Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός
Γ.Ξ. ΣΤΟΓΙΑΝΝΙΔΗΣ (1912-1994)
Μισό και μισό
Μισό και μισό ίσον ένα
ένα κι’ ένα ίσον χίλια μάτια στον κόσμο,
αυτός που αλλάζει δεν είναι ο ίδιος την κάθε στιγμή
τον γνωρίζεις εσύ, ο άλλος που έρχεται, ύστερα
τον αφήνεις κι’ εκείνος ξανάρχεται, ύστερα
τον αφήνεις κι’ εκείνος ξανάρχεται πάλι,
άλλα πρόσωπα, άλλη άνοιξη σ’ ένα ξένο παράθυρο
είναι ένας κόμπος καινούργιος που σε παιδεύει, σε πνίγει
ο αέρας στυφός, σε διώχνει σαν ένα χαρτί.
Όμως μισό και μισό είναι ένα όνειρο
το άλλο μισό ξύλινο πόδι που σου κολλήσαν,
η επιστροφή απ’ το θάνατο
τα παιδιά που ξεσηκώνουν το σπίτι
δεν έχουν ηλικία γυρίζοντας
κάθονται γύρω απ’ το τραπέζι ξανά, δεν λείπει κανείς,
το σπίτι γεμάτο γεμάτη η καρδιά
το καλοκαίρι πάλι δροσερό και ανάλαφρο
χαίρονται οι νέοι κι’ οι ποιητές τραγουδούν
συνεχίζουν αφελείς τη ζωή
σα να μην ξέρουν πως μισό και μισό ίσον θάνατος
ξεχνούν, δε θυμούνται τι έφαγαν χτες
αν φάγαν ή κοιμήθηκαν νηστικοί,
γλιστρούν από θλίψη σε θλίψη σα νάταν πουλιά
μια στάλα από φως πρωινό ασυλλόγιστη.
Λοιπόν μισό και μισό: καλημέρα σας.
Το Εκκρεμές
Ένα ρολόι σταμάτησε ξαφνικά
την ώρα που περίμενα να ξημερώσει.
Καταλαβαίνετε; Την ώρα που περίμενα να ξημερώσει!
Όλη τη νύχτα ζούσα με την αγωνία του
έμπαινα στο μηχανισμό του
έβαζα αυτί άκουγα την καρδιά του
φοβόμουν μήπως συμβεί το κακό.
Θα χρειαστεί ένας ειδικός τώρα να φτιάξει τη βλάβη του.
Στο μεταξύ πρέπει να ξημερώσει.
Πώς περνάς όμως ένα άγνωστο διάστημα
δίχως ζωή;
Κλέφτης
Άλλοτε πίστευε πως δε θα προλάβει,
βίαζε τον εαυτό του υπόφερε
μετρούσε τις μέρες με τσιγγουνιά
«τούτο να φτιάξω» έκλεβε τη ζωή του, το χρόνο,
σαν ένας κοινός διαρρήκτης
κι’ ύστερα κυκλοφορούσε δήθεν αδιάφορος,
όμως πολύ φοβόταν εκείνο το «κλέφτης»
μες στη ζωή τον βασάνιζε.
Τώρα περίεργο, ο χρόνος έρχεται φεύγει,
να το κορμί του, να το σουσούμι του
καλά δεν κρατιέται στα πόδια
κι’ αυτός απαθής, ασυγκίνητος
ίσα-ίσα που χαίρεται γιατί δε λύγισε ακόμη
γιατί τον ξεγέλασε, λέει,
μπορεί να κοιμάται όσο θέλει
να ξυπνά χωρίς εφιάλτη
εκείνο το «κλέφτης» δεν τον απασχολεί
στη ζωή του σαν πριν
