Το τελευταίο διάστημα και όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές «βρέχει επιδόματα» που ανακοινώνει συνεχώς η κυβέρνηση. Το τελευταίο επίδομα ανακοινώθηκε την περασμένη εβδομάδα από τον πρωθυπουργό κατά την ομιλία του στη Βουλή για τον κρατικό προϋπολογισμό 2023. Πρόκειται για το «Food Pass» που αφορά την αγορά τροφίμων, Προηγουμένως είχαμε τα 600 ευρώ στα σώματα ασφαλείας και ένα ακόμα επίδομα από τον υπουργό Οικονομικών κ. Σταϊκούρα που αφορά την επιδότηση κατά το ήμισυ της αύξησης του επιτοκίου δανείων για τα ευάλωτα νοικοκυριά. Τα παραπάνω επιδόματα έρχονται να προστεθούν στο «πάνθεον» των επιδομάτων «δια πάσαν νόσον» της παρούσας κυβέρνησης, η οποία συνεχίζει την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η «επιδοματοποίηση» αποτελεί πλέον βασικό συστατικό στοιχείο της ασκούμενης πολιτικής από το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Ειδικά αν λάβουμε υπόψη ότι αυτά τα επιδόματα, στο βαθμό που χρειάζονται ψήφο στη Βουλή, υπερψηφίζονται από όλο το πολιτικό φάσμα με πλέον χαρακτηριστικό τα 600 ευρώ για τα όργανα της τάξης που υπερψηφίστηκαν από Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ, Ελληνική Λύση.
Βέβαια η «επιδοματοποίηση» δεν είναι ελληνική πατέντα. Αποτελεί πλέον συστατικό στοιχείο του «επιδοματικού» καπιταλισμού που εφαρμόζεται σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Από τη μία πλευρά κυριαρχεί το φαινόμενο της πλήρους ανατίναξης των εργασιακών σχέσεων και από την άλλη τα βοηθήματα επιδοματικού χαρακτήρα. Όλα αυτά με ένα κυρίαρχο σκοπό την προστασία, τη θωράκιση των συμφερόντων των εθνικών και υπερεθνικών ελίτ και της ευρωκρατίας.
Κυρίαρχο στοιχείο
Στην Ελλάδα η επιδοματοποίηση αποτελεί βασικό πλέον στοιχείο της άσκησης πολιτικής από το σύνολο του πολιτικού συστήματος και αντικαθιστά σταδιακή την άσκηση κοινωνικής πολιτικής με τις μορφές που την γνωρίζαμε στο παρελθόν. Μιας κοινωνικής πολιτικής που είχε κατακτηθεί με αγώνες και θυσίες των εργαζόμενων, αφορούσε γενικότερα μέτρα πολιτικής υπέρ των λαϊκών στρωμάτων και αποτελούσε ένα δίχτυ προστασίας για μεγάλα τμήματα του λαού. Σταδιακά αυτή η κοινωνική πολιτική εγκαταλείπεται και τη θέση της παίρνει η επιδοματοποίηση η οποία και αυτή στη συνέχεια θα εκφυλιστεί για να καταλήξει σε βοήθεια τύπου ιδιωτικού «φιλανθρωπικού ταμείου» των πλουσίων για τους φτωχούς. Αυτή δυστυχώς την εξέλιξη σηματοδοτούν τα πρόσφατα παραδείγματα με την επιδότηση της αύξησης των επιτοκίων από τα κέρδη των τραπεζών (κοινωνικό πρόσωπο οι τράπεζες, την ώρα που βγάζουν σε πλειστηριασμούς τα σπίτια μας) και η φορολόγηση των κερδών των διυλιστηρίων για να χρηματοδοτηθεί το food pass.
Η επιδοματοποίηση ξεκίνησε στην περίοδο των μνημονίων και συνεχώς επεκτείνεται σε αριθμό επιδομάτων, θέματα και συνολικές αξίες. Αν και θεωρητικά έχουμε βγει από τα μνημόνια και τις εποπτείες, όπως διαλαλεί το πολιτικό σύστημα, αντί να λαμβάνονται μέτρα για την ενίσχυση των εργασιακών σχέσεων, των μισθών και της κοινωνικής πολιτικής όλα αυτά υποκαθιστώνται σταδιακά με τα πάσης φύσεως επιδόματα. Την ίδια στιγμή τα κέρδη μεγεθύνονται με τρομακτικούς ρυθμούς. Κέρδη που προέρχονται πρωτογενώς από την εκμετάλλευση της εργασίας, μέσω της κατάργησης κάθε εργατικού δικαιώματος, αλλά και από την καθαρή κερδοσκοπία σε βάρος του λαού με κάθε μέσο και τρόπο (ασυδοσία αγοράς για όλα, ανεξέλεγκτες τιμολογήσεις, κρατικές επιδοτήσεις, κερδοσκοπικά παιγνίδια κ.λπ.). Από το σύνολο των τεραστίων κερδών και της φορολογίας που πληρώνει ο λαός το πολιτικό σύστημα έρχεται με τις αποφάσεις του, σε μια προσπάθεια να κερδίσει την εύνοια των λαϊκών στρωμάτων με σκοπό την ψήφο τους, και μοιράζει ένα ελάχιστο μέρος από αυτά. Κοινώς μοιράζει τα ψίχουλα που πέφτουν από το πλούσιο τραπέζι ολιγαρχίας ντόπιας και ξένης, πολιτικού συστήματος και γραφειοκρατίας των Βρυξελλών.
