Οι βεβαιότητες του επίσημου πολιτικού κόσμου ότι η «Τουρκία γυρίζει σελίδα» και ότι εμπεδώνεται κλίμα «ηπιότητας και συνεργασίας» διαψεύστηκαν παταγωδώς για άλλη μια φορά την περασμένη βδομάδα, χωρίς βέβαια να «ανοίξει μύτη» στην Αθήνα.
Ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας και Φυσικών Πόρων, Α. Μπαϊρακτάρ, πραγματοποίησε επίσκεψη στη Λιβύη την περασμένη βδομάδα στα πλαίσια συνόδου κορυφής για την Ενέργεια και την Οικονομία της Λιβύης, και συναντήθηκε με κορυφαίους παράγοντες της λιβυκής κυβέρνησης.
Σε δηλώσεις του στα τουρκικά πρακτορεία ειδήσεων ο Τούρκος υπουργός διευκρίνισε ότι οι δύο πλευρές αποφάσισαν να επισπεύσουν τη συνεργασία τους για έρευνες υδρογονανθράκων σε περιοχές που ορίζονται από το παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο καθορισμού ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών, αλλά και του σχετικού μνημονίου συνεργασίας που υπογράφτηκε το 2022. Η απόφαση επίσπευσης της συνεργασίας στις έρευνες των δύο χωρών ελήφθη αμέσως μετά την επίσης μονομερή, εκ μέρους της Λιβύης, διακοίνωση στον ΟΗΕ καθορισμού συνορεύουσας ζώνης που εκτείνεται σε απόσταση 24 ναυτικών μιλίων προς τα βόρεια, με σημείο εκκίνησης τα 12 ναυτικά μίλια των χωρικών της υδάτων.
Θυμίζουμε ότι η Τουρκία και η Λιβύη κατέθεσαν στον ΟΗΕ το 2019 σύμφωνο οροθέτησης θαλάσσιας δικαιοδοσίας αποφασίζοντας μονομερώς ότι τα μεγάλα ελληνικά νησιά του Ν.Α. Αιγαίου (Ρόδος, Κάρπαθος κ.λπ.), αλλά και η ίδια η Κρήτη, δεν διαθέτουν ΑΟΖ και αναγνωρίζεται κυριαρχία μόνο επί των 6 ναυτικών μιλίων που είναι τα χωρικά ύδατα της χώρας στην περιοχή. Με τον τρόπο αυτό κλέβεται από την Ελλάδα θαλάσσια έκταση μεγαλύτερη από 33.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Τετελεσμένα στο πεδίο
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με τις δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Μπαϊρακτάρ έχουμε μια σημαντική αναβάθμιση των τουρκικών προκλήσεων. Δεν πρόκειται πια για λεκτικές απειλές περί «γαλάζιας πατρίδας» και ρηματική αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Όχι ότι και αυτού του είδους οι απειλές έχουν μικρή σημασία. Άλλωστε πριν λίγες μόνο ημέρες ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος, σε ομιλία του ενώπιον στελεχών της ΜΙΤ, επανέλαβε εμφατικά την «ισχυρή βούλησή μας να προστατεύσουμε τη “Γαλάζια Πατρίδα” μας από το Αιγαίο μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα και την Ανατολική Μεσόγειο», διευκρινίζοντας ότι «υπερασπιζόμαστε θαρραλέα τα συμφέροντα του έθνους μας κάνοντας τα σωστά βήματα την κατάλληλη στιγμή, τόσο στη διπλωματία όσο και σε στρατιωτικό πεδίο».
Και η «κατάλληλη στιγμή» επιτρέπει στην Τουρκία, παρά τις αμοιβαίες διακηρύξεις «φιλίας και συνεργασίας» που συνομολογήθηκαν στη συνάντηση των Αθηνών, να προχωρήσει σε μια έμπρακτη αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, εμφανίζοντας τη Λιβύη ως τη χώρα που παίρνει την πρωτοβουλία και την Τουρκία απλά να συνεργάζεται στη βάση των συμφωνιών των δύο χωρών.
Και αν ακόμα δεν έχουν διευκρινισθεί οι συντεταγμένες των τουρκολιβυκών ερευνών στα νότια της Κρήτης, δεν χωρά αμφιβολία ότι οι ιθύνοντες της Άγκυρας δεν θα χάσουν την ευκαιρία να προχωρήσουν σε έρευνες σε περιοχές που δυνητικά εμπίπτουν στην ελληνική ΑΟΖ. Άλλωστε οι σχεδιασμοί Ουάσιγκτον και Βερολίνου έχουν ξεκαθαρίσει ότι η ειρηνική διευθέτηση με «συνεκμετάλλευση» στο Αιγαίο συμβαδίζει με πλήρη παραίτηση της Αθήνας σε ό,τι αφορά τα δικαιώματά της στη Ν.Α. Μεσόγειο. Η αθηναϊκή ελίτ εθελόδουλα συναινεί με τις αποφάσεις των ατλαντικών συμμάχων, τηρώντας «σιγή ιχθύος» απέναντι σε Άγκυρα και Λιβύη, μη καταθέτοντας ούτε μια διαμαρτυρία στον ΟΗΕ για τον καθορισμό συνορεύουσας ζώνης της Λιβύης, ούτε για την πιο πρόσφατη απόφαση συνεργασίας Τουρκίας-Λιβύης. Ούτε καν απέναντι στη Λιβύη…
Όχι τυχαία, ο υπουργός Άμυνας Ν. Δένδιας σε συνέντευξή του σε τηλεοπτικό κανάλι, αφού διαπίστωσε ότι «έχουμε δει μια αλλαγή ύφους και μια αλλαγή συμπεριφοράς από την τουρκική πλευρά και είναι απολύτως καλοδεχούμενη», διευκρίνισε ότι «η Τουρκία παραμένει σταθερή σε θέσεις που η Ελλάδα δεν έχει καμία δυνατότητα να παραδεχθεί», για να καταλήξει: «Δεν εμπιστευόμαστε, παρακολουθούμε και αντιδρούμε ανάλογα με το κλίμα το οποίο υπάρχει».
Ε λοιπόν, φαίνεται ότι το κλίμα «δεν είναι κατάλληλο για αντιδράσεις». Τη στιγμή που η Τουρκία βομβαρδίζει καθημερινά αστικές υποδομές σε Συρία και Ιράκ, παραβιάζοντας κατάφωρα κάθε έννοια δικαίου με την ανοχή της διεθνούς κοινότητας, η ελληνική κυβέρνηση σιωπά όχι μόνο απέναντι στην Άγκυρα, αλλά ακόμα και απέναντι στην Τρίπολη της Λιβύης. Έτσι, για να μην διαταραχθούν τα συμφωνημένα…
