Με αυτό τον τίτλο, σχολίασα «εν θερμώ» στο μπλογκ μου το άθλιο κείμενο των «32». Όσο οι μέρες περνούν, το κείμενό μου, μου φαίνεται όλο και πιο… ήπιο!
Έγραφα, ανάμεσα σε άλλα: «…Θλιβερή συνύπαρξη κρατικοδίαιτων διανοούμενων, βολεμένων με μισθούς και επιμίσθια, διορισμένων από την κυβέρνηση, αρθρογράφων (για να βγάζουν το κάτι τις τους) σε εκδοτικά συγκροτήματα της διαπλοκής, αναθεωρητών της ιστορίας που έχουν γίνει απολογητές των δοσιλόγων της Κατοχής, καλλιτεχνών που ζουν με μεγάλες κρατικές παραγγελίες, εκλεκτών παιδιών του «εκσυγχρονισμού» που οδήγησε τη χώρα στο χείλος της καταστροφής…
Αυτοί, όντως, «μαζί τα φάγανε» για να θυμηθούμε το φίλο τους, τον κύριο Πάγκαλο…
“Αριστεροί” στη μεταπολίτευση, όταν ήταν της μόδας. ΠΑΣΟΚ το ‘81. Πρώτο τραπέζι στα δείπνα του Παπανδρέου στην “αλλαγή”. Αντι-ΠΑΣΟΚ το ‘89. “Εκσυγχρονιστές” με το Σημίτη. “Επανιδρυτές” του κράτους με τον Καραμανλή. “Σοσιαλιστές” με τον Γιωργάκη. “Μνημονιακοί” και “αντιλαϊκιστές”, αυτόκλητοι “σωτήρες της πατρίδας” σήμερα, δίπλα σε μεγάλες προσωπικότητες όπως ο Καρατζαφέρης, η Ντόρα Μπακογιάννη, ο πρόεδρος του ΣΕΒ, οι μεγαλοεκδότες, τα παπαγαλάκια του Mega και του Σκάι…
Κρίμα που ανάμεσά τους υπάρχουν και άνθρωποι πραγματικής αξίας… Κρίμα που κάποιοι από αυτούς κάποτε έχτισαν τις δικές μας ευαισθησίες και μας έφτιαξαν αυτό που είμαστε σήμερα…».
Τα κανάλια παραχωρούν πρόθυμα το χρόνο τους σε εκπροσώπους των 32…
Πρώτος, στο δελτίο της ΝΕΤ (παράξενο!), επιστρατεύτηκε ο Απόστολος Δοξιάδης. Παραληρώντας υπέρ του Μνημονίου, κατέταξε όσους το αντιστρατεύονται σε δύο κατηγορίες. Σε εκείνους που δεν το… κατάλαβαν και σ’ εκείνους που το πολεμούν για… ιδιοτελείς σκοπούς.
Ο δεύτερος που απόλαυσα (πάλι στη ΝΕΤ) ήταν ο Γ. Γιατρομανωλάκης. Βλέποντάς τον κι ακούγοντάς τον κατανόησα τι θα πει «έχω χάσει την επαφή με την πραγματικότητα», τι θα πει έπαρση κι αφ’ υψηλού θέαση του «πτωχού λαού». Μας κουνούσε το δάχτυλο να συνετιστούμε, να συναινέσουμε στο βιασμό μας… Είπε και τις συνήθεις μπούρδες (συγχωρήστε μου την έκφραση) για το πόσο κατανοεί τους Αγανακτισμένους στο Σύνταγμα, μόνο που δεν… κατανόησε ότι όλοι είναι ενωμένοι κάτω από ένα σύνθημα: Όχι στο Μνημόνιο! Δεν μπορώ παρά να θυμηθώ τι γράφαμε πριν από έναν ακριβώς χρόνο -7 Ιουνίου 2010- σε αυτήν εδώ τη στήλη (πρωταγωνιστής ο Θ. Βαλτινός που… συμπτωματικά είναι ένας από τους 32).
«…Σιγά-σιγά, από τότε που ο Θανάσης Βαλτινός φρόντισε να αναβαπτιστεί στα Εθνικά Ιδεώδη με την Ορθοκωστά, το παράδειγμα του πολλοί ακολούθησαν…
Ο παλιός κυνηγημένος, αριστερός διανοούμενος, έδωσε τη θέση του στο συνδαιτημόνα της εξουσίας. Θυμόσαστε το περίφημο δείπνο που είχε παραθέσει ο Ανδρέας Παπανδρέου στους διανοουμένους και τους καλούσε να τον “αμφισβητήσουν”; Μάλλον τους άρεσε πολύ το φαγητό!
Ο κόσμος στους δρόμους και εκείνοι σε Επιτροπές και Ιδρύματα, σε Ευρωπαϊκά Προγράμματα να ανακαλύπτουν πως οι “Νόμοι της Αγοράς” συμβάλλουν στην καλλιτεχνική δημιουργία (“και ο Μότσαρτ κατά παραγγελία έγραψε τα καλύτερα έργα του”). Έτσι η σιωπή τους γίνεται αληθινός χρυσός: Για τους ίδιους…».
