Μετά τις εντυπωσιακές διαδηλώσεις της 31ης Μαρτίου στη Γαλλία, στις οποίες πήραν μέρος πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι παρά τις καταρρακτώδεις βροχές και τη μη συμμετοχή ορισμένων μεγάλων συνδικάτων, η κοινωνική αναταραχή κάθε άλλο παρά κοπάζει. Διαψεύδονται οι ελπίδες της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης του Ολάντ ότι η διαμαρτυρία θα εκτονωθεί με το συνδυασμό καρότου (απόσυρση ορισμένων μέτρων του νομοσχεδίου εργασιακής «μεταρρύθμισης») και μαστίγιου (πρωτοφανής καταστολή, ιδίως ενάντια στη νεολαία). Ήδη από τα τέλη της περασμένης εβδομάδας εξαπλώνεται στο Παρίσι και δεκάδες ακόμη πόλεις το κίνημα Nuit Debout, κάτι σαν… «Μένουμε ξύπνιοι», με δεκάδες χιλιάδες πολίτες να συγκεντρώνονται σε πλατείες τα βράδυα, διασκεδάζοντας, συζητώντας και σχεδιάζοντας τις επόμενες κινητοποιήσεις τους.
Ταυτόχρονα συνεχίζεται ο αναβρασμός στη νεολαία, ιδίως των λυκείων, που καθημερινά έρχεται αντιμέτωπη με τη βία των γαλλικών ΜΑΤ δίχως να υποχωρεί. Με κυβερνητικές εντολές, η αστυνομία επιτίθεται με ιδιαίτερη αγριότητα στους νέους χρησιμοποιώντας (πέραν των… παραδοσιακών γκλομπ και χημικών) ακόμη και πλαστικές σφαίρες. Η δε γαλλική «δικαιοσύνη» έχει αρχίσει να μοιράζει στους «ταραξίες» ποινές φυλάκισης χωρίς αναστολή, σε μια προσπάθεια τρομοκράτησης όσων διαμαρτύρονται. Μέχρι στιγμής πάντως η σιδηρά πυγμή των «σοσιαλιστών», με αυτές τις μεθόδους που άρχισαν να γενικεύονται μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις των τζιχαντιστών στο Παρίσι, δεν φαίνεται να έχει αποτέλεσμα.
«Δεν διαμαρτυρόμαστε μόνο ενάντια στο νομοσχέδιο του Ολάντ», λέει ένας από τους νέους διαδηλωτές, και εξηγεί: «Υπάρχει οργή και ταυτόχρονα η επιθυμία να οικοδομήσουμε κάτι εντελώς νέο από την αρχή. Θέλουμε να ανατρέψουμε αυτό το σύστημα που φτιάχτηκε από την ελίτ για να την υπηρετεί. Όλοι γνωρίζουν πια ότι αυτό το σύστημα δεν λειτουργεί, ούτε είναι επισκευάσιμο». Επανέρχεται μάλιστα το λογοπαίγνιο των νικηφόρων νεολαιίστικων κινητοποιήσεων του 2006: «Rêve général», δηλαδή «Γενικό Όνειρο», αντί του παραδοσιακού «Grève générale» (Γενική Απεργία»). Ακόμα και ένα… νέο ημερολόγιο άρχισε να χρησιμοποιείται καθώς το κίνημα διαμαρτυρίας θέλει να υποδηλώσει ότι μετά την επιτυχία της κινητοποίησης της 31ης Μαρτίου δεν πρόκειται να σταματήσει. Έτσι επιμηκύνθηκε ο μήνας Μάρτιος – σήμερα για παράδειγμα, εννιά μέρες μετά την προηγούμενη πανεθνική διαμαρτυρία, έχουμε… 40 Μαρτίου!
Το κίνημα αυτό μεταξύ άλλων φρενάρει και τη διαρκή άνοδο της Μαρίν Λεπέν, που πατούσε πάνω στη λαϊκή αγανάκτηση ενάντια στις ψεύτικες υποσχέσεις των «σοσιαλιστών» αλλά και την ψοφοδεή στάση του μεγαλύτερου μέρους της γαλλικής Αριστεράς. Σ’ αυτό υποβοηθείται και από τις αποκαλύψεις των Panama Papers, που εμπλέκουν την ίδια τη Μαρίν Λεπέν και το «βαθύ κράτος» του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου. Όπως φαίνεται, οι επικεφαλής της γαλλικής Ακροδεξιάς έκρυβαν εκατομμύρια ευρώ σε λογαριασμούς offshore, συμμετέχοντας κανονικότατα στο πάρτι ενός συστήματος το οποίο παριστάνουν ότι καταπολεμούν.