Σταγόνα στον ωκεανό
Όσον αφορά το συνολικό ύψος των επιδομάτων κάθε φορά είναι «σταγόνα στον ωκεανό» συγκριτικά με τα κέρδη που συσχετίζονται ή τους φόρους που εισπράττει το κράτος. Ενδεικτικά: α) τα καθαρά κέρδη των 4 συστημικών τραπεζών στο 9μηνο 2022 είναι 2,5 δισ. ευρώ. Από αυτά θα δοθούν μόλις 50 εκατ. ευρώ (2%!) για την επιδότηση των ευάλωτων νοικοκυριών για το 50% της αύξησης των επιτοκίων… από το Φεβρουάριο 2023! β) Τα καθαρά κέρδη των 2 μόνο διυλιστηρίων (Motor Oil και ΕΛΠΕ) στο 9μηνο 2022 είναι 2,4 δισ. ευρώ αυξημένα κατά 293%! Για το σύνολο των διυλιστηρίων το 2022 εκτιμώνται καθαρά κέρδη 6 δισ. Έναντι αυτών των κερδών, που η αύξησή τους προέρχεται από την ανάλογη μείωση των εισοδημάτων μας λόγω της ανόδου των τιμών, θα φορολογηθούν με έκτακτο τρόπο για να αποδώσουν 600-650 εκατ. ευρώ που θα χρηματοδοτήσουν το food pass. γ) Οι φόροι για το 2022 είναι αυξημένοι έναντι του 2021 κατά 7 δισ. ευρώ ή 15% και όπως είναι γνωστό αυτά πληρώνονται από το λαό, κύρια μέσω των έμμεσων φόρων (ΦΠΑ, καύσιμα κ.λπ.). Την ίδια περίοδο και ενώ λαός φτωχοποιείται καθημερινά τα συνολικά ποσά που έχουν διατεθεί μέσω της επιδοματικής πολιτικής για τις λαϊκές ανάγκες είναι ελάχιστα.
Αλλαγή ρόλων και λόγων
Το Μάρτιο 2014 η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου έδωσε το πρώτο δείγμα «επιδοματοποίησης». Μοίρασε το κοινωνικό μέρισμα, για την επιτυχία του πλεονάσματος στον κρατικό προϋπολογισμό το 2013, εν όψει των ευρωεκλογών Μαΐου σε μια προσπάθεια να σταματήσει την κατρακύλα των ποσοστών των συνεργαζόμενων κομμάτων Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ. Η τοποθέτηση τότε του προετοιμαζόμενου πρωθυπουργού κ. Τσίπρα ήταν καταπέλτης για το «κοινωνικό μέρισμα». Έλεγε τότε ο κ. Τσίπρας «Θεωρούμε πράξη ντροπής, πράξη καταισχύνης, πράξη ταπείνωσης του κάθε πολίτη αυτής της χώρας: Από τη μια να αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι εκατομμυρίων ανθρώπων. Και από την άλλη να τους πετούν κάποια ψίχουλα, για να εξαγοράσουν όπως φαντάζονται τη στήριξή τους στην ίδια πολιτική που τους έκλεψε το ψωμί κι έχει σκοπό να τους κλέψει και το τραπέζι και τις καρέκλες και το σπίτι».
