομιμοποιείται αναδρομικά…
Ακόμη και χωρίς το… τεθωρακισμένο νομικό πλαίσιο που προωθεί τώρα ο Μακρόν, ήδη παρακολουθούνται εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που το μοναδικό τους έγκλημα ήταν ότι συμμετείχαν σε κινήματα διαμαρτυρίας
Όλοι εν δυνάμει «ύποπτοι»;
Όμως το πρόβλημα είναι πως η έννοια «νομοταγής» έχει περιοριστεί πολύ στη σημερινή Γαλλία: ακόμη και χωρίς το… τεθωρακισμένο νομικό πλαίσιο που προωθεί τώρα ο Μακρόν, οι κρατικές αρχές ήδη παρακολουθούν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που το μοναδικό τους έγκλημα ήταν ότι συμμετείχαν στο κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων, σε κινητοποιήσεις κατά της επιβολής του «υγειονομικού πάσου», στις διαδηλώσεις ενάντια στους ταμιευτήρες νερού κ.λπ. Αυτά θεωρούνται σήμερα στη Γαλλική Δημοκρατία «παραβατικότητα», «τρομοκρατία» ή και «οργανωμένο έγκλημα»! Χαρακτηριστικό παράδειγμα η προσπάθεια να τεθεί εκτός νόμου το κίνημα «Οι Εξεγέρσεις της Γης», αφού ο τραυματισμός εκατοντάδων διαδηλωτών στο Σεντ-Σολίν από πλαστικές σφαίρες, χημικά κ.λπ. δεν άρκεσε για να τρομοκρατηθούν οι πολίτες[3].
Εξίσου χαρακτηριστική του θεσμοποιημένου πλέον αυταρχισμού και η πρόσφατη απαγόρευση μιας σειράς διαδηλώσεων, ο «πάγος» στη γαλλική βουλή, στην οποία επιτρέπεται να συζητά μόνο ό,τι επιτρέπει η εκτελεστική εξουσία, οι εν ψυχρώ δολοφονίες δήθεν «παραβατικών» νέων από ένστολους Ράμπο κ.ο.κ. Δεν είναι τυχαίο (αλλά οπωσδήποτε είναι εντυπωσιακό, δεδομένου ότι μιλάμε για την «πατρίδα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων») πως οι εκπρόσωποι του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ εξέφρασαν την ανησυχία τους για την «έλλειψη αυτοσυγκράτησης στη χρήση βίας» κατά των διαδηλωτών, και κάλεσαν την κυβέρνηση Μακρόν να πάψει να χρησιμοποιεί μια «ρητορική που ποινικοποιεί όσους αγωνίζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το περιβάλλον»[4]. Υπενθυμίζεται ότι ο Ζ. Νταρμανέν, υπουργός Εσωτερικών του Μακρόν, έχει ανακηρύξει σε εσωτερικό εχθρό την Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και τους «ακροαριστερούς διανοούμενους-τρομοκράτες»!
[1] «Société ingouvernable, une généalogie du libéralisme autoritaire», του Grégoire Chamayou, εκδόσεις La fabrique, 2018.
[2] www.lefigaro.fr (31/3/2023).
[3] «Ο ξεσηκωμός της πληβειακής Γαλλίας» (φύλλο 632)
[4] www.ohchr.org (15/6/2023).
