«Δεν μπορείς να βγάλεις τίποτα από το τίποτα»
(William Shakespeare, Τρικυμία). Του Γιάννη Σχίζα
Πρόσφατα, με αφορμή την υπόθεση της Ελιάς και την προκλητική έως προσβλητική μη-πρόσκληση του κυρίου Πάγκαλου στις εργασίες της, αρκετοί θυμήθηκαν πως ο τελευταίος είχε χαρακτηρίσει τον κ. Αβραμόπουλο, αντίπαλό του στις δημοτικές εκλογές πριν από 20 χρόνια, ως «κύριο Τίποτα»…
Τώρα, ο κ. Πάγκαλος, κατά παράβαση του σαιξπηρικού γνωμικού βγάζει «κάτι» από το «τίποτα», εμφανιζόμενος ως «ξεμείνης» στο πολιτικό ξεροκόμματο που του έριξε προ εξαμήνου ο κ. Αβραμόπουλος – ήγουν στην πρόταση να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη στρατιωτική σύνοδο της Ε.Ε. Οπότε και χαρακτηρίζει την πρόταση τιμητική, για τον ίδιο αλλά και για τη χώρα.
Για το δεύτερο, βεβαίως, εκφράζουν αμφιβολίες διάφοροι σύνδεσμοι στρατιωτικών, θυμίζοντάς του στο Διαδίκτυο ότι προ καιρού συμπεριελάμβανε το επάγγελμά τους στα πιο αντιπαραγωγικά στρώματα της κοινωνίας. Όμως, για τον κακοχαρακτηρισμό του κ. Αβραμόπουλου δεν υφίσταται ούτε αμνησία ούτε αμφιβολία, αλλά απλή και μάλλον παιδαριώδης απολογητική.
Μιλώντας στο Βήμα 99,5 ο Θ. Πάγκαλος δηλώνει ότι δεν μετανιώνει γι’ αυτά που έλεγε το 1994 για τον αντίπαλό του στις δημοτικές εκλογές της Αθήνας: «Η πολιτική είναι άγριο σπορ. Δεν είναι μπάσκετ. Είναι ράγκμπι ή, για να πω κάτι χειρότερο, χόκεϊ επί πάγου. Πρέπει να παίξεις πολύ ξύλο για να κερδίσεις και να φέρεις τον άλλο τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή στη μεγαλύτερη δυνατή δυσχέρεια»…
Όλα αυτά είναι γραφικά, αποδίδουν μια εσάνς «πολιτικού της πιάτσας» με ψιλοκομμένο θράσος, αλλά ουδόλως ακυρώνουν το πολιτικό φάουλ που διέπραξε τότε ο Πάγκαλος ως υποψήφιος.
Γιατί άγριο-ξεάγριο, και το ράγκμπι και το χόκεϊ επί πάγου έχουν κανόνες. Και επομένως έχουν και φάουλ, όταν οι κανόνες παραβιάζονται… Βέβαια, το φάουλ του 1994 εναντίον του κ. Τίποτα ήταν πταίσμα σε σχέση με το ατόπημα που διέπραξε τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου -συναινούντος του Θ. Πάγκαλου- να τάξει στον προαλειφόμενο ως δήμαρχο του ΠΑΣΟΚ μερικά δισ. δραχμών, με στόχο τον επηρεασμό του εκλογικού σώματος… Αλλά και αυτό δεν ξαφνιάζει τα «παιδιά κάποιας ηλικίας», όπως ο υπογράφων: που παρακολουθούν με συγκατάβαση τις παρεμβάσεις της πρέμιερ λιγκ στα φιλικά σωματεία της Β’ και Γ’ Εθνικής. Οποθενδήποτε προερχόμενες…
Ο κ. Πάγκαλος τα ήξερε αυτά «αποεξανέκαθεν» – που έλεγε ένας λοχίας της εποχής μου… Γι’ αυτό και θα μπορούσε να εκκρίνει λιγότερη μύξα, αισθανόμενος λιγότερο εύθικτος απέναντι στην παράλειψη των ΕΛΑΙΟπαραγωγών. «Πώς να πάω, αφού δεν με έχουν καλέσει;..», λέει στην ίδια συνέντευξη στο ΒΗΜΑ 99,5. Ίσως θα μπορούσε να τους προτείνει να μετονομασθούν σε «κοψίδια», οπότε (ευθιξία-ξεευθιξία), θα πήγαινε αυτόκλητος…