Αυτό που κατήγγειλε ο κ. Τσίπας ως «πράξη ντροπής, καταισχύνης, ταπείνωσης του κάθε πολίτη» το έκανε επίσημη πολιτική του ως κυβέρνηση μετά το 2015. Στην περίοδο 2016-2019 ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποίησε στο έπακρο τη διαδικασία των επιδομάτων με τη μορφή του «κοινωνικού μερίσματος» σε αντιστάθμισμα για τα αιματηρά υπερπλεονάσματα. Από τη μία ξεζούμιζε τον λαό στο πλαίσιο του τρίτου και χειρότερου μνημονίου και από την άλλη μοίραζε ψίχουλα από τα υπερπλεονάσματα, πάνω από τους στόχους των δανειστών, ως επίδομα. Η μέθοδος αυτή, προσπάθειας εξαγοράς συνειδήσεων, πρακτικά της ψήφου των πολιτών, έφτασε στο απόγειό της με την καταβολή της «13ης σύνταξης» τον Μάιο 2019, λίγες μέρες πριν τις ευρωεκλογές, σε μία προσπάθεια να γλυτώσει την επερχόμενη συντριβή. Οι δηλώσεις Τσίπρα για υπεράσπιση αυτής της επιδοματικής πολιτικής που αξιοποιούσε όσο ήταν κυβέρνηση την επένδυε μεταξύ άλλων και με αναφορές στην κοινωνική δικαιοσύνη: «Η απόδοση του κοινωνικού μερίσματος δεν είναι πράξη ευαισθησίας αλλά κοινωνικής δικαιοσύνης.» ανέφερε για το επίδομα για τους νέους το Δεκέμβρη 2017.
Ο κ. Μητσοτάκης που σήμερα μοιράζει επιδόματα κατήγγειλε την επιδοματική πολιτική του κ. Τσίπρα. Ενδεικτικά το 2017 δήλωνε «Δεν είναι μεταρρύθμιση να δίνεις 400 ευρώ στους νέους 18-24 ετών για να περάσουν καλύτερα Χριστούγεννα και να θεωρήσουν ότι με αυτόν τον τρόπο έρχεται η ελπίδα. Αυτό είναι ένα φιλοδώρημα, δεν είναι οι βαθιές αλλαγές που περιμένουν σήμερα οι νέοι.» «Δεν θέλουμε ανθρώπους εξαρτημένους από επιδόματα. Θέλουμε ανθρώπους που θα πάρουν ξανά την ζωή τους στα χέρια τους». Το 2018 δήλωνε: «υπονομεύετε το μέλλον της χώρας, επιστρέφοντάς μας στις χειρότερες συνήθειες του παρελθόντος. Επιδόματα αντί για δουλειές» και υποσχόταν «Η Ν.Δ. δεν θα ασκήσει επιδοματική πολιτική». Το 2019 ο τότε διευθυντής του πολιτικού γραφείου του κ. Μητσοτάκη κ. Πέτσας δήλωνε για την 13η σύνταξη ότι «δεν υπάρχει πιο χυδαία προσπάθεια εξαγοράς ψήφων».
Με αυτά τα ιστορικά δεδομένα είναι προφανές ότι κάθε φορά που αλλάζουν ρόλους κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση αλλάζουν και γλώσσα… Στην περίοδο της παρούσας κυβέρνηση ο κ. Μητσοτάκης ανακοινώνει επιδόματα και τα υπερασπίζεται και ο κ. Τσίπρας τα καταγγέλλει. Ενδεικτικό για το food pass ο κ. Μητσοτάκης δηλώνει «Προχωράμε σε μια νέα πρωτοβουλία για να στηρίξουμε όσο το δυνατόν περισσότερα νοικοκυριά» και ο ΣΥΡΙΖΑ με ανακοίνωσή του καταγγέλλει «Ντροπή και μόνο ντροπή για αυτή τη χυδαία απόπειρα εξαπάτησης της ελληνική κοινωνίας».
Εργαλείο ελέγχου της ψήφου
Το πολιτικό σύστημα αξιοποιεί την πολιτική της «επιδοματοποίησης» με σκοπό τον έλεγχο της ψήφου του κόσμου για την ευημερία του. Προχωρά σε επιδόματα υποκαθιστώντας σταδιακά την κοινωνική πολιτική. Αποφεύγει τη λήψη μέτρων πολιτικής που θα έδιναν πραγματική οικονομική ανάσα στο λαό.
Με όλα αυτά συν τις άμεσες επιδοτήσεις διασφαλίζει την αυξημένη κερδοφορία των ελίτ. Τα δε επιδόματα που δίνει προς το λαό αποτελούν τα ψίχουλα που πέφτουν από το πλούσιο τραπέζι ελίτ, πολιτικού συστήματος και ευρωγραφειοκρατίας. Τ
α όσα παρουσιάζονται αυτές τις μέρες για την κατάσταση υποταγής στα συμφέροντα των ελίτ μέσω χρηματισμού, διαπλοκής και ξεπλύματος χρήματος της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών σε συνδυασμό με το ντόπιο πολιτικό σύστημα είναι ένα δείγμα του χορού δισεκατομμυρίων που έχει στηθεί σε βάρος του λαού.
