Δεν είναι που μας λείπουν οι νόμοι και τα νομοσχέδια και πετάμε τη σκούφια μας κάθε φορά που κάτι αλλάζει –προς το καλύτερο, προς το χειρότερο δεν έχει και μεγάλη σημασία. Εκείνο που λείπει και που δεν υπάρχει βούληση από κανένα κόμμα, από καμιά πολιτική θέση για να φτιαχτεί σωστά, είναι η Παιδεία. Kαι όχι τυχαία, φυσικά.
Οτιδήποτε κι αν ψηφιστεί, οποιαδήποτε ερμηνεία κι αν του δοθεί, δεν πρόκειται ποτέ να εφαρμοστεί και να φέρει τα αποτελέσματα που προσδοκά (αν προσδοκά…) ο νομοθέτης, αφού θα πρόκειται για ένα κατασκεύασμα με γυάλινα πόδια. Για παράδειγμα, το νομοσχέδιο που ήρθε προς διαβούλευση και αποσύρθηκε με συνοπτικές διαδικασίες, κάτω από τις έντονες διαμαρτυρίες των ζωόφιλων, θα επανέλθει… δριμύτερο. Και λοιπόν; Το πρόβλημα είναι να συμμορφωθούν οι έχοντες ζωάκια συντροφιάς υπό την απειλή του πρόστιμου; Σε μια πτωχευμένη χώρα που δεν υπάρχουν αδιάφθοροι ελεγκτικοί μηχανισμοί, που η Δικαιοσύνη μεροληπτεί, που οι κρατικοί φορείς αδιαφορούν και μόνον απεγνωσμένοι φιλόζωοι με κινήσεις αλληλεγγύης σώζουν την κατάσταση, έρχεται ένα νομοσχέδιο να «βάλει τα πράγματα στη θέση τους».
Αγαπητοί νομοθέτες, πρώτα φτιάχνουμε υποδομές και μετά ψηφίζουμε άρθρα. Πρώτα μπαίνει μάθημα στα σχολεία, από πολύ νωρίς, για το πώς συμπεριφερόμαστε στα ζώα και τι κάνουμε για να προστατεύσουμε το περιβάλλον μας και μετά βάζουμε πρόστιμα. Πρώτα εκπαιδεύουμε σωστούς πολίτες με συνείδηση και ευαισθησία και μετά φτιάχνουμε δεκαλόγους.
Τίποτα δεν θα δουλέψει σ’ αυτή τη χώρα, αν δεν προσέξουμε την Παιδεία και δεν σκύψουμε με προσοχή επάνω στα παιδιά. Εάν δεν φτιάξουμε φυτώριο σωστών ανθρώπων που ό,τι κάνουν στη ζωή τους θα το κάνουν γιατί το έχουν διδαχτεί σωστά και έχουν κατανοήσει τη σημασία του. Η εκπαίδευση είναι η αρχή μιας συγκροτημένης και ευνομούμενης κοινωνίας. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Όσοι νόμοι και να περάσουν, όσα πρόστιμα και να τεθούν ο κόσμος δεν αλλάζει!
