Του Γιώργου Γιαλούρη
- «Πολύ καλό μαχαίρι, δεν κάνει ακριβό».
- «Άσε μας ρε Μουσταφά να πιούμε έναν καφέ».
- «Βρε καλό σου λέω, κόβει χαρτί».
- «Βρε άντε από εδώ».
- «Αλήθεια λέει».
- «Δρόμο σου λέω. Δεν βλέπεις; Προσπαθούμε να πούμε έναν καφέ, να πούμε δυο κουβέντες εδώ με τον φίλο κι είσαι εσύ από πάνω μας».
- «Από πού το βούτηξες αυτό ρε;», παρενέβη ο δεύτερος.
- Ο μαυριδερός τυπάκος κινήθηκε με πλάγια βήματα προς την έξοδο του καφέ. «Εγώ δεν βούτηξα, αλήθεια λέει, μαχαίρι καλό, άμα δεν θέλει, μην πάρει».
- «Δεν βούτηξε λέει, αλλά το έβαλε στα πόδια!»
- «Άσε ρε μαλάκα να σπάσουμε λίγο πλάκα. Μου τον έδιωξες».
- «Γιατί, ήθελες μαχαίρι ρε μαλάκα;»
- «Μπορεί και να ‘θελα».
- «Μαλακίες. Όπως αυτές που μου έλεγες πριν».
- «Τι μαλακίες σου έλεγα πριν».
- «Ότι ο κόσμος πρέπει να οργανωθεί και να κατανοήσει το ταξικό του συμφέρον».
- «Ε, ναι, τι».
- «Τι, τι ρε μαλάκα; Τι, τι; Τι να οργανωθεί; Ποιος ρε μαλάκα; Ο κύριος “Πουλάει καλό μαχαίρι”; Γιατί δεν πουλάς λίγο Μαρξισμό σε αυτόν μόνο πήγες να σπάσεις πλάκα; Έχεις ρίξει μια ματιά γύρω σου να δεις τι συμβαίνει στον κόσμο; Τι σκατά να οργανώσεις ρε μαλάκα; Θα εμφυσήσεις ταξική συνείδηση σε ποιους; Στα πρεζόνια, τα σκατά, τους απατεώνες, σ’ αυτούς που γαμιούνται για να τα βγάλουν πέρα; Στις γυναίκες που μεγαλώνουν τα μούλικά τους και τις γαμάει και ο γείτονας για να έχουν ν’ αγοράσουν γάλα ή κάνα φρούτο μεσ’ το ζιζανιοκτόνο για το παιδί τους; Ποιους θα οργανώσεις;»
- «Γι’ αυτό σου λέω ότι χρειάζεται εκπαίδευση. Επιστημονική γνώση».
- «Ποια επιστημονική γνώση ρε φίλε; Με δουλεύεις; Κάνε μία βόλτα πιο κάτω. Πήγαινε εδώ λίγο πιο κάτω. Εκεί στο στενό θα δεις κάτι πιτσιρίκια ν’ ανεβοκατεβαίνουν σ’ ένα διαμέρισμα. Τα στέλνουν οι γονείς τους για να βγάλουν χαρτζιλίκι ρε μαλάκα. Πέντε πέντε τ’ ανεβάζουν πάνω, τα χαϊδολογάει ένας τραγόπαπας και τα πληρώνει με τα λεφτά του δίσκου που αφήνουν τα ζώα που πάνε στην εκκλησία για να σώσουν την ψυχή τους. Ποιους θα οργανώσεις, αυτά τα αποκαΐδια ή τους καλούς πιστούς; Ο καλύτερος από αυτούς θα περνούσε από πάνω σου κοιτώντας μην λερώσει τα παπούτσια του αν σε έβλεπε ξάπλα στον δρόμο. Ποιους θα οργανώσεις;»
- «Δεν είναι μόνο αυτοί».
- «Και ποιοι είναι; Οι τρελαμένοι στις πόλεις; Μόνο υστερία βλέπεις έξω. Σε πολυκατοικία δεν μένεις;»
- «Ναι».
- «Βγάζεις άκρη στην πολυκατοικία σου; Βγαίνει άκρη με τα κοινόχρηστα, τα φρεάτια, τα σκατά των σκύλων, τα πάρκινγκ και τις μαλακίες όλες; Ε; Βγαίνει; Εμ, είδες που σου λέω;».
- «Εκεί είναι σχεδόν όλοι τρελοί ρε».
- «Παντού έτσι είναι. Τρελοί από εδώ, Μουσταφάδες από εκεί, μαλάκες παρακεί, κωλοπαίδια που μεγαλώνουν και γίνονται σαν τα μούτρα των γονιών τους που το μόνο που σκέφτονται είναι πώς θα κάνουν την μπαγαποντιά, πώς θα τ’ αρπάξουν, να ξέρουν τους κατάλληλους ανθρώπους για να κάνουν δουλίτσες».
- «Δεν υπάρχουν μόνο αυτοί».
- «Ναι. Συμφωνώ, δεν υπάρχουν μόνο αυτοί. Αλλά όλοι οι υπόλοιποι στους οποίους αναφέρεσαι έχουν φύγει έξω και όσοι έχουν απομείνει αναγκάζονται να ζουν μέσα σε αυτή τη μαλακία και δεν φαίνονται πουθενά».
- «Εγώ σου μιλάω για ένα άλλο σύστημα που θα τα εξαλείψει αυτά».
- «Μου το γυρνάς στη θεωρία πάλι».
- «Δεν είναι θεωρία, υπάρχουν τα ιστορικά παραδείγματα».
- «Γάμησέ μας με τα ιστορικά παραδείγματα. Με το παράδειγμα το σημερινό τι θα γίνει ρε φίλε; Τι θα κάνουμε εδώ, ε; Τι θα κάνουμε;»
Σχόλια
