Όχι, ο τίτλος του σημειώματος δεν είναι από κάποιο τραγούδι του συμπαθούς Γιάννη Μηλιώκα. Την περασμένη βδομάδα, μας παρουσιάστηκαν σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια δύο σοκαριστικές διαπιστώσεις.
Η πρώτη, αφορά τις διαστάσεις της ελλαδικής «παράγκας». Δεν υπάρχει μονάχα η ποδοσφαιρική «παράγκα», καθώς ολόκληρη σχεδόν η χώρα αποκτά τέτοια χαρακτηριστικά, ώστε μετατρέπεται η ίδια σε «παράγκα». Ο μνημονιακός βούρκος με τις λίστες και τα στικάκια, τα διαρκή και συνεχιζόμενα σκάνδαλα (άλλοτε Ζήμενς, τώρα Νοβάρτις), η παράλληλη ανάδυση του υπόκοσμου σε ρυθμιστικό παράγοντα στον αθλητισμό, τον επίσημο τζόγο και τα ΜΜΕ, δημιουργούν ένα νέο μόρφωμα. Ένα πολιτικό-υποκοσμιακό σύμπλεγμα που στην ουσία κυβερνά την χώρα, έχοντας υπό κατοχή εκτεταμένες περιοχές, ολόκληρες πόλεις και τομείς της οικονομικής δραστηριότητας. Οι λίστες και τα σκάνδαλα, αποδεικνύουν ότι στο σύμπλεγμα αυτό είναι χοντρά μπλεγμένοι όλοι οι επιφανείς και «καθώς πρέπει» παράγοντες της οικονομίας και της πολιτικής.
Η εισβολή του Ιβάν στο γήπεδο, είναι απότοκο αυτής της νοοτροπίας. «Θα σας δείξω ποιος είμαι εγώ», ποιος είναι το αφεντικό σ’ αυτήν την περιοχή. Εξ ου και οι απειλές «μην ανοίξω το στόμα μου…».
Ακόμα πιο χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι όλοι οι βορειοελλαδίτες βουλευτές και πολιτικοί, προσπάθησαν να μειώσουν την ένταση του γεγονότος ή δεν μίλησαν καθόλου. Ανάλογα θα συμπεριφερθούν και άλλοι σε άλλες περιοχές, όταν οι τοπικοί ολιγάρχες βρεθούν κάπως στριμωγμένοι. Για παράδειγμα, η σιωπή του πολιτικού κόσμου απέναντι στην τρομοκράτηση μιας πόλης για να κτιστεί ένα γήπεδο εκτός προδιαγραφών είναι εντυπωσιακή. Στον πόλεμο ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. είναι παρόντες και παίζουν δραστήριο ρόλο οι βαρόνοι του ποδοσφαίρου και των ΜΜΕ.
Στο μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι που παίζεται στην περιοχή, μια χώρα υποβαθμισμένη, εξασθενημένη, παραγκοποιημένη, με άβουλη πολιτική ηγεσία, πλήρως ευθυγραμμισμένη σε ό,τι της υπαγορεύεται από τις Βρυξέλλες ή από το κτίριο της αμερικάνικης πρεσβείας στην Αθήνα, απλά δεν υπολογίζεται, δεν λογαριάζεται σοβαρά από τους μεγάλους «παίκτες»
Οι σχέσεις με τις παράγκες είχαν βέβαια στηθεί πριν ακόμη αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ την διακυβέρνηση. Οι καφέδες που έπιναν οι Φλαμπουράρης, Πάντζας και Στρατούλης με τον Μελισσανίδη, όπως και η «τυχαία» συνάντηση της Δούρου με τον Μαρινάκη σε ψαροταβέρνα του Πειραιά λίγο πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές, δεν ήταν παρά προεόρτια της παραγκοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ. Αργότερα, την σκυτάλη παρέλαβε ο Ν. Παπάς και ανακάτεψε την κουτάλα με τον διαγωνισμό για τις συχνότητες όπου εμφανίστηκαν οι Καλογρίτσας και Σαββίδης σε ειδικούς ρόλους. Ένας διαγωνισμός διάτρητος αλλά με πολλές αγκαλιές ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τα «ευαγή ιδρύματα» της χώρας.
Το στήσιμο όλης της υπόθεσης Novartis, έχει επίσης πολλές πλευρές «παραγκοποίησης». Ο Παπαγγελόπουλος, πρώην διοικητής ΕΥΠ επί Ν.Δ. και τώρα υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ενορχηστρώνει, η κ. Θάνου μεθοδεύει την υπόθεση που φωτογραφικά κατηγορεί 10 πολιτικούς και φωτογραφικά απαλλάσσει άλλους που έχουν προσχωρήσει στην «παράταξή» τους.
Η «παραγκοποίηση» εντείνεται όταν εκδηλώνεται η απίστευτη αδιαφορία για τις απειλές από την τουρκική πλευρά: Την ίδια μέρα που γίνεται η υπουργοποίηση του Κουβέλη, αποκρύπτεται επί της ουσίας το μεθοριακό επεισόδιο με τη σύλληψη των δύο στρατιωτικών, ενώ παράλληλα σέρνεται για μέρες μια «βουβή» αντιπαράθεση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.
Η δεύτερη διαπίστωση
Η μακάρια ψυχραιμία της ελληνικής πλευράς απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα είναι η δεύτερη σοκαριστική διαπίστωση. Ο Ερντογάν, προετοιμάζοντας την τουρκική κοινή γνώμη για κλιμάκωση και πιθανά πολεμική εμπλοκή με την Ελλάδα, μίλησε για την ήττα του ελληνικού στρατού στον Σαγγάριο, απειλώντας ότι θα πάθουμε περίπου τα ίδια, θα γίνουμε παστά ψάρια (θα μας βάλει σε σαλαμούρα) αν δεν βγάλουμε σωστά διδάγματα και αν συνεχίσει ο Π. Παυλόπουλος να λέει «λόγια πιο ψηλά από το μπόι του».
Ο τουρκικός επεκτατισμός υπό την νεοθωμανική εκδοχή του, προετοιμάζεται να λάβει, με το «καλό» ή με το «στανιό», σημαντικά ανταλλάγματα σε Θράκη, Αιγαίο και Κύπρο. Αυτό είναι το αντικείμενο μακράς διαπραγμάτευσης με ΗΠΑ αλλά και Ρωσία, που με επιδέξιο τρόπο προωθεί ο Ερντογάν. Οι «δικοί μας» νομίζουν ότι όσα τους λένε οι Αμερικανοί τα εννοούν και ότι μας παρέχουν προστασία έναντι της τουρκικής απειλής. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πλάνη από αυτήν.
Στο μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι που παίζεται στην περιοχή, μια χώρα υποβαθμισμένη, εξασθενημένη, παραγκοποιημένη, με άβουλη πολιτική ηγεσία, πλήρως ευθυγραμμισμένη σε ό,τι της υπαγορεύεται από τις Βρυξέλλες ή από το κτίριο της αμερικάνικης πρεσβείας στην Αθήνα, απλά δεν υπολογίζεται, δεν λογαριάζεται σοβαρά από τους μεγάλους «παίκτες».
Επιπλέον, η γενική εξασθένηση δεν λειτουργεί αποτρεπτικά, αντίθετα ανοίγει τις ορέξεις του τούρκικου επεκτατισμού. Αυτός είναι ο λόγος που έχει περάσει από τα λόγια στα έργα η Τουρκία και προετοιμάζεται για τα περαιτέρω. Το πώς θα κλείσει έστω και προσωρινά η ισορροπία στην Συρία και στο Κουρδικό, θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό τους ρυθμούς και την ταχύτητα ορισμένων εξελίξεων σε Ελλάδα και Κύπρο. Ο δυτικός παράγοντας είναι αποφασισμένος να προβεί σε παραχωρήσεις για την Τουρκία, φτάνει αυτή να παραμείνει στο δυτικό στρατόπεδο, χωρίς όμως να παραιτείται –ιδιαίτερα οι ΗΠΑ– από το σχέδιο δημιουργίας κουρδικής κρατικής οντότητας στην περιοχή.
