Του Κώστα Μ. Σκηνιώτη*
…η οποία κατοικεί από χρόνια στην Κυψέλη, σε μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές του κόσμου, όπως γράφουν οι σχετικές μελέτες.
Η κυρία Ελπίδα, γυναίκα αριστοκρατική και όμορφη, παντρεύτηκε στις αρχές του 1960.
Ο σύζυγός της, ένας όμορφος και αριστοκρατικός άντρας, ήταν αγωνιστής και καπετάνιος του ΕΛΑΣ. Έδωσε σκληρές μάχες και πάλεψε για τη Δημοκρατία και τα ιδεώδη του, τραυματίστηκε και απ’ ό,τι φάνηκε αργότερα, ο τραυματισμός αυτός ήταν η αφορμή μιας βαριάς και σπάνιας ασθένειας που τον βρήκε, εξαιτίας της οποίας έφυγε από τη ζωή.
Η κυρία Ελπίδα συμπορεύτηκε μαζί του εν ζωή αλλά και αφότου έφυγε ο άντρα της από αυτήν. Μεγάλωσε τα παιδιά τους μόνη της, με πίστη στις αρχές και τις αξίες της. Βίωσαν και οι δυο τι σήμαινε να είσαι αριστερός, κυνηγήθηκαν και έφθασαν στο σημείο να έχουν ως παιχνίδι το κρυφτό με τους ασφαλίτες που τους παρακολουθούσαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας αλλά και μετά απ’ αυτή.
Η μία κόρη, αριστούχος ζωγράφος με πρόταση για υποτροφία στη Γαλλία, απορρίφθηκε από τις εξετάσεις για εισαγωγή στην Αρχιτεκτονική, διότι δεν ήταν καλή… στο σχέδιο.
Η κυρία Ελπίδα κράτησε τα δημοκρατικά της ιδεώδη σε όλη τη διάρκεια της ζωής της, έως και σήμερα. Με την ψήφο της προσπαθούσε πάντα να δίνει κοινωνική διέξοδο στα προβλήματα της κοινωνίας και των ανθρώπων της δουλειάς. Συνταξιούχος από χρόνια, παρακολούθησε την κατηφορική πορεία της χώρας μαζί με εκατομμύρια συμπολίτες και συμπολίτισσές μας.
Στην Κυψέλη, κυκλοφόρησαν κάποτε και περπάτησαν στους δρόμους της, σημαντικοί άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων αυτής της χώρας. Στην περίφημη Φωκίωνος Νέγρη, έγιναν σημαντικές πολιτικές και πολιτιστικές συζητήσεις. Παρόντες κατά καιρούς ο Κώστας Ταχτσής, η Σαπφώ Νοταρά, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και άλλοι.
Η περιοχή ακολούθησε, ατυχώς, την οδό του εκπολιτισμού, με την όμορφη πλατεία της να καταστρέφεται και το άπλετο τσιμέντο να την πνίγει.
Σήμερα, είναι μία πολυπολιτισμική γειτονιά της Ευρώπης, όπου ζουν αρμονικά άνθρωποι όλων των φυλών και θρησκειών. Η Κυψέλη είναι μια περιοχή στην οποία η Χρυσή Αυγή επιχείρησε πολλές φορές να μεγεθύνει την αντιανθρώπινη, αντιδημοκρατική, ναζιστική δράση της. Ο κόσμος, όμως, αντέχει.
Η κυρία Ελπίδα έμεινε στη γειτονιά της. Όπως ο κ. Μάνθος και η κυρία Νίκη που μένουν σταθερά στη γειτονιά τους, τον Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών, παρά τις ναζιστικές κραυγές.
Οι άνθρωποι μπορούν να ζουν αρμονικά παντού, αρκεί να υπάρχει αγάπη, αλληλεγγύη και συμπόνια.
Η κυρία Ελπίδα έχει σήμερα ελπίδα για το μέλλον και το αύριο των παιδιών και των εγγονών της.
Παρακολουθεί και αυτή με έκπληξη το πρωτοφανές, ότι ο πρωθυπουργός της χώρας διαμένει και αυτός σε αυτή τη γειτονιά.
Πιστεύει και μαζί της πιστεύει και ο γράφων ότι όσο ο πρωθυπουργός θα κατοικεί σε αυτή τη γειτονιά, όσο οι υπουργοί της κυβέρνησης θα μένουν στις γειτονιές τους και δεν θα ξεκινήσουν τις μετακομίσεις, τότε η ελπίδα θα φουντώνει, θα δυναμώνει και ο κόσμος θα γίνεται αλυσίδα προστασίας των δημοκρατικών, κοινωνικών, ανθρωπιστικών πρωτοβουλιών της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, απέναντι στις ελίτ της χώρας και στην ακραία νεοφιλελεύθερη ελίτ της Ευρώπης.
Όλοι γνωρίζουμε ότι το μόνο μέλλον που αξίζει, που αρμόζει και που είναι ικανό να δώσει λύσεις στα προβλήματα της κοινωνίας και των κοινωνιών της οικουμένης, είναι η Δημοκρατία και ο Σοσιαλισμός.
Ο Κώστας Μ. Σκηνιώτης είναι ποιητής, μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών
