Ο καθορισμός του συνόλου, σχεδόν, της «μεταμνημονιακής» πραγματικότητας από το αν και πότε θα υπάρξει συμφωνία και «έντιμος συμβιβασμός», δημιουργεί μια περίεργη κατάσταση αναμονής. Αλλά και τροφοδοτεί πυκνά, φευγαλέα όμως, ζητήματα στην πολιτική σφαίρα.
Κερδίζοντας χρόνο -που στην συνέχεια αντιλαμβανόμαστε πως λειτουργεί σε βάρος μας- είμαστε υποχρεωμένοι και να τον γεμίζουμε κατά κάποιο τρόπο. Ο πολίτης, ό,τι και να ψήφισε, δεν έχει παράπονο: Μπορεί, ως θεατής της πολιτικής διαμάχης να μην πλήττει ποτέ. Πότε οι αντιφάσεις ανάμεσα σε τμήματα της κυβέρνησης, πότε δηλώσεις και διορθωτικές ξανά-δηλώσεις για να καλυφθούν τυχόν «λάθη», πότε η κατάληψη των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ ή του Πανεπιστήμιου, πότε η διαταγή για τους μετανάστες που κανείς δεν έμαθε πώς και από πού εκπορεύτηκε, πότε ένα άρθρο του Πανούση στα Νέα… Όλα ταΐζουν τον πολίτη που παρακολουθεί όσα συμβαίνουν, χωρίς να πλήττει, όπως είπαμε. Για να μη μιλήσουμε για τη δημοσιογραφία ή την πολιτική που ασκούνται μέσω τιτιβισμάτων…
Κουραστικό αλλά πραγματικό: Πουλάμε ή δεν πουλάμε τον ΟΛΠ; Τι λένε οι αρμόδιοι υπουργοί; Δεν βγάζεις συμπέρασμα καθαρό. Τι λέει η λίστα Βαρουφάκη (κυβέρνησης) για τις ιδιωτικοποιήσεις, περιλαμβάνονται ή όχι ο ΟΛΠ και τα 14 αεροδρόμια; Μυστήριο. Και το πλεόνασμα θα είναι 3,6% ή 1,5%; Μην ανησυχείτε, αν είναι πάνω από 1,5% θα πάει σε καλό σκοπό. Κουραστικό αλλά πραγματικό πάντα: Η χώρα κυβερνήθηκε από e-mail, σήμερα κυβερνιέται μέσω λιστών που άλλες γίνονται γνωστές, άλλες διορθώνονται, άλλες αποτελούσαν απλά πρόχειρες σημειώσεις. Παίδες, πάρτε το χαμπάρι, έτσι γίνονται οι διαπραγματεύσεις…
Και τα ταξίδια, λίγο πράγμα είναι στη ζωή μας; Τι Ρωσίες, τι Κίνες, τι Ιράν, τι ΗΠΑ. Υπάρχουν στιγμές που πολλοί κυβερνητικοί παράγοντες λείπουν στο εξωτερικό ή πρέπει να είναι συνδεδεμένοι τηλεφωνικά και με άλλες τεχνολογίες με τους εκτός ημεδαπής εκπροσώπους μας. Αλλά ακόμα και για τα ταξίδια, υπάρχει «πράγμα που σαλεύει». Λίγα ακούστηκαν για τις δηλώσεις του Καμμένου στις ΗΠΑ; Ήταν αυτά ή δεν ήταν σε κάποια συνεννόηση με την κυβέρνηση; Παραμένει άγνωστο. Στο αντιμνημονιακό περιοδικό Επίκαιρα διαβάζουμε για ένα ταξίδι στο Ιράν, που έγινε με εχεμύθεια, αλλά βγήκε στον αέρα μάλλον από κύκλους του υπουργείου Εξωτερικών. Φωτογραφίζεται ο Δ. Παρασκευόπουλος, γ.γ. του ΥΠΕΞ σήμερα και με μακρά θητεία στο γραφείο του πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου παλιότερα…
Δεν πλήττεις αλλά οργίζεσαι όταν ο Γ. Παπακωσταντίνου πέφτει στα μαλακά στο δικαστήριο με μια αναστολή. Και κυκλοφορεί το ανέκδοτο «δώστε μας τον Χριστοφοράκο, να τον αθωώσουμε εμείς και γρήγορα»…
Ο Βαρουφάκης σε συζήτηση στην Βουλή κατηγόρησε την Ν.Δ. γιατί αναγκάστηκε να ψάχνει 3 μέρες για να βρει τη συμφωνία της 2μηνης παράτασης. Τελικά την αναζήτησε στην Ουάσιγκτον και την έλαβε. Τα σημεία της λίστας που στάλθηκε τις προάλλες, εμείς οι κοινοί θνητοί τα πληροφορούμεθα όχι από ομιλίες στη Βουλή (η συζήτηση της περασμένης Δευτέρας μάλλον έγινε για να τσακωθούν) αλλά από τους Financial Times. Είναι κι αυτός ένας τρόπος.