Οι ελληνικές αρχές συστήνουν, σε κατευναστικό τόνο, ψυχραιμία «για να μην αγριέψουμε το νευρικό θηρίο», ή να του θυμίζουμε ότι «έτσι δεν προωθείται η ευρωπαϊκή πορεία του» και άλλα κωμικά παρόμοια. Στην ουσία, αφήνουν τον ελληνικό λαό ανενημέρωτο, απροετοίμαστο κι αφοπλισμένο πολιτικά, ηθικά και αξιακά μπροστά στην κλιμάκωση της έντασης. Αντίθετα, το ελληνικό κράτος και οι πολιτικός κόσμος κάνουν ότι μπορούν ώστε να εντείνουν την αδιαφορία ως προς την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής κυριαρχίας της χώρας. Αξίζει για μια «παράγκα» ξεγάνωτη να αγωνιστεί κανείς, ή ακόμα και να πολεμήσει; Για κορόιδα ψάχνετε;
Κράτος και πολιτικός κόσμος κάνουν ό,τι μπορούν για τον εκπεσμό του λαϊκού φρονήματος. Η αηδία που αποπνέουν όταν πρόκειται για ένα επίδομα των βουλευτών, όταν βρίζουν από το πρωί έως το βράδυ τον «εθνολαϊκισμό», όταν στήνουν ατέρμονους καβγάδες στα τηλεπαράθυρα, όταν η χώρα βυθίζεται αλλά και απειλείται, δείχνει ότι αγγίξαμε το κατώτατο όριο. Δεν υπάρχει πιο κάτω.
Σε τέτοιες στιγμές είναι που οι μεγάλοι «προστάτες» και οι «κακοί γείτονες» επιχειρούν αποφασιστικά κτυπήματα.
Τα δύο «και» της κυβέρνησης
Η κυβερνητική Εφ.Συν. μας πληροφορεί ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη: «και επίθεση στη διαπλοκή και δουλειά για καθαρή έξοδο». Αυτή θα είναι η ρότα της κυβέρνησης. Γενικός πόλεμος στο εσωτερικό ενάντια σε όλους, με έντονους διχαστικούς τόνους, που θα παρουσιάζεται ως επίθεση ενάντια στην διαπλοκή και προπαγάνδα ότι επιτέλους βγαίνουμε από τα μνημόνια.
Σε αυτό τον καμβά η κυβέρνηση θέλει να μεταθέσει την πολιτική αντιπαράθεση, ελπίζοντας ότι έτσι θα διασώσει ό,τι μπορεί. Όλα μετρώνται σε εικόνα, σε ποσοστά, σε αριθμό βουλευτών που ψηφίζουν κάθε διάταξη. 88 προαπαιτούμενα είναι μια χαψιά για τέτοια υποτελή κοινοβουλευτική ομάδα, κι ό,τι ζητήσουν οι «θεσμοί» θα το δώσουμε. Ας διαμαρτύρονται οι «53» για τη χρήση βίας και ας περιμένουν κάποια προστασία για την πρώτη κατοικία. Μας δουλεύουν κι αυτοί κι ο αρχηγός τους Τσακαλώτος…
Στην ουσία η συριζική διαχείριση υποβάθμισε κι άλλο τη χώρα, διέλυσε την κοινωνία και την οικονομία, ξεπούλησε την δημόσια περιουσία και κυρίως καταρράκωσε το ηθικό και τις αξίες των πολιτών. Δημιούργησε τους όρους μιας νέας αφετηρίας, αφού ξέπλυνε μεγάλες οικογένειες της χώρας, ανέδειξε τζάκια υποκόσμου, επανέφερε στην κανονικότητα ολόκληρο τον παλιό πολιτικό κόσμο κι άφησε εκτεθειμένη την χώρα σε πολλαπλούς κινδύνους. Τα κοράκια είναι στην αφετηρία για να καταβροχθίσουν ό,τι μπορούν από την γυμνή και εξασθενημένη χώρα, κόμματα και ρετάλια πολιτικής σχίζουν τα ιμάτιά τους για τις εκλογικές αναμετρήσεις που πλησιάζουν.
Δεν υπολογίζουν ούτε ανησυχούν από τις «μαύρες τρύπες» μεγάλων εθνικών τραγωδιών, κοιτούν τα πόδια τους κι όχι τα άστρα που έλεγε και ο Στίβεν Χόκινγκ. Κι ορισμένοι επιμένουν να μη βλέπουν πόσο γρήγορα προχωρά η αποαριστεροποίηση. Καμιά σκέψη, κανένα δίδαγμα, παρά τις ιταλικές εκλογές και το αποτελέσματά τους.
