Η συμφωνία παραμονής του ρωσικού στόλου στην Ουκρανία και οι ανταγωνισμοί στην περιοχή
Μόσχα, τoυ Θανάση Αυγερινού [email protected]
Σαρωτικό χαρακτήρα αποκτά, πλέον, η «ανάκαμψη» της ρωσικής επιρροής στις πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες με πιο πρόσφατο παράδειγμα την Ουκρανία και την απόφασή της να παρατείνει την παραμονή του ρωσικού στόλου τής Μαύρης Θάλασσας στο ναύσταθμο της Κριμαίας ώς το… μακρινό 2042. Η σχετική συμφωνία των προέδρων Μεντβιέντεφ και Γιανουκόβιτς επικυρώθηκε με επεισοδιακό τρόπο στην ουκρανική Βερχόβνα Ράντα, όμως οι ηχηρές δηλώσεις της αντιπολίτευσης περί «εθνικής προδοσίας» και «στρατιωτικής κατάληψης εθνικού εδάφους» δεν φαίνεται να βρίσκουν ανταπόκριση στον ταλαιπωρημένο από την οικονομική κρίση και την πολύχρονη πολιτική αβεβαιότητα ουκρανικό πληθυσμό Οι εκκλήσεις τής πρώην πρωθυπουργού και ηττημένης πρώην προεδρικής υποψήφιας Γιούλιας Τιμοσένκο για κήρυξη «ανένδοτου αγώνα» ώσπου να φύγει η «καμαρίλα Γιανουκόβιτς», θυμίζουν πολύ παρόμοιες διακηρύξεις, της όταν δυσκολεύθηκε να αποδεχθεί το αποτέλεσμα των εκλογών του περασμένου Φεβρουαρίου και βρέθηκε δεύτερη με 45,47 %. Όπως και τότε, καμιά λαϊκή εξέγερση δεν μοιάζει να ακολουθεί, καθώς το πολιτικό άστρο της Τιμοσένκο διαρκώς ξεθωριάζει.
Έχοντας «αβγατίσει» το 48,95 % των εκλογών, αποσπώντας, μάλιστα, ακόμη και βουλευτές τής φιλοδυτικής «πορτοκαλί» συμμαχίας, ο «φιλορώσος» πρόεδρος Γιανουκόβιτς ενισχύει διαρκώς τις θέσεις του, πολύ περισσότερο, που βοηθούν γι’ αυτό τόσο οι διαρκώς βελτιούμενες τα τελευταία χρόνια ρωσικές, όσο και οι δυτικές «πολιτικές τεχνολογίες», μέσω καλοπληρωμένων πολιτικών συμβούλων. Βρίσκοντας το πεδίο ανοιχτό, η Μόσχα «βομβαρδίζει» με ελκυστικές προτάσεις τόσο την ουκρανική πολιτική ηγεσία, όσο πρωτίστως την κοινωνία της χώρας, που θέλει, στην πλειονότητά της, να βρει ένα σταθερό αγκυροβόλι στην παραδοσιακή «αδελφική φιλία» με τη Ρωσία και άκουσε με ικανοποίηση την προσφορά έκπτωσης 30% στο ρωσικό φυσικό αέριο, που εισάγει η χώρα, ενθυμούμενη τις περασμένες εποχές, που συχνά πυκνά έκλειναν οι στρόφιγγες.
«Μπορεί να ανταλλάξαμε λόγια πικρά, όμως, όπως συμβαίνει μεταξύ αδελφών, τώρα ήρθε η στιγμή να ξανασμίξουμε», λένε στο Κρεμλίνο, τα στελέχη του οποίου τρίβουν τα χέρια τους από τις διαδοχικές «επιτυχίες» στον υπόγειο ανταγωνισμό επιρροής με την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες. Η Ουκρανία προσκλήθηκε επισήμως να επανενεργοποιηθεί στην Τελωνειακή Ένωση Ρωσίας, Λευκορωσίας και Καζαχστάν, από την οποία την είχε απομακρύνει η «πορτοκαλί» πρώην ηγεσία του Κιέβου και ο Βίκτωρ Γιανουκόβιτς φαίνεται πως το σκέφτεται σοβαρά, προτείνοντας στη Ρωσία τον εκσυγχρονισμό των ουκρανικών δικτύων αγωγών σε συνεργασία με την Ε.Ε.Ο Ρώσος πρωθυπουργός Βλαντίμιρ Πούτιν αναφέρθηκε στο Κίεβο σε σκέψεις για κοινή ανάπτυξη πυρηνικών σταθμών και τεχνολογιών, ενώ οι πρόεδροι Μεντβιέντεφ και Γιανουκόβιτς ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο, επαναφέροντας την ιδέα να συνδεθεί η Κριμαία με γέφυρα με τη γειτονική της ρωσική περιφέρεια του Κρασνοντάρ.
Στην ιστορική χερσόνησο, που βρέθηκε από μια τυχαία ενδοσοβιετική διοικητική ρύθμιση να ανήκει στην Ουκρανία, το 90% του πληθυσμού τάσσεται στις δημοσκοπήσεις υπέρ της συμφωνίας παραμονής της ρωσικής ναυτικής βάσης, από την οποία και προέρχεται μεγάλο μέρος του τοπικού εισοδήματος. Η κατασκευή γέφυρας που θα συνδέει απευθείας την Κριμαία με τη Ρωσία, όχι μόνο θα εκτινάξει την ανάπτυξη της περιοχής, αλλά και θα ζωντανέψει παρόμοια προ 66ετίας σιδηροδρομική σύνδεση, που αποδείχθηκε τεχνολογικά ανεπαρκής για την εποχή της.
Οι αντίπαλοι της επαναπροσέγγισης με τη Ρωσία περιγράφουν τις εξελίξεις ως «πίσω ολοταχώς στη σοβιετική εποχή», ενώ το Κρεμλίνο δουλεύει συστηματικά, αποφεύγει τους βαρύγδουπους χαρακτηρισμούς κι έχει πάρει το δίδαγμα που του στοίχισε πολύ κι όχι μόνο μία φορά την τελευταία 20ετία: η οικονομία κι η απόδοσή της πάνω απ’ όλα!
