Εθελόδουλη θεσμική υποταγή της πολιτικής εξουσίας στις επιταγές του γαλλογερμανικού άξονα
Στο όνομα της διάσωσης του ευρώ και της τόνωσης (όπως οι ίδιοι λένε) της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, αποφάσισαν να εγκρίνουν ένα «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας», που υποτάσσει πλήρως και ουσιαστικά την πολιτική εξουσία των χωρών της Ευρωζώνης στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Σύνοδος Κορυφής και Κομισιόν).
Το Σύμφωνο αυτό, στο οποίο η κυβέρνηση Παπανδρέου προσχώρησε με τυμπανοκρουσίες, μεταξύ άλλων, επιτάσσει:
• Την ενίσχυση της οικονομικής διακυβέρνησης της Ε.Ε. και την επιπλέον κατοχύρωση του Συμφώνου Σταθερότητας και της Ενιαίας Εσωτερικής Αγοράς.
• Την κατοχύρωση των δημοσιονομικών κανόνων (ως έχουν) του Συμφώνου Σταθερότητας, με συνταγματική διάταξη ή με νόμο-πλαίσιο, την ακριβή διατύπωση των οποίων θα ελέγχει και θα εγκρίνει πριν από τη θέσπισή τους η Κομισιόν. Επιβάλλεται, δηλαδή, η συνταγματική κατοχύρωση των γνωστών ορίων της ΟΝΕ (3% του ΑΕΠ για τα ελλείμματα, 3% για τον πληθωρισμό και 60% του ΑΕΠ για το δημόσιο χρέος).
• Την υποβολή, κάθε χρόνο, από τον κάθε αρχηγό κράτους ή κυβέρνησης συγκεκριμένων εθνικών δεσμεύσεων, η υλοποίηση των οποίων θα παρακολουθείται το επόμενο 12μηνο από τη Σύνοδο Κορυφής της ευρωζώνης, με βάση σχετική έκθεση της Κομισιόν.
• Η πρόοδος των δεσμεύσεων αυτών θα παρακολουθείται από τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων με βάση δείκτες που θα καλύπτουν την ανταγωνιστικότητα, την απασχόληση, τη δημοσιονομική διατηρησιμότητα και τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα.
• Θα έχουμε, δηλαδή, κάθε χρόνο και για δεκάδες χρόνια την επιβολή ετήσιων ευρωπαϊκών μνημονίων και μια μόνιμη θεσμική διαδικασία ελέγχου, που μετατρέπει σε χώρα πλήρως υποτελή. Με έναν μάλιστα ιταμό τρόπο, οι επικυρίαρχοι της Ε.Ε. αξιώνουν από τον κ. πρωθυπουργό να πάει στις Βρυξέλλες στις 24 Μάρτη, έχοντας στα χέρια τις συγκεκριμένες δεσμεύσεις και μέτρα, για τα οποία θα ελεγχθεί το επόμενο 12μηνο.
• Αρκετοί δείκτες ελέγχου περιγράφονται ήδη στο Σύμφωνο και περιλαμβάνουν:
– Την εξέλιξη των μισθών και της παραγωγικότητας με σύγκριση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος και της εξέλιξής του στις άλλες χώρες της Ευρωζώνης.
– Την επανεξέταση του τρόπου καθορισμού των μισθών.
– Τη βιωσιμότητα των συντάξεων, της υγειονομικής περίθαλψης και των κοινωνικών παροχών.
– Την ευθυγράμμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος προς την εθνική δημογραφική κατάσταση και τον περιορισμό των συστημάτων πρόωρης συνταξιοδότησης.
– Τη διαμόρφωση κοινής ενιαίας βάσης φορολογίας επιχειρήσεων, την οποία η Κομισιόν προτίθεται να υποβάλει νομοθετική πρόταση κατά τις προσεχείς εβδομάδες.
Τα παραπάνω μέτρα και παρεμβάσεις αποτελούν μέρος μόνον των επιλογών του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας, το οποίο μετατρέπει τη χώρα μας σε χώρα υποτελή και υπό κηδεμονία για απροσδιόριστο χρόνο, ίσως για πολλές δεκάδες χρόνια, αν τα πράγματα εξελιχθούν όπως τα σχεδιάζουν.
Ταυτόχρονα, βέβαια, η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωζώνης δεν παρέλειψε να εκφράσει την ικανοποίησή της για τα εκτελούμενα προγράμματα ΔΝΤ/Ε.Ε. στην Ελλάδα και να υπογραμμίσει την αποφασιστικότητα με την οποία η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και την ταχεία ολοκλήρωση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης(!) της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, ύψους 50 δισ. ευρώ.
Όλα αυτά, συνιστούν το μεγαλύτερο πλήγμα στην εθνική ανεξαρτησία και τη λαϊκή κυριαρχία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Για την επιμήκυνση της εξόφλησης του 80% του δανείου των 110 δισ. ευρώ της τρόικας από 4,5 σε 7,5 χρόνια και τη μείωση του επιτοκίου κατά 1 περίπου μονάδα, δηλαδή για ένα «όφελος» 6 δισ. ευρώ, κατά τους δικούς τους υπολογισμούς, η κυβέρνηση Παπανδρέου εκχώρησε την πολιτική εξουσία στους εκπροσώπους του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και αποδέχτηκε την εκποίηση του δημόσιου πλούτου και των εδαφών της χώρας.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου αποδεικνύεται, έτσι, σε μια κυβέρνηση επικίνδυνη για τη χώρα και το λαό, που πρέπει να φύγει το συντομότερο.
Δεν έχει καμιά νομιμοποίηση να υπογράψει την υποταγή της χώρας σ’ αυτό το Σύμφωνο-έκτρωμα.
Η Ελληνική Βουλή είναι υποχρεωμένη να απορρίψει τη μετατροπή μας σε χώρα υποτελή.
Ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς δεν έχει δικαίωμα να υπογράψει την υποδούλωση της χώρας στο ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, έχει μπροστά του μόνο τις εξής επιλογές:
• Άμεσα γενικές εκλογές ή δημοψήφισμα
• Είναι η ώρα να μιλήσει ο λαός.
• Να του δοθεί, ΤΩΡΑ, ο λόγος.