Από τη σιωπή πέρασαν στην κατάφαση. Προφανώς η στήριξη της εξουσίας στις δύσκολες ώρες θα δώσει ακόμη περισσότερους… καρπούς. Για τη σωτηρία της πατρίδας, βεβαίως. Μην αμφιβάλλετε!
Αυτοί, όντως, «μαζί τα φάγανε» για να θυμηθούμε το φίλο τους, τον κύριο Πάγκαλο…
“Αριστεροί” στη μεταπολίτευση, όταν ήταν της μόδας. ΠΑΣΟΚ το ‘81. Πρώτο τραπέζι στα δείπνα του Παπανδρέου στην “αλλαγή”. Αντι-ΠΑΣΟΚ το ‘89. “Εκσυγχρονιστές” με το Σημίτη. “Επανιδρυτές” του κράτους με τον Καραμανλή. “Σοσιαλιστές” με τον Γιωργάκη. “Μνημονιακοί” και “αντιλαϊκιστές”, αυτόκλητοι “σωτήρες της πατρίδας” σήμερα, δίπλα σε μεγάλες προσωπικότητες όπως ο Καρατζαφέρης, η Ντόρα Μπακογιάννη, ο πρόεδρος του ΣΕΒ, οι μεγαλοεκδότες, τα παπαγαλάκια του Mega και του Σκάι…
Κρίμα που ανάμεσά τους υπάρχουν και άνθρωποι πραγματικής αξίας… Κρίμα που κάποιοι από αυτούς κάποτε έχτισαν τις δικές μας ευαισθησίες και μας έφτιαξαν αυτό που είμαστε σήμερα…».
Τα κανάλια παραχωρούν πρόθυμα το χρόνο τους σε εκπροσώπους των 32…
Πρώτος, στο δελτίο της ΝΕΤ (παράξενο!), επιστρατεύτηκε ο Απόστολος Δοξιάδης. Παραληρώντας υπέρ του Μνημονίου, κατέταξε όσους το αντιστρατεύονται σε δύο κατηγορίες. Σε εκείνους που δεν το… κατάλαβαν και σ’ εκείνους που το πολεμούν για… ιδιοτελείς σκοπούς.
Ο δεύτερος που απόλαυσα (πάλι στη ΝΕΤ) ήταν ο Γ. Γιατρομανωλάκης. Βλέποντάς τον κι ακούγοντάς τον κατανόησα τι θα πει «έχω χάσει την επαφή με την πραγματικότητα», τι θα πει έπαρση κι αφ’ υψηλού θέαση του «πτωχού λαού». Μας κουνούσε το δάχτυλο να συνετιστούμε, να συναινέσουμε στο βιασμό μας… Είπε και τις συνήθεις μπούρδες (συγχωρήστε μου την έκφραση) για το πόσο κατανοεί τους Αγανακτισμένους στο Σύνταγμα, μόνο που δεν… κατανόησε ότι όλοι είναι ενωμένοι κάτω από ένα σύνθημα: Όχι στο Μνημόνιο! Δεν μπορώ παρά να θυμηθώ τι γράφαμε πριν από έναν ακριβώς χρόνο -7 Ιουνίου 2010- σε αυτήν εδώ τη στήλη (πρωταγωνιστής ο Θ. Βαλτινός που… συμπτωματικά είναι ένας από τους 32).
«…Σιγά-σιγά, από τότε που ο Θανάσης Βαλτινός φρόντισε να αναβαπτιστεί στα Εθνικά Ιδεώδη με την Ορθοκωστά, το παράδειγμα του πολλοί ακολούθησαν…
Ο παλιός κυνηγημένος, αριστερός διανοούμενος, έδωσε τη θέση του στο συνδαιτημόνα της εξουσίας. Θυμόσαστε το περίφημο δείπνο που είχε παραθέσει ο Ανδρέας Παπανδρέου στους διανοουμένους και τους καλούσε να τον “αμφισβητήσουν”; Μάλλον τους άρεσε πολύ το φαγητό!
Ο κόσμος στους δρόμους και εκείνοι σε Επιτροπές και Ιδρύματα, σε Ευρωπαϊκά Προγράμματα να ανακαλύπτουν πως οι “Νόμοι της Αγοράς” συμβάλλουν στην καλλιτεχνική δημιουργία (“και ο Μότσαρτ κατά παραγγελία έγραψε τα καλύτερα έργα του”). Έτσι η σιωπή τους γίνεται αληθινός χρυσός: Για τους ίδιους…».
Από τη σιωπή πέρασαν στην κατάφαση. Προφανώς η στήριξη της εξουσίας στις δύσκολες ώρες θα δώσει ακόμη περισσότερους… καρπούς. Για τη σωτηρία της πατρίδας, βεβαίως. Μην αμφιβάλλετε!
Κώστας Στοφόρος
Σχόλια