Οι νομικοί εξανίστανται
Ακόμη και το γαλλικό Συμβούλιο του Κράτους στη σχετική γνωμάτευσή του εκτιμά ότι το νομοσχέδιο που επιτρέπει την εξ αποστάσεως ενεργοποίηση ψηφιακών συσκευών για την οπτική και ηχητική παρακολούθηση και καταγραφή πολιτών «μπορεί να παραβιάσει σημαντικά το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή» (αν και δεν τολμά να προτείνει την απόρριψη του εκτρωματικού νομοθετήματος…). Ο Δικηγορικός Σύλλογος του Παρισιού, αντίθετα, με ομόφωνη απόφασή του καταγγέλλει το νομοσχέδιο ως αντίθετο προς το γαλλικό Σύνταγμα και τις σχετικές ευρωπαϊκές συμβάσεις:
«Το Συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου εκφράζει τη λύπη του για την έλλειψη διαβούλευσης από την κυβέρνηση, η οποία προτείνει ουσιαστικές τροποποιήσεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας που θα ενισχύσουν τις εξουσίες των ανακριτών και της Εισαγγελίας εις βάρος του σεβασμού της ιδιωτικής ζωής και των θεμελιωδών εγγυήσεων των δικαιωμάτων υπεράσπισης. Ειδικότερα, το Συμβούλιο σημειώνει με λύπη ότι οι νυχτερινές έρευνες σε κατοικίες έχουν επεκταθεί κατά τρόπο που καθιστούν ανύπαρκτη την αρχή της απαγόρευσής τους. […] Η νέα δυνατότητα εξ αποστάσεως ενεργοποίησης οποιασδήποτε ηλεκτρονικής συσκευής, συμπεριλαμβανομένου του κινητού τηλεφώνου οποιουδήποτε προσώπου σε οποιοδήποτε χώρο, με σκοπό την καταγραφή ήχου και εικόνας, συνιστά μια ιδιαίτερα σοβαρή παραβίαση της ιδιωτικής ζωής που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από την προστασία της δημόσιας τάξης. Επιπλέον, το σχέδιο νόμου δεν απαγορεύει τη συλλογή και ακρόαση των συνομιλιών μεταξύ δικηγόρων και πελατών τους στο γραφείο τους, παρόλο που απαγορεύεται η απομαγνητοφώνησή τους. Αυτό αποτελεί απαράδεκτη παραβίαση του επαγγελματικού απορρήτου και των δικαιωμάτων υπεράσπισης. Οι διατάξεις αυτές αντιβαίνουν το Σύνταγμα, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, και τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης»[1].
Αυτά όμως η μακρονική εξουσία και το βαθύ κράτος των γαλλικών ελίτ τα ακούει βερεσέ… Στη φωτογραφία, κινητοποίηση του Δικηγορικού Συλλόγου του Παρισιού υπό το τρίπτυχο: «Οι πολίτες σε κίνδυνο – Η δικαιοσύνη υπό απειλή – Οι δικηγόροι αγανακτισμένοι».
[1] www.avocatparis.org (17/5/2023).
Κάνε το όπως οι Γάλλοι…
ΠΟΛΩΝΙΑ: Η πολωνική κυβέρνηση, μαζί με αυτήν της Ουγγαρίας, αποτελούσε για χρόνια το «μαύρο πρόβατο» της Ε.Ε. – η οποία κατηγορούσε τη Βαρσοβία για αυταρχικό κατήφορο, αντιδημοκρατική εκτροπή, παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη κ.λπ. Τώρα οι τόνοι έχουν πέσει, αφού η Πολωνία έχει αναδειχθεί σε ένα από τα πλέον πολεμοχαρή κράτη μέλη (αντίθετα η Ουγγαρία, που «κάνει νερά», παραμένει στο στόχαστρο). Παρ’ όλα αυτά οι λεγόμενοι ευρωπαϊστές στο εσωτερικό της χώρας, π.χ. το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης «Συνασπισμός Πολιτών» (επικεφαλής του οποίου είναι ο γνωστός μας Ντόναλντ Τουσκ, πρώην επικεφαλής του Συμβουλίου της Ε.Ε.), κατήγγελλαν από την αρχή του χρόνου ότι η «κυβέρνηση προετοιμάζει ένα νομοσχέδιο για να συνεχιστεί η μεγάλης κλίμακας παρακολούθηση των Πολωνών»[1]. Πράγματι, ένα κυβερνητικό νομοσχέδιο προωθεί τη διευκόλυνση της ηλεκτρονικής παρακολούθησης των πολιτών από τις αρχές, δίνοντας στις διωκτικές υπηρεσίες πρόσβαση στην ηλεκτρονική αλληλογραφία των πολιτών και στις συνομιλίες τους σε διαδικτυακές πλατφόρμες συζήτησης. Σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα του EURACTIV, στην πράξη αυτό ήδη συμβαίνει, αφού «μόνο το 2021 οι αρχές είχαν πρόσβαση στα τηλεπικοινωνιακά δεδομένα των Πολωνών 1,82 εκατομμύρια φορές»… Τώρα οι πάροχοι ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, αλλά και το Messenger, το WhatsApp κ.λπ. θα πρέπει να αποθηκεύουν τα ηλεκτρονικά μηνύματα και τις συνομιλίες των πολιτών, ώστε οι αρχές να έχουν πρόσβαση σε αυτά όποτε το επιθυμήσουν. Επιπλέον, ο πρόεδρος της Υπηρεσίας Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών θα δικαιούται να μπλοκάρει τις επικοινωνίες που θεωρεί επικίνδυνες για το κράτος! Λίγο ακόμη και η «αυταρχική Πολωνία» θα καταντήσει όχι Βόρεια Κορέα αλλά… Γαλλία.
ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Το 2016, το βρετανικό κοινοβούλιο ψήφισε τον «νόμο για τις εξουσίες έρευνας». Πίσω από αυτό το φαινομενικά κοινότυπο όνομα κρύβεται ένας νόμος που αρκετές ενώσεις νομικών και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων περιγράφουν ως έναν από τους πιο δρακόντειους νόμους παρακολούθησης στον κόσμο. Συγκεκριμένα, η νομοθεσία προέβλεπε τη δημιουργία «αρχείων σύνδεσης στο Διαδίκτυο»: οι πάροχοι υπηρεσιών ίντερνετ υποχρεούνται να διατηρούν αρχεία καταγραφής της διαδικτυακής περιήγησης που κάνει κάθε πελάτης τους, και να τα έχουν διαθέσιμα για την αστυνομία. Το ίδιο πρέπει να γίνεται από κάθε εταιρία που παρέχει εφαρμογές για smartphone. Τώρα αποκαλύπτεται ότι το σύστημα αυτό, το οποίο έχει πλέον ξεπεράσει την πειραματική του φάση, αναπτύσσεται με απόλυτη διακριτικότητα και σε μαζική κλίμακα[2]…
ΗΠΑ: Πρόσφατα δημοσιεύματα επιβεβαιώνουν ένα κοινό μυστικό, ότι δηλαδή «το FBI εξακολουθεί να κατασκοπεύει τακτικά τις επικοινωνίες των πολιτών»[3]. Συγκεκριμένα, η δημοσιοποίηση ενός δικαστικού εγγράφου, αν και βαριά λογοκριμένου, έκανε γνωστό ότι τα τελευταία τρία χρόνια «συνεχίζει να χρησιμοποιείται μαζικά εναντίον Αμερικανών πολιτών ένα πρόγραμμα παρακολούθησης που σχεδιάστηκε για την καταπολέμηση των ξένων απειλών» από το FBI και την NSA. Συγκεκριμένα, το FBI υπέβαλε 278.000(!) αιτήσεις παρακολούθησης πολιτών των ΗΠΑ οι οποίοι εντοπίστηκαν να συμμετέχουν στο κίνημα Black Lives Matter, στην εισβολή οπαδών του Τραμπ στο Καπιτώλιο και σε άλλες κινητοποιήσεις που «ενόχλησαν» τον πρόεδρο ή/και την ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ – ή ακόμη και πολίτες που ενίσχυσαν οικονομικά «περιθωριακούς» υποψήφιους για το Κογκρέσο των ΗΠΑ [στη φωτογραφία, διαδήλωση έξω από τον Λευκό Οίκο ενάντια στις μαζικές παρακολουθήσεις].
Όπως επισημαίνει το Electronic Frontier Foundation (ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που υπερασπίζεται τις πολιτικές ελευθερίες στον ψηφιακό κόσμο), «το FBI αποτυγχάνει σταθερά να συμμορφώνεται με τα βασικά όρια που εμποδίζουν τους πράκτορές του να έχουν πρόσβαση στις επικοινωνίες των ανθρώπων χωρίς ένταλμα»[4]. Η υποδομή για την παρακολούθηση των Αμερικανών βασίστηκε σε πρόγραμμα για την επιτήρηση ξένων μυστικών υπηρεσιών και «ύποπτων» αλλοδαπών! Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που η παρακολούθηση Αμερικανών πολιτών θεωρείται παράτυπη, αφού τελικά εξομοιώνονται με ξένους τρομοκράτες και πράκτορες και παρακολουθούνται ως τέτοιοι, απλώς επειδή συμμετέχουν σε διαμαρτυρίες που δεν αρέσουν στην κεντρική εξουσία. Επιπλέον, στα τέλη του 2022 ήρθε στη δημοσιότητα μια εσωτερική έκθεση της NSA από το 2016, που παραδεχόταν ότι πράκτορές της «παραβίασαν πολυάριθμους κανόνες» παρακολουθώντας μαζικά τις προσωπικές επικοινωνίες πολιτών. Φυσικά η εν λόγω έκθεση κρύφτηκε σε ένα συρτάρι και η «δουλειά» συνεχίστηκε! Μεταξύ άλλων, ο Δημοκρατικός γερουσιαστής Ρον Γουάιντεν χαρακτήρισε αυτές τις πρακτικές ως «σοκαριστικές καταχρήσεις του νόμου»…
[1] www.euractiv.fr (20/1/2023).
[2] korii.slate.fr (17/5/2023).
[3] www.bfmtv.com (20/5/2023).
[4] www.eff.org (22/5/2023).