Κούραση να περιμένεις… Οι θεσμοί γιορτάζουν τώρα το Καθολικό Πάσχα, ακολουθεί το δικό μας Ορθόδοξο. Κάποια σχίσματα επιβιώνουν. Ο σταυρός του μαρτυρίου θα συνεχιστεί, τουλάχιστον μέχρι τις 24 Απριλίου, οπότε και έχει οριστεί Eurogroup στη Ρίγα. Εκτός κι αν γίνει κάποιο θαύμα τις επόμενες μέρες. Ίσως δεν είμαστε απλά αμνοί προοριζόμενοι για το πασχαλινό τραπέζι.
Στήνεται ή όχι ένα σκηνικό ασφυξίας της χώρας; Αν ναι, ποιοι το στήνουν και μέχρι που μπορεί να φτάσουν; Θα έχει happy end το επεισόδιο, θα έχει τέλος το σίριαλ; Σε τι κατάσταση θα είμαστε τότε; Στήνεται σκηνικό 3ου Μνημονίου ή αυτό είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας; Γιατί ξαναφούντωσε η συζήτηση για GRexit;
Ακολουθούμε κάποιο σχέδιο ή βαδίζουμε μέρα τη μέρα μέχρι να βγει η απόφαση; Το αριστερό κίνημα έχει κάποιο ρόλο ή ακυρώνεται ο λόγος ύπαρξής του; Μια κυβέρνηση της Αριστεράς σημαίνει και το «τέλος» του πραγματικού κινήματος, όπως το «τέλος της ιστορίας» κατά Φουκουγιάμα; Και τι πραγματικά κάνουμε για όλα αυτά;
«Μην ανησυχείτε. Το ευρωπαϊκό σκάφος διαθέτει τα καλύτερα και πιο σύγχρονα μέσα, τους πιο ειδικευμένους πιλότους, αρκεί να έχετε δεμένη την ευρω-ζώνη σας. Για όλα τα άλλα θα ενημερώνεστε υπεύθυνα κατά την διάρκεια της πτήσης από τους υπεύθυνους, από το θάλαμο πλοήγησης. Χαλαρώστε, πιθανές αναταράξεις μικρής έντασης μέχρι τον έντιμο συμβιβασμό. Οι ανυπόμονοι ας βγουν να παίξουν στην αυλή…».
Μπορούμε, όμως, να το πάρουμε κι αλλιώς. Ζούμε σε ενδιαφέροντες καιρούς γιατί κρίνονται κρίσιμα πράγματα σε τούτη την χώρα. Οι μνημονιακές ιδεολογίες γενικά έχουν πιάσει τοίχο, δεν πείθουν. Ούτε και τα σχήματα τύπου 70%-30%.
Το έδαφος για μια εναλλακτική μεταβατική πρόταση υπάρχει, είναι πρόσφορο. Οι άγκυρες πρέπει να σηκωθούν. Το σκάφος δεν θα πετάξει, θα πλεύσει σε θάλασσες κι ανέμους δύσκολους, αλλά μπορεί να τα καταφέρει. Κρίσιμος παράγοντας η ύπαρξη ενός αριστερού πολιτικού κινήματος. «Κίνημα», περίεργη και ενδιαφέρουσα έννοια. Έννοια ή πραγματική κίνηση;
* Ο τίτλος του άρθρου είναι κινέζικη ευχή
Τ.Τ.
