του Γιώργου Τζαφέρη
Πυκνώνουν τα άρθρα, οι αναλύσεις και τα αφιερώματα σε πολλά «έγκυρα» διεθνή και εγχώρια ΜΜΕ για την εντεινόμενη όξυνση στα Βαλκάνια. Από τις στήλες του Δρόμου έχουμε υποστηρίξει ήδη την άποψη ότι έχει πεθάνει, εδώ και καιρό, η πολιτική διευθέτηση που επιβλήθηκε από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στη μετά τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας πολεμική σύγκρουση στο χώρο των Βαλκανίων. Η ανασυγκρότηση της Ρωσίας και η προσπάθεια επανάκτησης του ζωτικού της χώρου στην περιοχή, η μεγάλη υποχώρηση του ρόλου της Ε.Ε. λόγω μεγάλων εσωτερικών της αδυναμιών, η νέο-οθωμανική ματιά της Τουρκίας (με παραδοσιακά δυνατές προσβάσεις σε αρκετές χώρες των Βαλκανίων), αλλά και ο επιδιωκόμενος νέος ρόλος του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, έχουν οδηγήσει σε νέα αδιέξοδα.
Η σύγκρουση Δύσης και Ανατολής (έχοντας βέβαια πολλές οριζόντιες διαβαθμίσεις), με την επιπλέον σφήνα νέων περιφερειακών δυνάμεων που αναζητούν αυτόνομο ρόλο, δεν έχει αφήσει καμία χώρα της χερσονήσου που να μην σπαράσσεται από σφοδρή πολιτική, κοινωνική και οικονομική κρίση. Το σύνολο σχεδόν του πολιτικού φάσματος σε κάθε χώρα έχει στοιχηθεί πίσω από κάποια μεγάλη δύναμη, προσηλωμένη στο να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του δυνατού, με αντάλλαγμα την παραμονή της στην εξουσία. Μια εξουσία βουτηγμένη στη διαφθορά, κύριο χαρακτηριστικό της επί μια εικοσαετία περίπου νεοφιλελεύθερης επέλασης, η οποία διέλυσε κάθε υπόλειμμα κοινωνικού κράτους που προερχόταν από το προηγούμενο καθεστώς.
ΗΠΑ: Αναγκαία η αλλαγή συνόρων…
Στην ΠΓΔΜ δεν έχει γίνει ακόμη κατορθωτό να σχηματιστεί κυβέρνηση, δυόμιση μήνες μετά τις εκλογές της 11ης Δεκεμβρίου. Τα κόμματα της αλβανικής μειονότητας έχουν το ρυθμιστικό ρόλο και με κοινή πλατφόρμα (η οποία αποφασίστηκε μετά από συναντήσεις τους με τον Αλβανό πρωθυπουργό Έντι Ράμα) απαιτούν την ομοσπονδοποίηση του κράτους. Η Ε.Ε. δηλώνει επίσημα την ανησυχία της και απαιτεί άμεσα κυβέρνηση, προσπαθώντας απροκάλυπτα να φέρει στην εξουσία τον εκλεκτό της Ζ. Ζάεφ, αρχηγό της Σοσιαλδημοκρατικής Ένωσης, ο οποίος συζητά την αποδοχή της αλβανικής πλατφόρμας.
Η ανησυχία στους ευρωπαϊκούς κύκλους μεγάλωσε μετά τις δηλώσεις του Ν. Ρορομπάιερ (προέδρου της υποεπιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Κογκρέσου των ΗΠΑ για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας) περί αναγκαστικής αλλαγής συνόρων στα Βαλκάνια ως «μόνης λύσης για βιώσιμη ειρήνη». Μάλιστα έγινε πιο συγκεκριμένος όταν δήλωσε ότι η ΠΓΔΜ πρέπει να διαλυθεί και το έδαφός της να μοιραστεί ανάμεσα στη Βουλγαρία και το Κόσοβο! Ταυτόχρονα, πρότεινε στη Σερβία ανταλλαγή εδαφών: «το Βόρειο Κόσσοβο για την κοιλάδα του Πρέσεβο». Αποκαλυπτικός κυνισμός, ενδεικτικός όμως για το πώς σκέφτονται τα διάφορα κέντρα εξουσίας των ΗΠΑ να φέρουν την «ειρήνη» σε μια περιοχή που αιματοκύλισαν πριν είκοσι μόλις χρόνια, βυθίζοντας τους λαούς σε απόλυτη εξαθλίωση.
Φυσικά, «για όλα φταίνε οι Ρώσοι»
Στο Κόσοβο, ένα προτεκτοράτο έρμαιο λαθρεμπόρων όπλων και ναρκωτικών, το «κοινοβούλιο» αποφάσισε τη μετατροπή των Δυνάμεων Ασφαλείας του σε τακτικές Ένοπλες Δυνάμεις – αγνοώντας την απόφαση 1244 του ΟΗΕ, που απαγορεύει κάτι τέτοιο. Στην Αλβανία η αξιωματική αντιπολίτευση άρχισε κινητοποιήσεις για να ρίξει τη διεφθαρμένη κυβέρνηση (η οποία συνεδριάζει… παρουσία του Αμερικανού πρέσβη!), προσπαθώντας να αντιγράψει τη μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση στη Ρουμανία – δύσκολο όμως όταν την ηγεμονία της αλβανικής αντιπολίτευσης έχουν εξίσου διεφθαρμένοι πολιτικοί. Η Βοσνία αγωνιά για πιθανό δημοψήφισμα απόσχισης της αυτόνομης Σερβικής Δημοκρατίας, την οποία θα ακολουθήσει και η αντίστοιχη Κροατική – κινήσεις που θα διαλύσουν τη χώρα. Το Μαυροβούνιο τελεί συνεχώς υπό την απειλή πραξικοπήματος, και η Ρουμανία εξακολουθεί να συνταράσσεται από τη λαϊκή οργή. Όσο για τη Βουλγαρία, δηλώνει «έτοιμη να διεκδικήσει ό,τι ιστορικά της ανήκει»(!) και πρόσφατα ανακαλύπτει και εκατό χιλιάδες μειονοτικούς στην Αλβανία…
Απέναντι σε όλα αυτά το ΝΑΤΟ, δια μέσω του γενικού γραμματέα Στόλτενμπεργκ, δηλώνει ανοιχτά πια ότι αιτία της έντασης στα Βαλκάνια είναι η αυξανόμενη ρωσική επιρροή. Και προχωρά σε επιθετικές πρωτοβουλίες για να την περιορίσει: επίσπευση της ένταξης χωρών στη συμμαχία (δόγμα που αντικατέστησε πολύ γρήγορα την περιβόητη ένταξη στην Ε.Ε., η οποία θα έφερνε πρόοδο και ανάπτυξη…) και μονιμοποίηση της παρουσίας ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων σε όλη την περιοχή. Επιπλέον, το ΝΑΤΟ προσπαθεί να εξασφαλίσει μόνιμη ναυτική παρουσία στη Μαύρη Θάλασσα και να συγκροτήσει μια πολυεθνική ταξιαρχία με τη συμμετοχή οχτώ κρατών. Τα σύννεφα έχουν ήδη μαυρίσει πολύ και στα βόρεια σύνορά μας, κι εμείς δηλώνουμε πλήρη υποταγή στα σχέδια του ΝΑΤΟ, μήπως και δεν μας πάρει η μπόρα. Όμως η ιστορία διαψεύδει τέτοιες προσδοκίες.
